Organ odwoławczy obowiązany jest w postępowaniu wstępnym zbadać, czy odwołanie zostało wniesione w przewidzianym przepisami terminie. Rozpoznanie odwołania wniesionego z uchybieniem terminu, który nie został przywrócony, stanowi rażące naruszenie prawa /art. 156 pkt 2 Kpa/. Oznacza bowiem weryfikację w postępowaniu odwoławczym decyzji ostatecznej, a zatem decyzji, która korzysta z ochrony trwałości /art. 16 Kpa/.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Stanisława Cz. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. z dnia 20 września 1999 r. (...) w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich - stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji.
Kierownik Urzędu Do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia 1 lipca 1999 r. (...) działając na podstawie art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./ pozbawił Stanisława Cz. uprawnień kombatanckich.
W uzasadnieniu swojej decyzji naprowadził, iż wyżej wymieniony otrzymał uprawnienia kombatanckie przyznane decyzją byłego Zarządu Wojewódzkiego ZBoWiD w Rz. z dnia 7 lipca 1988 r. z tytułu "utrwalania władzy ludowej" w okresie od 27 listopada 1948 r. do 11 stycznia 1949 r.
Postępowanie weryfikacyjne wykazało, iż Stanisław Cz. ww. okresie pełnił służbę w Ludowym Wojsku Polskim i wykonywał zadania związane ze zwalczaniem zarówno oddziałów Ukraińskiej Powstańczej Armii jak i organizacji niepodległościowych tj. zwalczał poakowskie organizacje jako żołnierz Korpusu Bezpieczeństwa Publicznego. Powyższe okoliczności stanowiły podstawę do pozbawienia jego nabytych uprawnień kombatanckich.
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Stanisław Cz. wniósł o przy wrócenie mu uprawnień kombatanckich i podkreślił bardzo krzywdzący charakter zaskarżonej decyzji. Wyjaśnił, że jako żołnierz Ludowego Wojska Polskiego zwalczał oddziały Wehrwolfu, której to walki nie wpisywano w raporty wojskowe, gdyż w tym okresie tego rodzaju meldunki w raportach wojskowych były niemile widziane przez władze polityczne. Dlatego też nie może przedłożyć stosownych dokumentów na poparcie swoich twierdzeń. Jednocześnie wniósł o przywrócenie mu uchybionego terminu do wniesienia odwołania, argumentując jego niezachowanie terminu do wniesienia odwołania podeszłym wiekiem oraz chorobą.
Decyzją z dnia 20 września 1999 r. (...) wydaną na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa w zw. z art. 127 par. 3 Kpa. Kierownik Urzędu Do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych po ponownym rozpatrzeniu sprawy - utrzymał w mocy decyzję z dnia 1 lipca 1999 r. (...) o pozbawieniu ww. uprawnień kombatanckich w oparciu o art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./.
W uzasadnieniu decyzji naprowadził, iż nowelizacja ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będącymi ofiarami represji wojennych i okresu powojennego pozbawia uprawnień kombatanckich osoby które uzyskały uprawnienia kombatanckie wyłącznie z tytułu działalności w latach 1944 -1956 w charakterze uczestników walk o ustanowienie i utrwalanie władzy ludowej. Skoro postępowanie weryfikacyjne wykazało, iż Stanisław Cz. uprawnienia kombatanckie nabył z tytułu walk o utrwalanie władzy ludowej, a zatem wobec treści art. 25 ust. 2 pkt 2 znowelizowanej ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będącymi ofiarami represji wojennych i okresu powojennego pozbawienie uprawnień dotychczasowych ww. jest w pełni uzasadnione.