Wyliczenie źródeł przychodu w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ nie jest podziałem rozłącznym.
Oznacza to, że najem i dzierżawa będące zasadniczo źródłem czerpania pożytków z prawa do rzeczy na podstawie stosunku cywilnoprawnego /art. 53 par. 2 Kc/ w pewnych sytuacjach mogą być formą prowadzenia działalności gospodarczej.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy że skargi Jadwigi S. na decyzję Izby Skarbowej w Sz. z dnia 27 maja 1998 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych - uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Pierwszego Urzędu Skarbowego w Sz. z dnia 31 grudnia 1997 r. (...); (...).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga okazała się uzasadniona. Trafnie podniesiono, w niej, że wyliczenie źródeł przychodu w art. 10 ust. 1 nie jest podziałem rozłącznym. Oznacza to, że najem i dzierżawa będące zasadniczo źródłem czerpania pożytków z prawa do rzeczy na podstawie stosunku cywilnoprawnego /art. 53 par. 2 Kc/ w pewnych sytuacjach mogą być formą prowadzenia działalności gospodarczej. Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. nie definiuje pojęcia działalności gospodarczej. W tym zakresie należy odnieść się do pojęcia działalności gospodarczej zawartego w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./, zgodnie z którym działalnością tą jest działalność wytwórcza, budowlana, handlowa i usługowa prowadzona w celach zarobkowych i na własny rachunek podmiotu gospodarczego. Do innych cech działalności gospodarczej zalicza się jej zawodowy /stały/ charakter, powtarzalność podejmowanych działań, podporządkowanie zasadzie racjonalnego gospodarowania i uczestnictwo w obrocie gospodarczym. Istotnym elementem jest też skala przedsięwzięcia i aktywności podmiotu. Nie bez znaczenia jest również przedmiot czerpania pożytków. Inaczej bowiem należy traktować wynajem pokoju we własnym mieszkaniu jako dodatkowe źródło dochodu, a inaczej wynajmowanie wózka widłowego nabytego li tylko w celu zarobkowym. Od oceny tych wszystkich okoliczności zależy zakwalifikowanie przychodów z najmu lub dzierżawy jako przychodów z usługowej działalności gospodarczej /art. 10 ust. 1 pkt 3/, przy czym należy mieć na uwadze, że podjęcie działalności gospodarczej wymaga zgłoszenia do ewidencji gospodarczej /art. 8 ust. 1 ustawy o działalności gospodarczej/, podczas gdy uboczne zajęcie zarobkowe zgłoszenia takiego nie wymaga, art. 9 ust. 1/. W świetle obu ustaw - o podatku dochodowym jak i o działalności gospodarczej - kwalifikacja działalności gospodarczej w zakresie usług nie wymaga by usługi były objęte KU GUS.
Z dokonanych ustaleń wynika, że skarżąca uzyskała wpis do ewidencji działalności gospodarczej 24 marca 1994 r. m.in. w zakresie wynajmowania sprzętu przeładunkowego. W toku prowadzonej działalności trudniła się zarobkowym wynajmowaniem takiego sprzętu a mianowicie wózka widłowego. Był to wprawdzie jeden wózek widłowy, nie świadczy to jednak o niewystarczającej skali przedsięwzięcia jeśli zważyć, że był to początek działalności /od czegoś trzeba zacząć/, a w 1995 r. skarżąca dysponowała już dwoma wózkami widłowymi. Jest to wystarczająca skala przedsięwzięcia, aby określić je jako działalność gospodarczą. Trzeba mieć także na uwadze fakt, iż zgodnie art. 8 ust. 1 ustawy o działalności gospodarczej już samo pojęcie działalności gospodarczej wymaga zgłoszenia do ewidencji, choć nie da się wówczas przewidzieć, w jakim stopniu rozwinie się ta działalność.