Jeżeli organ nadzoru budowlanego badając zgodność projektu zagospodarowania działki inwestora z planem przestrzennym nie podziela oceny zawartej w decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, winien zainicjować nadzwyczajny tryb wzruszenia wadliwej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, który mógłby doprowadzić do jej wyeliminowania z obrotu prawnego.
Naczelny Sąd Administracyjny na rozprawie sprawy ze skargi Ryszarda J. na decyzję Wojewody P. z dnia 21 maja 1998 r. (...) w przedmiocie pozwolenia na budowę pawilonu handlowego - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).
Wojewoda P. decyzją z dnia 21 maja 1998 r. (...) wydaną na podstawie art. 87 i art. 88 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ oraz art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa, utrzymał w mocy zakwestionowaną odwołaniem Ryszarda J. decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w P. z dnia 31 marca 1998 r. odmawiającą zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę tymczasowego pawilonu handlowego według przedstawionego rozwiązania projektowego na działce nr 675 przy ul. (...) w P.
W uzasadnieniu decyzji ostatecznej podkreślono, że przedłożony wraz z wnioskiem o wydanie pozwolenia na budowę przez Ryszarda J. projekt murowanego podpiwniczonego dwukondygnacyjnego budynku handlowo-usługowego o wymiarach 10,20 x 9,20 m. nie spełnia wymagań Miejscowego Planu Szczegółowego Zagospodarowania Przestrzennego Centrum Miasta P. dopuszcza on lokalizację tymczasowych kiosków w pasach drogowych pod warunkiem nie ograniczenia widoczności. Działka nr 675/RII wchodzi w skład kompleksu oznaczonego symbolem O1KG/KZ przeznaczonego na cele komunikacji tj. poszerzenie pasa drogowego ul. J. w ciągu drogi krajowej A4 przy zbiegu z (...).
Kioski handlowe, których realizację dopuszcza powyższy Plan w myśl art. 3 pkt 5 Prawa budowlanego to obiekty budowlane nie połączone trwale z gruntem. W związku z powyższym brak jest podstaw do zmiany bądź uchylenia decyzji organu I instancji.
Powyższa decyzja została zaskarżona do Naczelnego Sądu Administracyjnego przez Ryszarda J. Według skarżącego organy obu instancji interpretują art. 3 pkt 5 Prawa budowlanego z 1994 r. na jego niekorzyść, a ponadto niewłaściwie interpretują ustalenia prawa miejscowego. Warunki usytuowania obiektu tymczasowego na działce nr 675/2 położonej w terenie stanowiącym rezerwę na poszerzenie pasa drogowego zawiera pismo z dnia 13 grudnia 1994 r. oraz z dnia 15 stycznia 1998 r.
W piśmie z dnia 15 stycznia 1998 r. (...) Naczelny Dyrektor Okręgu Dróg Publicznych w Rz. wyraził wyjątkowo zgodę na tymczasowe usytuowanie pawilonu handlowego na działce nr 675/2 w P. w odległości 8 m od krawędzi jezdni ul. J. stanowiącej ciąg drogi krajowej 4E-40 Kraków-Przemyśl na następujących warunkach: projektowany pawilon handlowo-usługowy winien spełniać wymogi art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, jako obiekt tymczasowy przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki. Warunki usytuowania obiektu tymczasowego na działce nr 675/2 podane zostały przez Naczelnego Dyrektora ODP w Rz. w myśl art. 43 ust. 2 ustawy o drogach publicznych i są wiążące dla Kierownika Urzędu Rejonowego na równi z decyzją Burmistrza Miasta P. z dnia 31 stycznia 1995 r. (...). Projektowany pawilon w najmniejszym stopniu nie ogranicza widoczności, gdyż skrzyżowanie przyległych dróg ma formę kąta ostrego. Skarżący podkreślił również, że działka nr 675/2 według. obecnego MPS miasta P. położona jest w terenie o symbolach 01 KG/KZ, który jest terenem przeznaczonym na cele komunikacji, ale nie w całości jest pasem drogowym. Rozbudowa skrzyżowania została zakończona, znane są też perspektywy rozwoju komunikacji, które w przyszłości "degradują rangę" obecnej drogi krajowej do roli drogi lokalnej /miejskiej/. Utrudnianie mu zatem procesu inwestycyjnego jest naruszeniem jego czasu i pieniędzy. Utrzymywanie zaś działki nr 675/2 położonej w centrum miasta "jako rolniczej" jest "nonsensem i wbrew logice". Zabudowanie jej pawilonem handlowo-usługowym przyniesie korzyści nie tylko skarżącemu i jego rodzinie, ale także fiskusowi.