Sprawa ze skargi na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Rz. w przedmiocie określenia czynności zabezpieczających obiekt budowlany przed zawaleniem się pozostałej części obiektu
Tezy

1. Nakaz wykonania czynności zabezpieczających obiekt budowlany może być kierowany do inwestora właściciela lub zarządcy obiektu.

2. Stosownie do art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz.U. nr 30 poz. 163 ze zm./ dane z ewidencji gruntów i budynków służą tylko do planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych /Dział I/, statystyki państwowej i gospodarki gruntami. Oznacza to tym samym, iż dane z ewidencji gruntów i budynków nie są dowodem prawa własności lub współwłasności. Takim dowodem są dane z ksiąg wieczystych /Dział II/.

3. W przypadku katastrofy budowlanej organ nadzoru budowlanego, stosownie do art. 76 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ obowiązany jest powołać komisję w celu ustalenia przyczyn i okoliczności katastrofy oraz zakresu czynności niezbędnych do likwidacji zagrożenia bezpieczeństwa ludzi lub mienia. Gdy katastrofa dotyczyła obiektu zabytkowego, w skład takiej komisji powinien wejść przedstawiciel Służby Ochrony Zabytków.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Grzegorza S. na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Rz. z dnia 30 czerwca 1999 r. (...) w przedmiocie określenia czynności zabezpieczających obiekt budowlany przed zawaleniem się pozostałej części obiektu - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).

Uzasadnienie strona 1/3

Przedmiotem skargi jest decyzja (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Rz. z dnia 30.06.1999 r., (...) utrzymująca w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 26.04.1999 r., (...) nakazującą Grzegorzowi S., Adamowi S. i Barbarze S. zabezpieczyć przed zawaleniem ściany budynku komory celnej usytuowanej na działce nr 190/1 w D.

Powołaną decyzję wydał na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa oraz art. 73 ust. 1, art. 78 ust. 1 i art. 79 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./.

W uzasadnieniu tej decyzji przytoczył, że w dniu 19.04.1999 r. zawaliła się część ściany ruin zabytkowego budynku komory celnej, położonej na działce nr 190/1 w D. Organ I instancji na podstawie oględzin ustalił, że całkowitemu zawaleniu uległa ściana południowa obiektu oraz południowo wschodni narożnik budynku. Stwierdzono brak zwieńczenia ścian zewnętrznych i duży ubytek dolnej części ściany w zachodnim narożniku budynku. Ponadto stwierdzono liczne ubytki w murze, rysy pionowe, rozwarstwienia cegieł oraz odchylenie się od pionu ścian.

W wyniku dokonanych ustaleń, po zakończeniu pracy komisji powołanej w celu ustalenia przyczyn i okoliczności katastrofy budowlanej Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. nakazał współwłaścicielom przedmiotowego obiektu, zabezpieczyć przed zawaleniem ściany budynku komory celnej, poprzez podparcie tych ścian w sposób uniemożliwiający ich zawalenie się na zewnątrz obiektu. Jednocześnie nakazano wygrodzenie obiektu uniemożliwiające dostęp osób trzecich oraz umieszczenie tablic ostrzegających o stanie zagrożenia ludzi i mienia. Z uwagi na zagrożenie bezpieczeństwa ludzi i mienia decyzji nadany został rygor natychmiastowej wykonalności.

Jednocześnie zobowiązano współwłaścicieli do powierzenia kierownictwa nad wskazanymi wyżej robotami zabezpieczającymi osobie posiadającej odpowiednie uprawnienia budowlane i prowadzenie tych robót pod nadzorem Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.

Odwołanie wniósł Grzegorz S. - współwłaściciel obiektu w którym podniósł, że od wielu lat występował do zainteresowanych istnieniem zabytku urzędów, informując o pogarszającym się stanie budowli i ostrzegając o grożącej katastrofie oraz że jako współwłaściciel obiektu nie ma żadnego interesu w jego istnieniu, ani też nie posada środków finansowych na jego remont.

Odnosząc się do tego, organ odwoławczy wyjaśnił, iż adresatem decyzji zgodnie z art. 79 prawa budowlanego są współwłaściciele obiektu. Sprawy związane z dalszym istnieniem obiektu oraz środków finansowych na jego remont nie należą do kompetencji organu.

W skardze wniesionej do Naczelnego Sądu Administracyjnego Grzegorz S. podniósł następujące zarzuty:

- zaskarżona decyzja została skierowana do osoby nie będącej stroną w sprawie, wydano ją z pominięciem przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury.

Poza tym jest niewykonalna przez błędne określenie zobowiązanego.

Strona 1/3