1. Udział strony "w każdym stadium postępowania" dotyczy zarówno postępowania podatkowego w pierwszej i w drugiej instancji. Należy go rozumieć jako udział strony w czynnościach mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy i w których udział przewiduje Ordynacja podatkowa.
2. Przesłanka wznowienia postępowania określona w art. 240 par. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ zostaje spełniona zarówno wtedy, gdy strona w ogóle nie brała udziału w postępowaniu podatkowym, jak i w niektórych czynnościach istotnych dla rozstrzygnięcia. Natomiast brak winy /"nie z własnej winy"/ ma miejsce m.in. wówczas, gdy organ podatkowy nie zawiadamia strony o przeprowadzanych dowodach /art. 190 Ordynacji podatkowej/, o możliwości wypowiedzenia się co do przeprowadzonych dowodów, by okoliczność faktyczną można było uznać za udowodnioną /art. 192/, czy też z całokształtem zebranego materiału dowodowego /art. 200 par. 1/.
Urząd Skarbowy w J. decyzją z dnia 20 sierpnia 1998 r. określił M. P. wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 1996 r. w kwocie 3.545 zł, ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe na kwotę 1.061 zł oraz określił wysokość odsetek za zwłokę w kwocie 3.773,20 zł /z podziałem na poszczególne miesiące/. Z uzasadnienia decyzji wynika, że M. P. w 1996 r. prowadziła działalność gospodarczą w zakresie handlu półtuszami mięsnymi, opodatkowana była podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych i była przedmiotowo zwolniona od podatku od towarów i usług. W wyniku przeprowadzonej kontroli dokumentów oraz dokonanych analiz ekonomicznych Urząd Skarbowy uznał podatkową księgę przychodów i rozchodów za nierzetelną, bowiem ustalił, że podatniczka w 1996 r. kupiła 605 sztuk zwierząt rzeźnych, z których uzyskała co najmniej 604 skóry i nie zaewidencjonowała przychodu z ich sprzedaży. Na podstawie zebranych materiałów dotyczących cen stosowanych przez innych podatników Urząd Skarbowy wyliczył wartość netto sprzedanych przez M. P. skór na kwotę 50.666,95 zł i stosując stawkę 7 procent określił wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług, przyporządkowując nie zaewidencjonowany przychód do poszczególnych miesięcy proporcjonalnie do przychodu wykazanego w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Mimo powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży skór podatniczka nie prowadziła ewidencji dla celów podatku VAT, nie składała deklaracji i nie dokonywała wpłat należnego podatku. W związku z tym organ podatkowy ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości 30 procent zaniżonego podatku. Ustosunkowując się do dowodów i zastrzeżeń podatniczki składanych do protokołu badania ksiąg i protokołu kontroli odnośnie nieodpłatnego przekazywania skór jako odpadów poubojowych, uznano je za niewiarygodne, ponieważ były sprzeczne z zeznaniami tych samych świadków uzyskanymi przez Urząd Skarbowy w K., a ponadto podatniczka nie wykazała żadnymi dowodami, że przedmiotowe skóry przekazywała nieodpłatnie bądź uległy one zniszczeniu lub zepsuciu. Zdaniem organu, niezasadnym był zarzut podatniczki nieprzyjęcia przez kontrolujących wskazanych dokumentów oraz pozbawienia jej możliwości uczestniczenia w czynnościach kontrolnych.
W odwołaniu M. P. zarzuciła zaskarżonej decyzji naruszenie: art. 121-122 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm. - zwanej dalej Ordynacją podatkową/ poprzez niedokładne wyjaśnienie sprawy z powodu odrzucenia przedłożonych umów, oświadczeń i zeznań pracowników "B.", art. 123 - ponieważ nie zapoznano jej z dokumentami przesłuchania świadków przez Urząd Skarbowy w K. i P., art. 288 - bowiem nie brała udziału w czynnościach kontrolnych do dnia 10 lutego 1998 r. oraz art. 21 i art. 23 - z uwagi na to, że Urząd naliczył podatek od sprzedaży, która nie miała miejsca, i nie wykazał faktu domniemanej sprzedaży w sposób nie budzący wątpliwości, nie udowodnił żadnej transakcji sprzedaży, a decyzję oparł na sugestiach i wywodach nie mających pokrycia w stanie faktycznym.