Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Solarski Sędziowie NSA Maria Zarębska-Kobak AWSA Joanna Zdrzałka /spr./ Protokolant sekr. sądowy Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w dniu 30 lipca 2004r. na rozprawie sprawy ze skargi A. S.A. w B. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia [...] kwietnia 2002 r. Nr [...] w przedmiocie kary za przejazd pojazdem ponadnormatywnym I. uchyla zaskarżoną decyzję II. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w P. na rzecz skarżącego A. S.A. kwotę 168 ( sto sześćdziesiąt osiem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2002 r. Nr [...] Prezes Głównego Urzędu Ceł utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Celnego w P. z dnia [...] stycznia 2002 r. Nr [...], obciążającą A. S.A. karą pieniężną w wysokości 4200 zł .
Jako jej podstawę prawną wskazał art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 13 ust. 2 pkt 3, ust. 2a i ust. 2b, art. 40 b ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2000 r., Nr 71, poz. 838 ze zm.) oraz § 5 ust. 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 1 kwietnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. Nr 44, poz. 432).
Z uzasadnienia decyzji oraz akt administracyjnych sprawy wynika, że funkcjonariusze Urzędu Celnego w P. podczas kontroli wyjeżdżającego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ciągnika z naczepą nr rej. [...]/ [...] należącego do firmy A. S.A., po dokonaniu pomiaru dynamicznego obciążenia osi pojazdu i jego masy całkowitej, stwierdzili, że nacisk na drugą oś przekracza dopuszczalną normę. Z uwagi na to, że nie przedstawiono zezwolenia na przejazd pojazdem nienormatywnym, wymienioną na wstępie decyzją Dyrektor Urzędu Celnego obciążył właściciela pojazdu karą pieniężną w wysokości 4200 zł, nadając decyzji rygor natychmiastowej wykonalności.
W złożonym odwołaniu A. S.A. zakwestionował podstawę naliczenia kary, wskazując, że zgodnie z cyt. wyżej rozporządzeniem dopuszczalny nacisk osi składowej pojazdu dla osi napędowej wynosi 100 kN, natomiast pomiar wykazał nacisk na drugą oś, która jest osią napędową 95,66 kN.
Prezes Głównego Urzędu Ceł nie uwzględnił tego odwołania i utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.
Motywując swoje rozstrzygnięcie wskazał, że w przedmiotowej sprawie w trakcie ważenia nacisk na drugą oś wyniósł 95,66 kN. Zgodnie zaś z § 5 ust. 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej w sprawie warunków technicznych pojazdów (...) dopuszczalny nacisk na oś składową osi wielokrotnej pojazdu, przy rozstawie osi powyżej 1,30 m wynosi 80 kN. Nastąpiło w związku z tym przekroczenie o 15,66 kN dopuszczalnej normy. Przepisy ustawy o drogach publicznych (art. 13 ust. 2a i 2b) przewidują w takiej sytuacji karę pieniężną w wysokości 4200 zł.
Czynności ważenia dokonano wagą samochodową do wyznaczania dynamicznego obciążenia osi pojazdów; urządzenie to nie zasygnalizowało błędów, a zatem pomiar był prawidłowy.
Organ II instancji odrzucił zarzuty odwołania jakoby wymierzona kara była nieprawidłowa z uwagi na dopuszczalny nacisk na oś napędową 100 kN, przy wyniku pomiaru 95,66 kN. Wyjaśnił, że zgodnie z pkt 4 cyt. wyżej rozporządzenia za oś pojedynczą uważa się oś oddaloną od osi sąsiedniej o więcej niż 2 m lub dwie sąsiednie osie oddalone od siebie o mniej niż 1 m, natomiast za oś wielokrotną - zespół złożony z dwóch lub więcej osi, zwanych "osiami składowymi", w którym odległość między sąsiednimi osiami składowymi jest nie mniejsza niż 1 m i nie większa niż 2 m. Z protokołu kontroli pojazdu wynika, że odległość drugiej osi, będącej osią napędową od pierwszej osi wynosi 4,65 m, zaś od trzeciej - 1,40 m. W takim zaś przypadku druga oś nie może być osią pojedynczą, lecz osią składową osi wielokrotnej. W przedmiotowej sprawie łączny nacisk przekroczył 160 kN (160,07 kN), wobec czego organ I instancji prawidłowo uznał, że dopuszczalny nacisk na drugą oś nie może przekroczyć 80 kN.