uchyla zaskarżoną decyzję w przedmiocie odmowy zwrotu nienależnie uiszczonych zobowiązań podatkowych.
Brak jest podstaw do przyjęcia, by zobowiązania skarżącej Spółki zawarte w par. 7 pkt 2 umowy leasingowej miało charakter zastrzeżenia wykonania świadczenia na rzecz osoby trzeciej /nie będącej stroną tejże umowy/ w rozumieniu art. 393 Kc, to tym samym zasadne jest stanowisko, iż na Spółce ciążył obowiązek zapłaty zobowiązań podatkowych obciążających zlikwidowane przedsiębiorstwo i wobec tego rozstrzygnięcie zawarte w zaskarżonej decyzji nie może być - co do zasady - uznane za prawidłowe, to jest zgodne z obowiązującym prawem czyli uregulowaniem zawartym w art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm. - przy uwzględnieniu art. 330 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926/ - przy uwzględnieniu stanowiska Sądu Najwyższego, iż nie wchodzą w grę inne podstawy do przyjęcia istnienia po stronie spółki prawnego obowiązku zapłaty tych należności podatkowych.