Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Lechowska /spr./ Sędziowie WSA Krystyna Józefczyk AWSA Joanna Zdrzałka Protokolant: st.sekr.sąd.B.Krztoń po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi B. N. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2003 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta [...] z dnia [...] lipca 2003 r. Nr [...]; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Wojewody [...] na rzecz skarżącej B. N. kwotę 10 zł (dziesięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
SA/Rz 1285/03
U Z A S A D N I E N I E
Decyzją z dnia [...] sierpnia 2003 r. Nr [...] Wojewoda [...] - po rozpatrzeniu odwołania B. N. od decyzji Burmistrza Miasta [...] z dnia [...] lipca 2003 r. Nr [...], zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego, jednorodzinnego, szczelnego bezodpływowego zbiornika na ścieki oraz przyłączy: wodociągowego i kanalizacyjnego na działce nr ewid. 6241 w D. E. i J. K. - utrzymał zaskarżoną decyzją w mocy.
Jako jej podstawę prawną wskazał art. 138 § l pkt l Kpa oraz art. 28, art. 33 ust. l, art. 34 ust. 4 i art. 36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. Nr 106 poz. 1126 z 2000 r. ze zm.).
Z uzasadnienia decyzji i akt postępowania administracyjnego wynika, że działając na wniosek E. i J. K. Burmistrz Miasta [...] zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z infrastrukturą techniczną na działce nr 6241, położonej przy ul. K. w D.
Od decyzji tej odwołała się B. N., twierdząc, że projektowany budynek ograniczy dopływ światła dziennego oraz widok z okien i balkonu jej budynku mieszkalnego.
Wojewoda [...] nie uwzględnił odwołania i decyzją opisaną na wstępie utrzymał w mocy decyzję nim zaskarżoną.
W jej motywach stwierdził, że zarzuty zawarte w odwołaniu nie znajdują potwierdzenia w materiale dowodowym sprawy.
Przepisy Prawa budowlanego nie normują kwestii pozbawienie widoku, stąd zarzut w tym zakresie nie może być podstawą oceny zaskarżonej decyzji. W ocenie organu nie jest też uzasadniony zarzut, że projektowany budynek ograniczy w sposób niedopuszczalny dopływ światła dziennego do budynku mieszkalnego odwołującej.
Kwestie te normuje § 13 ust. l rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75 poz. 690). Przepis ten stanowi, że odległość budynku mającego pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi od innych obiektów powinna umożliwiać naturalne oświetlenie tych pomieszczeń. Warunek ten uznaje się za spełniony, jeżeli odległość budynku przesłanianego (istniejącego) do budynku przesłaniającego (projektowanego) nie jest mniejsza niż wysokość przesłaniania (wysokość budynku projektowanego). Wysokość przesłaniania liczy się od poziomu dolnej krawędzi najniżej położonych okien budynku przesłanianego (istniejącego) do poziomu najwyższej zacieniającej krawędzi obiektu projektowanego.
Analiza akt wykazała, że w sprawie warunek został spełniony.
Na podstawie dokumentacji projektowej stwierdzono bowiem, że odległość budynku mieszkalnego odwołującej do obiektu projektowanego będzie wynosić 9 m, a do rzutu pionowego kalenicy 13 m.
Wysokość projektowanego budynku wynosi 7,80 m, a z uwzględnieniem różnicy poziomu terenu (między działką odwołującej i inwestora) 9,0 m, która pomniejszona o 80 cm, czyli poziom dolnej krawędzi najniżej położonych okien budynku przesłanianego daje bezwzględną wysokość krawędzi przesłaniającej (kalenicy) 8,20 m przy odległości 13,0 m do budynku odwołującej. W tym stanie rzeczy nie może być mowy o jakimkolwiek ograniczeniu dopływu światła dziennego do pomieszczeń mieszkalnych odwołującej.