W żadnym więc razie same wykopy przygotowane pod zamierzoną budowę nie mogą być traktowane jako roboty budowlane, a tym samym brak było podstaw do nakazania ich wstrzymania w oparciu o art. 50 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126/.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Adama B. na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Rz. z dnia 19.11.2001 r. (...) w przedmiocie umorzenia postępowania - oddala skargę.
Działając na podstawie art. 50 ust. 1 w zw. z art. 28 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126/ oraz art. 123 Kpa Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w D. postanowieniem z dnia 5.02.2001 r. (...) wstrzymał prowadzenie robót budowlanych przy budowie drogi na dz. nr 541 położonej w gminie P. oraz na dz. nr 953 położonej w gminie D. wykonywanych przez Gminę P., nakładając ten obowiązek na inwestora.
W motywach powołanego wyżej postanowienia organ w oparciu o przeprowadzone w dniu 4.01.2001 r. oględziny na dz. nr 541 położonej w gminie P., stanowiącej własność tej Gminy oraz na dz. nr 953 położonej w gminie D., stanowiącej własność Haliny i Adama B. ustalił, że prowadzone są roboty przy budowie drogi bez wymaganego prawem pozwolenia. W ich wyniku w obrębie dz. nr 953 wytyczono pas z przeznaczeniem na poszerzenie drogi o szerokości około 7,5 m licząc od skraju istniejącej drogi oraz wybrano ziemię z przedmiotowej działki na przestrzeni pasa o długości 32 m i szerokości 7,5 m w celu wyrównania poziomu. Prace te wykonane zostały w grudniu 2000 r., przy czym inwestor nie legitymował się żadną dokumentacją dotyczącą prowadzonych robót.
Następnie organ ten po rozpatrzeniu wniosku Adama B. z powołaniem się na art. 105 par. 1 i art. 104 Kpa decyzją z dnia 26.09.2001 r. (...) umorzył postępowanie dotyczące legalności robót wykonywanych przy drodze relacji D.-M. na dz. nr 541 położonej w gminie P., stanowiącej własność Gminy P. oraz na dz. nr 953 położonej w P., stanowiącej własność Haliny i Adama B., realizowanych przez Gminę P. jako bezprzedmiotowe, z uwagi na zaniechanie ich prowadzenia przez Gminę reprezentowaną przez Burmistrza Miasta P.
W uzasadnieniu tej decyzji organ powołując się na oględziny przeprowadzone w dniu 4.01.2001 r. ustalił, że na dz. nr 953 w P. w związku z prowadzonymi przez Gminę robotami zabito paliki w odległości około 7,5 m od skraja istniejącej drogi oraz wybrano z niej ziemię w pasie o długości 32 m. i szerokości 7,5 m. Inwestorem tych robót była Gmina P. reprezentowana przez Burmistrza Miasta P. Po wstrzymaniu tych robót powołanym wyżej postanowieniem Gmina P. zaniechała ich prowadzenia w obrębie dz. nr 953. W tej sytuacji w sprawie nie mają zastosowania przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, co uzasadnia umorzenie postępowania.
Decyzję tę zaskarżył odwołaniem skierowanym do (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Rz. Adam B. wnosząc o jej uchylenie.
W motywach odwołania podnosi on, iż w wyniku zaskarżonej decyzji nastąpiło umorzenie postępowania w sprawie samowoli budowlanej popełnionej przez Gminę P. przy rozbudowie drogi publicznej relacji D.-M., co jest oczywistym naruszeniem obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa. Dalej podkreśla on, że konsekwencją wydania postanowienia o wstrzymaniu robót budowlanych stosownie do art. 51 ust. 1 Prawa budowlanego jest bądź to wydanie decyzji nakazującej zaniechania dalszych robót bądź nakazanie rozbiórki obiektu lub jego części, albo nałożenie na inwestora obowiązku wykonania określonych czynności i uzyskania pozwolenia na ich wznowienie. Przepisy wyżej powołanej ustawy nie przewidują innego trybu postępowania, stąd też zaskakująca jest ich interpretacja dokonana przez organ I instancji, który w związku z zastosowaniem się przez inwestora do polecenia wstrzymania robót uznaje dalsze postępowanie administracyjne za bezprzedmiotowe. Zdziwienie również budzi fakt w związku z dopuszczeniem się samowoli budowlanej na dwóch nieruchomościach, zawężenia zakresu postępowania administracyjnego. Istnieje bowiem wątpliwość czy wstrzymanie robót budowlanych dotyczy tylko części obiektu zlokalizowanego w sąsiedztwie jego działki i jakie są dalsze losy pozostałej części samowolnie budowanego obiektu. W tej sytuacji oczywistym jest, że powołany przez organ art. 105 par. 1 Kpa w sprawie nie znajduje zastosowania. Nie można bowiem uznać, iż postępowanie w sprawie dokonaj samowoli budowlanej stało się bezprzedmiotowe, skoro fakt ten został wykazany, ustalono okoliczności sprawy i osoby odpowiedzialne za jej popełnienie. W tych okolicznościach organ winien był wydać decyzję załatwiającą merytorycznie sprawę co jej istoty, a także spowodować ukaranie winnych jej popełnienia.