1. Art. 34 ust. 1a ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1590 ze zm./ dotyczy podejmowania uchwał w sprawie udzielenia lub nieudzielenia absolutorium. Nie dotyczy natomiast kwestii odrzucenia w głosowaniu uchwały o udzieleniu absolutorium. W art. 19 tej ustawy nie ma przepisu stwierdzającego, że do odrzucenia uchwały o udzieleniu absolutorium wymagana jest bezwzględna liczba głosów ustawowego składu sejmiku województwa.
2. Odrzucenie uchwały w sprawie udzielenia absolutorium następuje w sytuacji, kiedy w głosowaniu nie było bezwzględnej liczby głosów opowiadających się za udzieleniem absolutorium. Sama istota odrzucenia uchwały o udzieleniu absolutorium wyklucza wymóg bezwzględnej liczby głosów, bo w przeciwnym przypadku istnienie instytucji odrzucenia byłoby bezcelowe. Ratio legis tej instytucji podyktowane było koniecznością jednorazowego rozstrzygnięcia kwestii związanej z absolutorium.
3. Gdyby nie było możliwości odrzucenia uchwały w sprawie udzielenia absolutorium, to kwestia dotycząca absolutorium mogłaby w ogóle nie być rozstrzygnięta lub mogłaby zapaść po dłuższym czasie. Godziłoby to w prawidłowe funkcjonowanie jednostek samorządu terytorialnego.
Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego w Rz. na uchwałę Sejmiku P. w Rz. z 28 kwietnia 2003 r. (...) w przedmiocie absolutorium dla Zarządu Województwa - oddalił skargę.
Przedmiotem skargi Prokuratora Okręgowego w Rz. jest uchwała Sejmiku Województwa P. (...) z 28 kwietnia 2003 r. w sprawie rozpatrzenia sprawozdania z wykonania budżetu Województwa P. za 2002 rok i udzielenia absolutorium Zarządowi Województwa P.
Z paragrafu 1 tej uchwały wynika, że Sejmik Województwa P. po rozpatrzeniu sprawozdania w wykonania budżetu Województwa P. za 2002 rok, po uwzględnieniu pozytywnej opinii Komisji Rewizyjnej, nie udzielił absolutorium Zarządowi Województwa P. z tytułu wykonania budżetu województwa za 2002 rok.
Zdaniem Prokuratora, wskazana uchwała została podjęta z rażącym naruszeniem art. 34 ust. 1a ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa /Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1590 ze zm./. Przepis ten stanowi, że uchwałę w sprawie absolutorium sejmik województwa podejmuje bezwzględną większością głosów ustawowego składu sejmiku województwa. Z ustaleń opartych na przepisie art. 16 ust. 2 ustawy o samorządzie województwa oraz w Sejmiku Województwa P. wynika, że Sejmik liczy 33 radnych. Bezwzględną większość głosów stanowi liczba 17 radnych. Tak więc uchwała w sprawie absolutorium - jego przyjęcia względnie nieudzielenia - może być podjęta przy 17 głosach za lub przeciw udzieleniu absolutorium. Z wyciągu protokołu VIII sesji Sejmiku Województwa P. w Rz., która odbyła się 28 kwietnia 2003 r., w części dotyczącej podjęcia uchwały w sprawie udzielenia absolutorium Zarządowi Województwa P. wynika, że w głosowaniu nad tą uchwała wzięło udział 31 radnych. W protokole komisji skrutacyjnej stwierdzono, że za udzieleniem absolutorium głosowało 15 radnych, przeciwko 12, a 4 radnych wstrzymało się od głosu. W tej sytuacji, odwołując się do ustawy o samorządzie województwa, nie doszło do podjęcia uchwały w sprawie absolutorium.
Tymczasem w następstwie tak odbytego głosowania została podjęta uchwała nr VIII/65/03 Sejmiku Województwa P. w Rz. z 28 kwietnia 2003 r., z której par. 1 wynika, iż nie udzielono absolutorium Zarządowi Województwa P. z tytułu wykonania budżetu województwa za 2002 rok. Wymieniona uchwała rażąco narusza art. 34 ust. 1a ustawy o samorządzie województwa. W orzecznictwie oraz w piśmiennictwie przyjmuje się, że rażące naruszenie prawa to takie, w wyniku, którego powstają skutki niemożliwe do zaakceptowania z punktu widzenia wymagań praworządności /K. Chorąży, W. Taras, L. Żukowski: Kpa - Tekst, Orzecznictwo i Piśmiennictwo, Wyd. Prawnicze, 1992, str. 132-133/.
Przytoczony pogląd w zupełności odnosi się do przedmiotowej uchwały, bo trudno zaakceptować nieprzestrzeganie obowiązującego prawa przez Sejmik Województwa P.
Autorzy Komentarza Kpa, tj. B. Adamiak i J. Borkowski /str. 809/, podają, że rażące naruszenie prawa istnieje również w przypadku naruszenia przepisu prawa, którego treść bez żadnych wątpliwości interpretacyjnych może być ustalona w bezpośrednim jego rozumieniu. Przepis art. 34 ust. 1a ustawy o samorządzie województwa jest sformułowany w sposób prosty, zrozumiały i nie nasuwa żadnych wątpliwości.