Składana deklaracja VAT-7 wykazująca wysokie odliczenie podatku naliczonego od podatku należnego obliguje urząd skarbowy do przeprowadzenia dokładnej kontroli zarówno pod względem formalnym, jak i merytorycznym przed dokonaniem zwrotu podatku.
oddala skargę w przedmiocie zawieszenia w sprawie zwrotu nadwyżki podatku.
W dniu 5 kwietnia 1994 r. Mirosław R., prowadzący Przedsiębiorstwo Handlu Hurtowego "H." w O. gmina W. złożył w Urzędzie Skarbowym w W. deklarację podatkową VAT-7 za miesiąc marzec 1994 r. W dniu 20 kwietnia 1994 r. podatnik złożył korektę powyższej deklaracji i wykazał w niej - prawidłowo wyliczoną pod względem rachunkowym - podlegającą zwrotowi nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym w kwocie 4.608.861 tys. zł. Deklaracja VAT-7 za marzec 1994 r. obejmowała jedną transakcję dotyczącą zakupu od Przedsiębiorstwa "P." SA w P. filia w B. linii technologicznej do produkcji materiałów budowlanych o wartości 20.950.000 tys. zł + podatek VAT w kwocie 4.609 000 tys. zł. Linia technologiczna została następnie sprzedana przez podatnika firmie M." w M."
Postanowieniem z dnia 20 maja 1994 r. nr US.IV-861/461907/94 Urząd Skarbowy w W. na podstawie art. 166 Kpa zawiesił z urzędu postępowanie w sprawie zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, uzasadniając koniecznością rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez właściwe organy. W uzasadnieniu postanowienia Urząd Skarbowy podał, że zawieszono postępowanie do czasu sprawdzenia przez Główny Urząd Ceł - Główny Inspektorat Celny w W., Komendę Wojewódzką w P. oraz właściwe Urzędy Kontroli Skarbowej w P. i w B., czy transakcje wynikające z dokumentów przedstawionych przez podatnika zostały faktycznie przeprowadzone. W zażaleniu na postanowienie organu I instancji odwołujący postawił zarzut naruszenia przez Urząd Skarbowy przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ dotyczących terminu zwrotu nadpłat. Skoro pierwszą deklarację VAT-7 za marzec 1994 r. złożył w dniu 5 kwietnia 1994 r., a postanowienie o zawieszeniu wydano w dniu 20 maja 1994 r., tj. po 45 dniach, to zdaniem Mirosława R. okres ten był wystarczająco długi, aby sprawdzić dokumenty dotyczące dokonanych transakcji. Jednocześnie podniósł, że został narażony na straty z tytułu odsetek za zwłokę w zapłacie należności kontrahenta. Postanowieniem z dnia 27 lipca 1994 r. nr WPI-73-11/D/148/94 Izba Skarbowa w P. utrzymała w mocy zaskarżone postanowienie. Organ II instancji stwierdził, że przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ dotyczące terminu zwrotu różnicy pomiędzy podatkiem naliczonym a należnym nie wykluczają zastosowania przepisu art. 166 Kpa. Zdaniem organu odwoławczego niezbędne jest w niniejszej sprawie uprzednie rozstrzygnięcie zagadnienia wstępnego przez organy, do których Urząd Skarbowy w W. wystąpił ze stosownymi pismami z dnia 20 maja 1994 r., a więc równocześnie kiedy zawiesił postępowanie. Spełnione zostały tym samym wymogi z art. 100 par. 1 Kpa. Izba Skarbowa stwierdziła również, że postępowanie w niniejszej sprawie jest prowadzone bez zbędnej zwłoki.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Mirosław R. zarzucił, że ustalenie czy transakcje wynikające z dokumentów, jakie przedstawił, były faktycznie przeprowadzone - powinno być rozstrzygnięte samodzielnie przez organy podatkowe. Postępowanie jakie prowadzi Urząd Skarbowy w W. nie uzasadnia zdaniem skarżącego zawieszenia postępowania, ponieważ nie jest zagadnieniem wstępnym w rozumieniu art. 100 par. 1 Kpa.
W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie z przyczyn wskazanych w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie jest zasadna. W trakcie postępowania podatkowego mogą ujawnić się okoliczności wstrzymujące czasowo bieg tego postępowania. Sytuacja taka zachodzi w przedmiotowej sprawie.
Złożona przez skarżącego deklaracja VAT-7 wykazująca wysokie odliczenie podatku naliczonego od podatku należnego obligowała Urząd Skarbowy w W. do przeprowadzenia dokładnej kontroli, zarówno pod względem formalnym, jak i merytorycznym, przed dokonaniem zwrotu podatku.
Z uzasadnienia postanowienia organu I instancji nie wynika wprawdzie, że deklaracja z wykazanym tak znacznym zwrotem budzi wątpliwości co do swej wiarygodności, ale zawieszając postępowanie podatkowe wystąpiono jednocześnie do właściwych urzędów kontroli skarbowej, komendy policji i organów celnych celem zbadania, czy transakcje opisane w dokumentach przedstawionych przez podatnika zostały faktycznie przeprowadzone. Od ustaleń poczynionych przez te organy co do rzetelności dokumentów uzależniono zwrot skarżącemu różnicy podatku w wysokości określonej przez niego w deklaracji VAT-7.
Dlatego zawieszenie postępowania na podstawie art. 166 Kpa nie budzi zastrzeżeń i skargę należało oddalić /art. 207 par. 5 Kpa/.