Obowiązek podatkowy w podatku dochodowym powstaje zawsze na dzień 31 grudnia, gdyż regułą jest, że rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy.
Przedsiębiorstwo Przetwórstwa Rolno-Spożywczego Spółka z o.o. z L., pismem z dnia 28 czerwca 1994 r. zwróciło się do Urzędu Skarbowego w L. powołując się na zarządzenie Ministra Finansów z dnia 4 marca 1994 r. w sprawie częściowego zaniechania poboru niektórych podatków i innych należności, do których stosuje się przepisy o zobowiązaniach oraz warunków tego zaniechania /M.P. nr 18 poz. 137/ - o zaniechanie podatku dochodowego od osób prawnych w kwocie 36.500.000 zł powstałego do dnia 31 grudnia 1992 r. oraz umorzenie odsetek za nieterminową zapłatę tego podatku za 1992 r.
Urząd Skarbowy w L. z dnia 28.07.1994 r. wydaną na podstawie par. 1 ust. 1 i par. 2 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 4 marca 1994 r. w sprawie częściowego zaniechania poboru niektórych podatków (...) nie uwzględnił wniosku Spółki o zaniechanie poboru podatku dochodowego za 1992 r. w kwocie 36.500.000 zł.
W uzasadnieniu wyjaśnia, iż zgodnie z par. 1 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z par. 2 pkt 5 powyższego zarządzenia Ministra Finansów z dnia 4 marca 1994 r. - można zaniechać częściowego poboru podatku dochodowego od osób prawnych należnego na podstawie przepisów ustawy z dnia 31 stycznia 1991 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1991 nr 49 poz. 216 ze zm./. Ustawa ta zgodnie z art. 39 ust. 1 i 2 oraz art. 42 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych utraciła moc z dniem 1 stycznia 1992 r. W związku z powyższym podatek dochodowy należny za 1992 r. nie podlega oddłużeniu na podstawie wyżej wymienionego zarządzenia.
W odwołaniu podatnik wnosi o uchylenie powyższej decyzji urzędu skarbowego podnosząc, iż spełnia warunki wynikające z zarządzenia Ministra Finansów z dnia 4 marca 1994 r. do zaniechania poboru podatku dochodowego od osób prawnych za 1992 r. w łącznej kwocie 36.500.000 zł. W uzasadnieniu podnosi, że zarówno z treści par. 2 pkt 5 zarządzenia Ministra Finansów z 4 marca 1994 r., jak i powołanych w nim Dziennikach Ustaw nie ma mowy o czasie obowiązywania ustawy określonej w paragrafie i punkcie. Zdaniem odwołującego się - wolą ustawodawcy było, aby zobowiązania podatkowe z tytułu tego konkretnego podatku podlegały zaniechaniu poboru, jeżeli obowiązek podatkowy z ich tytułu powstał do 31 grudnia 1992 r., co wynika z par. ust. 1 pkt 1 tego zarządzenia.
Izba Skarbowa w L. decyzją z dnia 23 września 1994 r. utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji. Swe rozstrzygnięcie uzasadnia tym, że twierdzenie skarżącej spółki, jakoby podatek dochodowy od osób prawnych za 1992 r. został określony w oparciu o przepisy ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1991 nr 49 poz. 216 ze zm./ jest błędne. Jak wynika z protokołu inspektora kontroli skarbowej z 30 czerwca 1994 r. - zobowiązanie podatkowe za 1992 r. zostało określone na zasadzie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86/. Wyjaśnia następnie, że ustawa z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych na które powołuje się skarżąca spółka, regulowała opodatkowanie podatkiem dochodowym dochody osób prawnych osiągnięte przed 1.01.1992 r. oraz, że na podstawie art. 39 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - utraciła swoją moc z dniem 1.01.1992 r. Natomiast dochody osób prawnych osiągnięte od 1.01.1992 r. podlegają na podstawie art. 42 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym (...) opodatkowaniem według tej ostatniej ustawy.