Zarówno raty leasingowe, jak i czynsz inicjalny oraz prowizja od umów leasingu stanowią koszty uzyskania przychodów, te ostatnie nie dotyczą tylko 1994 r. a więc winne zostać rozliczone w oparciu o art. 15 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ oraz par. 1 ust. 1 pkt 1, par. 34 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 stycznia 1991 r. w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości /Dz.U. nr 10 poz. 35 ze zm./.
W przedmiotowej sprawie czynsz inicjalny oraz prowizja wynikały z umów leasingu operacyjnego zawartych na okres 36 miesięcy, płatnych w takich też ratach, a więc dotyczyły one tych rat, a zatem winne być uznane za koszt uzyskania przychodów odpowiednio w okresie tych 36 miesięcy.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Rzeszowie po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi "E." Spółka z o.o. w P. na decyzję Izby Skarbowej w T. z dnia 26 września 1997 r. (...) w przedmiocie zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 1994 r. - skargę oddala.
Decyzją z dnia 26 września 1997 r. (...) Izba Skarbowa w T., po rozpoznaniu odwołania "E." Spółka z o.o. w P. uchyliła w części decyzję Urzędu Skarbowego w S. z dnia 30 czerwca 1997 r. (...) i obniżyła dochód podlegający opodatkowaniu z kwoty 698.591 PLN do kwoty 695.591 PLN, podatek dochodowy od osób prawnych za 1994 r. z kwoty 279.436,40 zł do kwoty 278.236,40 zł, przychód pozostawić w wysokości ustalonej decyzją I instancji.
Jako podstawę materialnoprawną decyzji orzekający w sprawie organ powołał art. 15 ust. 1 i 4 i art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ oraz par. 1 ust. 1, pkt 1 i par. 34 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 stycznia 1991 r. w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości /Dz.U. nr 10 poz. 35 ze zm./.
W uzasadnieniu decyzji podniesiono, że w wyniku kontroli przeprowadzonej u podatnika za 1994 r. organ I instancji ustalił, że kwota 783.593.600 st. zł nie stanowi kosztów uzyskania przychodów ponieważ kwota 370.000 zł stanowiła odsetki za zwłokę od zobowiązań budżetowych a kwota 783.223.600 zł, kwotę czynszu inicjalnego i prowizji z tytułu realizowanych umów leasingu operacyjnego nie dotyczącą badanego roku podatkowego.
W ocenie Izby Skarbowej takie stanowisko jest słuszne, gdyż stosownie do zasad wynikających z art. 15 ust. 1 ustaw z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Tej zasady organy podatkowe nie kwestionują uznając, że generalnie czynsz inicjalny i prowizja stanowią koszty uzyskania przychodów. Jednak według art. 15 ust. 1 ustawy, koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym którego dotyczą, tj. są potrącane także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty kosztów uzyskania, które zostały zarachowane chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba, że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku w którym zostały poniesione. Zarachowanie tych środków we właściwych okresach podatkowych było możliwe, gdyż opłaty były znane i wynikały z umów. Natomiast sposób zarachowania kosztów został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 15 stycznia 1991 r. w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości w par. 1 ust. 1, pkt 1 oraz w par. 34 ust. 1 i 2. W świetle tych przepisów należało przyjąć kwotę 128.984.600 st. zł co oznacza, że kwota 783.223.600 st. zł nie stanowi kosztów uzyskania przychodów za 1994 r. lecz zostaje przeznaczona do rozliczenia w koszty w ramach następnych lat podatkowych.
Nadto organ II instancji odliczył od kosztów 1995 r. kwotę 3.000 zł, która powinna zostać uwzględniona w kosztach 1994 r. Z tych względów zmieniona została decyzja organu I instancji.