Błędny jest pogląd jakoby definicja pracowniczego ogrodu działkowego przewidziana ustawą z dnia 6 maja 1981 r. o pracowniczych ogrodach działkowych /Dz.U. 1996 nr 85 poz. 390 ze zm./ była tożsama z "ogrodem przydomowym", o jakim mowa w art. 43 ust. 3 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 107 poz. 464 ze zm./, która jak wskazuje sam jej tytuł, nie znajduje odniesienia do nieruchomości stanowiących własność osób fizycznych.
Naczelny Sąd Administracyjny w W. po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2001 r. na rozprawie sprawy ze skargi Haliny i Tadeusza B. na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w R. z dnia 22 grudnia 1999 r. (...) w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego - skargę oddala.
Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w R. decyzja z dnia 22 grudnia 1999 r. (...), wydaną w wyniku rozpatrzenia odwołania Haliny i Tadeusza B. od decyzji Państwowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w L. z dnia 15 listopada (...) nakazującej im rozbiórkę drewnianego budynku gospodarczego /altany/ wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę na działce nr 2434 w N., utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia wskazano art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ oraz art. 138 par. l pkt l Kodeksu postępowania administracyjnego.
W uzasadnieniu zaś decyzji podkreślono, że pozwolenia na budowę nie wymagają jedynie altanki wybudowane na terenie ogródków działkowych będących w zarządzie Polskiego Związku Działkowców. Teren, na którym wybudowano przedmiotową altanę nie stanowi ogrodu działkowego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 maja 1981 r. o pracowniczych ogrodach działkowych /t.j. Dz.U. 1996 nr 85 poz. 390 ze zm./. Wprawdzie jest to teren rolniczy, użytkowany jako ogrody przydomowe, ale na takim terenie wymagane jest uzyskanie pozwolenia na budowę altany. Brak takiego pozwolenia należy traktować jako samowolę budowlaną, która w myśl art. 48 Prawa budowlanego skutkuje wyłącznie wydaniem nakazu rozbiórki. Nie jest przy tym istotne, czy obiekt został wybudowany prawidłowo pod względem technicznym, czy też jego lokalizacja nie narusza praw osób trzecich lub zapisów wynikających z miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Dlatego argumenty podniesione w odwołaniu - przedmiotowy obiekt budowlany usytuowany jest na terenie przeznaczonym na ogródki przydomowe, teren ten należy uznać jako teren ogrodów działkowych i nie jest na nim wymagane uzyskanie pozwolenia na budowę - nie mogą być brane pod uwagę. Wobec powyższego brak jest podstaw do zmiany lub uchylenia kwestionowanej decyzji.
Na tę decyzję Halina i Tadeusz B. wnieśli do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę pod zarzutem naruszenia art. 29 ust. l pkt 6 Prawa budowlanego w związku żart. 43 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 107 poz. 464 ze zm./ poprzez przyjęcie, że art. 29 ust. l pkt 6 Prawa budowlanego ma zastosowanie wyłącznie do ogrodów zarządzanych przez Polski Związek Działkowców a nie również do ogrodów przydomowych, o jakich mowa w art. 43 ust. 3 ustawy z dnia 19 października 1991 r. cyt. wyżej. Na tej podstawie skarżący wnieśli o uchylenie zaskarżonej decyzji. Z uzasadnienia skargi wynika, że skarżący - byli pracownicy PGR w N. - w oparciu o ówcześnie obowiązujący układ zbiorowy pracy dla pracowników PGR użytkowali pracowniczy ogródek przydomowy, usytuowany na działce nr 2434 "określony w wielkości 1/18 i powierzchni 1560/W" i zakupiony aktem notarialnym, gdzie zaznaczono podział ad usum, gdyż działka ta w dacie sprzedaży nie była geodezyjnie podzielona. Zdaniem skarżących do nabytego ogródka przydomowego w pełni stosuje się określenie "działki w pracowniczych ogródkach działkowych", bowiem przyznana została pracownikowi, a jej charakter i położenie w kompleksie 18 innych działek pracowniczych nie może jej eliminować z określenia użytego w art. 29 ust. l pkt 6 Prawa budowlanego. Nieruchomości określone w art. 43 ust. 3 ustawy z dnia 19 października 1991 r. i art. 29 ust. l pkt 6 Prawa budowlanego są "tożsame" pod względem ich charakteru i przesłania, niezrozumiale więc jest eliminowanie ich działki z kręgu pracowniczych ogródków działkowych. Z gruntu fałszywa jest teza zawarta w zaskarżonej decyzji, iż pracowniczym ogródkiem działkowym mogą być tylko działki zarządzane przez Polski Związek Działkowców. Wiele zakładów pracy w tym m. innymi. PGR oddawało swoim pracownikiem grunty na pracownicze ogrody działkowe i tego charakteru nie zmienił fakt, że administrował takimi działkami zakład pracy, wspólnota, użytkownicy działek itp. a nie Polski Związek Działkowców. Jest to nadinterpretacja przepisów przez organ, bowiem trudno przypuszczać by ustawodawca monopol na działki pracownicze przydzielił Polskiemu Związkowi Działkowców. Z tych względów wniesienie skargi stało się konieczne i uzasadnione.