Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody K. w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i wydania pozwolenia na budowę
Tezy

Problematykę lokalizacji obiektu budowlanego na terenie zarezerwowanym w planach zagospodarowania przestrzennego pod budowę lub modernizację drogi reguluje przepis art. 35 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./ stanowiąc, iż do czasu realizacji tych zamierzeń tereny te winne być wykorzystane rolniczo lub dla celów gospodarczych z możliwością wznoszenia na nich tymczasowych obiektów, po zasięgnięciu opinii zarządu drogi.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Franciszka A. na decyzję Wojewody K. z dnia 2 listopada 1998 r. (...) w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i wydania pozwolenia na budowę - uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w S. z dnia 7 września 1998 r. (...), (...).

Uzasadnienie strona 1/6

Po rozpatrzeniu wniosku Franciszka A. zamieszkałego w Z. nr 2 Kierownik Urzędu Rejonowego w S. działając na podstawie art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ oraz art. 104 Kpa decyzją z dnia 7 września 1998 r. (...) odmówił zatwierdzenia projektu budowlanego i wydania pozwolenia na budowę sklepu przemysłowego oraz przyłącza elektrycznego na dz.nr 4515 w Z.

W motywach swojej decyzji organ ten po przeanalizowaniu przedłożonej dokumentacji ustalił, iż projektowany kiosk zlokalizowany został w odległości 9 m od krawędzi drogi krajowej. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy Z. zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy (...) ogłoszonym w Dzienniku Urzędowym Województwa K. nr 2 poz. 12 z dnia 12 lutego 1994 r. drogę tę oznaczono symbolem 01 KD III. jako drogę krajową regionalną relacji S.-U.-D.-K. Szerokość pasa drogowego tej drogi wynosi 28 m, zaś szerokość jezdni 7 m. Obiekty budowlane wykonywane przy drogach publicznych winne być oddalone od krawędzi jezdni drogi co najmniej o 40 m. przypadkach zlokalizowania tam budynków mieszkalnych i zamieszkania zbiorowego oraz budynków użyteczności publicznej, za wyjątkiem szczegółowo wymienionych. W związku z wnioskiem inwestora postanowieniem z dnia 3 sierpnia 1998 r. (...) zobowiązany on został do usunięcia nieprawidłowości występujących w przedłożonej dokumentacji, a to opracowania projektu zgodnie z wymogami zawartymi w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy Z. oraz przedłożenia decyzji wyłączającej część działki z produkcji rolnej w terminie do dnia 3 września 1998 r. W nakreślonym terminie inwestor nie przedłożył wymaganego projektu.

Decyzję tę zaskarżył odwołaniem skierowanym do Wojewody K. Franciszek A. wnosząc o jej uchylenie i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania, zarzucając organowi I instancji naruszenie prawa materialnego oraz przepisów kodeksu postępowania administracyjnego.

Uzasadniając tak sformułowane zarzuty skarżący wywodzi, iż zaskarżona decyzja zawiera istotne błędy, które były przedmiotem sprostowania w ramach korekty oczywistych omyłek, a jej uzasadnienie nie odpowiada wymogom określonym w art. 107 par. 3 Kpa, nie wskazano w nim bowiem konkretnych przepisów prawa, które stanowią o podstawie merytorycznego rozstrzygnięcia. Dalej podnosi on, że wypełnił wszelkie warunki, które zakreślone zostały decyzją z dnia 19 sierpnia 1998 r. dotyczącą zezwolenia na wyłączenie z produkcji rolnej części jego gruntu, co było z resztą zbędne, skoro plan zagospodarowania przestrzennego Gminy Z. przewiduje, że jego działka oznaczona nr 54/5 jest zlokalizowana w obrębie konturu oznaczonego symbolem 4M-U, co oznacza, iż jest to obszar mieszkalno-usługowy i dopuszcza się lokalizację usług średnio - uciążliwych, a poza tym dysponuje on decyzją o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu wydaną przez Burmistrza Gminy Z., przedstawił projekt zagospodarowania terenu łącznie w pozytywnym protokołem uzgodnienia dokumentacji projektowej z rejonem energetycznym oraz pismem Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych która nie czyni przeszkód w budowie sklepu branży przemysłowej o konstrukcji tymczasowej w pasie ochronnym tj. w odległości 16 m. od skraju drogi W związku z tym poczynił znaczne nakłady finansowe, które w tej sytuacji okazały się nie zbędne, tym bardziej iż imputuje mu się niedostarczenie wymaganej dokumentacji, który mija się z rzeczywistością, a. sama decyzja okazuje się być merytorycznie niezasadna. Także merytorycznie błędne jest postanowienia Kierownika Urzędu Rejonowego w S. z dnia 3 sierpnia 1998 r., co odnosi się do odległości od drogi krajowej. Wreszcie odwołujący się podkreśla, iż w tej sytuacji co najmniej niezrozumiałą jest możliwość lokalizacji w pasie przydrożnym sklepu spożywczego, czy salonu sprzedaży samochodów marki Renault i innych obiektów odległych od jego nieruchomości o 300 m, a jemu czyni się tego rodzaju przeszkody i to w sytuacji gdy stara się stworzyć miejsce pracy dla swojej bezrobotnej małżonki Po rozpatrzeniu tegoż odwołania Wojewoda Krośnieński działając na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa oraz art. 35 ust: 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane decyzją z dnia 2 listopada 1998 r. (...) utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

Strona 1/6