Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Solarski /del./ Sędziowie WSA Zbigniew Czarnik AWSA Magdalena Józefczyk Protokolant: ref. staż. Anna Mazurek Ferenc po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi H. S. na decyzję Dyrektora Okręgowej Służby Więziennej z dnia [...] czerwca 2001 r. Nr [...] w przedmiocie równoważnika pieniężnego z tytułu braku mieszkania I. uchyla zaskarżoną decyzję II. zasądza od Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej na rzecz skarżącego H. S. 10 zł /sł. dziesięć zł/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wnioskiem z 8 maja 2001 r. H. S. zwrócił się do Dyrektora Zakładu Karnego w D. o przyznanie równoważnika z tytułu braku lokalu mieszkalnego za okres od 1 maja 1998r. do 08 lutego 2000 r. W uzasadnieniu wniosku wyjaśnia, że 6 maja 1998r. złożył oświadczenie, że z dniem 1 maja 1998r. uzyskał lokal mieszkalny (dom był w trakcie budowy) dodając jednocześnie, że nie jestem tam zameldowany, gdyż lokal ten nie spełniał wymogów przewidzianych przepisami prawa na stały pobyt ludzi z punktu widzenia technicznego. Dopiero 8 lutego 2000 r. po spełnieniu szeregu wymogów dokonano zameldowania.
Decyzją z [...] marca 2001 r. znak: [...] Dyrektor Zakładu Karnego, działając na podstawie art. 89 ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. nr 61, poz. 283 z późn. zm.) oraz § 10 zarządzenia nr 16/97 CZSW Ministra Sprawiedliwości z dnia 16 kwietnia 1997r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad przyznawania i wypłaty funkcjonariuszom Służby Więziennej równoważnika pieniężnego z tytułu braku mieszkania (Dz. Urz. Min. Spr. nr 4, poz.50) odmówił przyznania równoważnika pieniężnego z tytułu braku mieszkania. W uzasadnieniu decyzji organ wskazuje na oświadczenie złożone przez H. S., ale postanowił jednak zbadać faktyczną sytuację mieszkaniową wnioskodawcy. Organ prowadząc postępowanie dowodowe przesłuchał świadków, dopuścił dowody z dokumentów, a to protokołu odbioru, dziennika budowy, z którego wynika, że budowa była zakończona 10 grudnia 1999r., a zawiadomienie o zakończeniu budowy zostało zgłoszone 24 lutego 2000r. Na podstawie zebranego materiału dowodowego organ kwaterunkowy stwierdził, że złożone 6 maja 1998 r. oświadczenie polega na prawdzie. Postępowanie dowodowe dowiodło, że odwołanie oświadczenia woli jest nieskuteczne nie tylko z powodów ujętych w art. 61 k.c., ale również dlatego, że w sprawach, w których organowi kwaterunkowemu udało się dotrzeć do dokumentów obrazujących stan faktyczny okazywało się, że potwierdzana była prawdziwość oświadczenia. Organ prowadząc postępowanie zwrócił się też do Starosty [...], właściwego do wydania zezwolenia na użytkowanie budynku o interpretacje art. 57 Prawa budowlanego i otrzymał wyjaśnienie, że inwestor może w każdym czasie wystąpić z takim wnioskiem i w zależności od potrzeb musi dołączyć odpowiednie dokumenty określone w art. 57 Prawa budowlanego.
H. S. z takim wnioskiem nie wystąpił, pomimo, że dysponował odpowiednimi protokołami odbioru, a stan zaawansowania budowy domu wynosił 80%.
W odwołaniu od tej decyzji H. S. wskazuje na sprzeczność pomiędzy zgromadzonym materiałem dowodowym, a ustaleniami organu w zakresie możliwości i gotowości obiektu do zasiedlenia oraz oceny, co do posiadania mieszkania, a w konsekwencji odmowy przyznania równoważnika pieniężnego z tytułu braku mieszkania.
Organ drugiej instancji decyzją z [...] czerwca 2001 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzje organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu decyzji wskazał, że organ pierwszej instancji prowadząc postępowanie, prawidłowo ustalił stan faktyczny i prawny sprawy. W ocenie organu odwoławczego kluczowym dokumentem jest oświadczenie złożone 6 maja 1998r, w którym skarżący zrzeka się równoważnika za brak lokalu mieszkalnego. Powyższe oświadczenie dawało i daje podstawę do odmowy wypłaty równoważnika. W okresie, za który skarżący żąda wypłaty równoważnika z tytułu braku mieszkania nie zgłaszał zmiany w sytuacji życiowej mogącej mieć wpływ na uprawnienie do przedmiotowego równoważnika.