Skierowanie decyzji do rodzica zastępczego, który w świetle przepisów art. 98 par. 1, art. 101 par. 1 i art. 112[1] ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy /Dz.U. nr 9 poz. 59 ze zm./ nie jest ustawowym przedstawicielem małoletniego umieszczonego w rodzinie zastępczej, jest równoznaczne ze skierowaniem decyzji do osoby nie będącej stroną w sprawie oraz dotknięte jest wadą wskazaną w art. 247 par. 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
W rozpoznawanej sprawie niespornym jest, że skarżący Adrian G. jest osobą małoletnią, wychowywaną w rodzinie zastępczej Adeli C. oraz że nabył prawo do spadku po Łukaszu C.
Stosownie do art. 135 par. 1 i par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych strony ocenia się według przepisów prawa cywilnego, o ile przepisy szczególne nie stanowią inaczej. W postępowaniu podatkowym osoby fizyczne nie posiadające zdolności do czynności prawnych działają przez swych ustawowych przedstawicieli.
W myśl art. 11 w związku z art. 10 par. 1 Kodeksu cywilnego pełną zdolność do czynności prawnych posiada osoba pełnoletnia, tj. taka, która ukończyła lat osiemnaście.
Zgodnie z art. 112[1] Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, jeżeli sąd opiekuńczy nie postanowi inaczej, obowiązek i prawo wykonywania bieżącej pieczy nad osobą małoletniego umieszczonego w rodzinie zastępczej (...), jego wychowania "oraz reprezentowania w dochodzeniu świadczeń przeznaczonych na zaspokojenie potrzeb jego utrzymania należą do rodziny zastępczej (...)". Inne obowiązki i prawa wynikające z władzy rodzicielskiej należą do rodziców małoletniego.
Powyższy przepis dokonuje podziału obowiązków i praw wynikających z władzy rodzicielskiej względem małoletniego pomiędzy rodziną zastępczą a jego rodzicami. W świetle tych uregulowań rodzinie zastępczej w stosunku do dziecka przysługują tylko obowiązki i prawa w nim wymienione, natomiast w pozostałym zakresie wykonywanie władzy rodzicielskiej należy nadal do rodziców. Tak więc do rodziców zastępczych należy wyłącznie sprawowanie bieżącej pieczy nad osobą małoletniego i jego wychowywanie oraz reprezentowanie go w dochodzeniu świadczeń przeznaczonych na zaspokojenie potrzeb jego utrzymania.
Natomiast do rodziców naturalnych należy piecza nad osobą dziecka nie mająca charakteru bieżącego, zarząd majątkiem dziecka oraz reprezentacja małoletniego we wszystkich wypadkach, poza dochodzeniem świadczeń na utrzymanie. Reprezentacja należąca do rodziców małoletniego obejmuje również reprezentowanie go w ramach zarządu jego majątkiem /por. J. Ignatowicz, K. Piasecki, J. Pietrzykowski, J. Winiarz - Kodeks rodzinny i opiekuńczy z komentarzem, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1993, str. 535-536/.
Także w uchwale z dnia 18 maja 1978 r., III CZP 27/78 /OSNC 1978 nr 12 poz. 222/ Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że tylko w wypadku - stosownie do art. 112[1] Krio - jeżeli sąd opiekuńczy nie zarządzi inaczej, obowiązek i prawo wykonywania bieżącej pieczy nad osobą małoletniego umieszczonego w rodzinie zastępczej, jego wychowania oraz reprezentowania w dochodzeniu świadczeń przeznaczonych na zaspokojenie potrzeb jego utrzymania należą do rodziny zastępczej, ale i w takiej sytuacji inne obowiązki i prawa wynikające z władzy rodzicielskiej należą do rodziców małoletniego.