Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t
Tezy

Jeżeli leasingobiorca umowy zwanej umową leasingu operacyjnego w okresie około roku czasu uiszcza leasingodawcy raty przekraczające ogółem wartość pojazdu, które następnie - po nabyciu pojazdu za symboliczną w stosunku do tej kwoty wartość - zostają zaksięgowane w poczet tej wartości, to taka umowa jest umową pozorną.

Uzasadnienie strona 1/2

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest uzasadniona, aczkolwiek z innych przyczyn niż to podnosi w niej skarżący.

Zakres kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego wyznaczają przepisy art. 1, art. 21 i art. 51 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. W ich świetle Sąd administracyjny bada zaskarżony akt pod względem jego zgodności z obowiązującym prawem, a więc w zakresie prawidłowości zastosowania w nim obowiązującego prawa oraz trafności jego wykładni. Rozstrzygając o losach zaskarżonego aktu Sąd nie jest związany granicami skargi, a więc zakresem podniesionych w niej zarzutów czy rodzajem podniesionych wniosków co do sposobu pozbawienia aktu jego mocy obowiązującej. Uwzględnienie skargi następuje zawsze wówczas gdy Sąd stwierdzi naruszenia prawa o jakich mowa w art. 22 i nast. ustawy o NSA.

W niniejszej sprawie Sąd stwierdził naruszenie w zaskarżonej decyzji przepisów postępowania mogących mieć wpływ na wynik sprawy /art. 7, art. 77 par. 1 i art. 80 Kpa/. W związku z zarzutami skargi dotyczącymi wydania postanowienia o wznowieniu postępowania w oparciu o nieistniejący przepis art. 145 par. 5 Kpa stwierdzić należy, że jest on bezpodstawny albowiem organ I instancji kwestionowane postanowienie z dnia 30 maja 1996 r. - w zakresie dotyczącym podstawy prawnej sprostował postanowieniem /doręczonym stronie/ z dnia 1 lipca 1996 r. - (...) oznaczając podstawę z art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa, na którą zresztą jak słusznie podniósł organ odwoławczy - powoływał się skarżący w swoim piśmie z 23 lipca 1996 r. Zatem zarzut odnoszący się do nieważności postępowania uznać należy za bezpodstawny.

Również za chybione uznał Sąd zarzuty dotyczące zakwestionowania nowacyjności podstaw wznowienia postępowania. Otóż istotnie kontrolą podatkową zakończoną decyzją z 7 sierpnia 1995 r. objęto podatek należny za 1992 r. przy czym jednak podstawą faktyczną skorygowania zobowiązania w tym podatku stały się konkretnie określone pozycje podatkowej księgi przychodów i rozchodów /poz. 1069, 1305, 165, 951, 49/ a nadto bezzasadne zaliczenie w poczet kosztów reklamy wyżywienia podatnika oraz wydatków socjalno-mieszkaniowych. W żadnym zaś razie ani decyzja ani też pozostałe zebrane w sprawie dowody nie wskazują by czy to w sensie pozytywnym czy też negatywnym organ rozstrzygał w tym postępowaniu o kosztach uzyskania przychodów w 1992 r. z tytułu zawartej 16 grudnia 1991 r. - umowy leasingowej, bądź by jakikolwiek dowód odnoszący się do tej kwestii był przedmiotem oceny dowodów zawartej w tej decyzji. Jest to o tyle istotne, że "błędna ocena stanu faktycznego pod względem prawnym nie stanowi podstawy wznowienia postępowania, ale błędne ustalenie stanu faktycznego tę podstawę stanowi" - /B. Adamiak, J. Borkowski: Kodeks postępowania administracyjnego - Komentarz Wyd. C.H. Beek W-wa 1996 str. 637/. Tak stało się w tej sprawie. Nie chodzi w tej sprawie bowiem o odmienną ocenę dowodów jak chce i twierdzi skarżący lecz nowe dowody i nowe okoliczności faktyczne prawidłowo powołane w zaskarżonej decyzji. W żadnym razie nie wskazuje w tej sprawie, by jakiekolwiek dokumenty źródłowe odnoszące się do tej umowy leasingu były przedmiotem oceny organu podatkowego.

Strona 1/2