1. Dopuszczalna jest argumentacja a maiori ad minus przewidująca, że skoro ustawodawca upoważnił rady gmin do wprowadzenia innych zwolnień niż określone w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, to tym samym dopuścił możliwość stosowania zwolnień częściowych.
2. Odwołania się do zasady powszechności opodatkowania nie podzielił Sąd Najwyższy i stwierdził, że zasada ta nie wynika z żadnej normy prawnej rangi ustawy. Sąd ten podkreślił również, że art. 7 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych przyznając radom gmin uprawnienie do podejmowania uchwał wprowadzających inne niż przewidziane w ust. 1 tej normy zwolnienie od podatku od nieruchomości, nie wprowadza żadnych ograniczeń co do zakresu tych zwolnień.
3. Skoro ustawodawca nie wprowadził żadnych ograniczeń przy stosowaniu art. 7 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, to zdaniem Sądu, nie ma sensu poszukiwać takich ograniczeń w szeroko pojętej wykładni celowościowej.
Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Gminy J.-R. na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Rz. z 9 lutego 2000 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności par. 1 ust. 3 uchwały Rady Gminy w J.-R. z 29 grudnia 1999 r., (...), dotyczącego zwolnienia od podatku od nieruchomości - uchyla zaskarżoną uchwałę.
Uchwałą (...) z 29 grudnia 1999 r. w sprawie podatków i opłat lokalnych na terenie Gminy J.-R., Rada tej Gminy w par. 1 ust. 3 zwolniła od podatku od nieruchomości grunty, budowle i budynki w II półroczu roku podatkowego, w wysokości 50 procent stawki określonej w par. 1 ust. 1 uchwały.
Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Rz. uchwałą (...) z 9 lutego 2000 r. stwierdziło nieważność powołanego na wstępie przepisu prawa gminnego.
W uzasadnieniu tej uchwały organ nadzoru przytoczył, że rada gminy, na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, może wprowadzić inne zwolnienia od podatku od nieruchomości niż określone w ustawie. Rada Gminy w J.-R. wprowadzając w par. 1 ust. 3 uchwały zwolnienia w zakresie tego podatku w II półroczu w wysokości 50 procent stawki określonej w ust. 1, ustaliła tym samym nową stawkę podatku za II półrocze roku podatkowego. Stawki podatku od nieruchomości mają charakter roczny, dlatego wprowadzenie nowych stawek w II półroczu roku podatkowego narusza art. 5 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Zgodnie z tym przepisem, rada gminy określa wysokość stawek podatku od nieruchomości, z tym że podatek ten nie może przekroczyć rocznie stawek podatkowych określonych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 30 listopada 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 96 poz. 1129/.
Rada Gminy w J. R. ustalając nowe stawki w II półroczu roku podatkowego naruszyła także postanowienia art. 5 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, bowiem stawki podatkowe w II półroczu roku podatkowego są niższe niż dopuszczona przez ustawodawcę ich granica-poniżej 50 procent stawek wynikających z art. 5 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Na podstawie art. 33 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926/, organ podatkowy, tj. wójt, burmistrz, prezydent miasta, na wniosek podatnika może zaniechać w całości lub w części poboru podatku w drodze indywidualnej decyzji.
17 lutego 2000 r. Rada Gminy w J.-R. podjęła uchwałę (...) w sprawie zaskarżenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego powołanej wyżej uchwały Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Rz. i wykonanie tej uchwały powierzyła Zarządowi Gminy.
W skardze Gmina J. R. wniosła o uchylenie zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego; z powodu jego sprzeczności z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych.
Rozwijając ten zarzut wyłuszczyła, iż powołany art. 7 ust. 2 upoważnia radę gminy do wprowadzenia innych zwolnień od podatku od nieruchomości niż określone w ustępie 1 tego artykułu. Przepis ten nie zawiera ograniczeń co do charakteru i zakresu zwolnień od tego podatku. Oznacza to tym samym, że zwolnienia od podatku mogą być częściowe lub całkowite.