Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t, Samorząd terytorialny, Opłaty administracyjne
Tezy

Ustalenie opłat partycypacyjnych uchwałą rady gminy związanych z uzyskaniem zezwolenia na użytkowanie obiektu wybudowanego bez zezwolenia stanowi wprowadzenie przepisów powszechnie obowiązujących na obszarze gminy bez delegacji ustawowej /art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

Uzasadnienie strona 1/3

Rada gminy podjęła uchwałę w sprawie ustalenia opłat partycypacyjnych związanych z uzyskaniem zezwolenia na użytkowanie obiektu wybudowanego bez zezwolenia.

Jako podstawę prawną uchwały rada gminy wskazała art. 18 ust. 1, art. 41 ust. 1, art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95/, art. 1 ust. 25 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organami gminy a organami administracji rządowej oraz zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 34 poz. 195/, art. 44 ust. 2 ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 17 poz. 185/.

Powołując się na tak przedstawioną podstawę prawną, rada gminy ustaliła wysokość opłaty partycypacyjnej na rzecz gminy w związku z pozwoleniem na użytkowanie obiektu wybudowanego bez zezwolenia na budowę według stawek 200 000 zł, za każdy m2 powierzchni zabudowanej bez względu na przeznaczenie obiektu budowlanego.

W uchwale przewidziano też, że w indywidualnych sprawach strony mogą zawrzeć umowy na innych warunkach, stosując jednak stawki partycypacyjne nie niższe niż 50.000 zł za m2.

Uchwała zawierała nadto postanowienia w przedmiocie trybu wykonania, ogłoszenia i wejścia w życie uchwały.

Wojewoda wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, domagając się stwierdzenia nieważności cytowanej uchwały.

Wojewoda zarzucił, iż wskazywane przez radę gminy przepisy nie dają organom samorządu terytorialnego uprawnień do swobodnego kształtowania opłat związanych z wydawaniem decyzji zezwalających na użytkowanie obiektu wybudowanego bez zezwolenia. W szczególności art. 44 ustawy o planowaniu przestrzennym wymienia umowę określającą wzajemne zobowiązanie i świadczenie stron związane z realizacją inwestycji oraz przyszłym funkcjonowaniem wybudowanego obiektu, to jest umowa partycypacyjną.

Umowę tę jednak zawierają strony będące równorzędnymi partnerami, mogącymi ją dowolnie kształtować. Decyzja zezwalająca na użytkowanie obiektu jest instytucja prawa budowlanego, normującą inną materią niż ustawa o planowaniu przestrzennym. Jest przy tym aktem jednostronnym, ze swej istoty eliminującym negocjacje.

Opłata związana z wydaniem wspomnianej decyzji nie jest opłatą partycypacyjną, lecz skarbową, której wysokość określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 marca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253/. Ustawa z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23/ ani rozporządzenie wykonawcze nie dają uprawnień do określenia innych niż przyjęte stawki opłat.

Umowa partycypacyjna może zawierać warunki płatności inwestora na rzecz gminy, związane z realizacją umowy, lecz nie z wydaniem decyzji administracyjnej.

W odpowiedzi na skargę rada gminy wniosła o oddalenie skargi. rada wyjaśniła, że jej intencją było uporządkowanie gospodarki przestrzennej na terenie gminy, a uchwała zawierała jedynie wskazania dla organów wykonawczych odnośnie obowiązujących je zasad w negocjacjach przy zawieraniu umów partycypacyjnych, co nie naruszało uprawnień inwestorów.

Strona 1/3