1. Garaże wolno stojące oddane w użytkowanie na zasadzie spółdzielczego prawa do garażu członkom spółdzielni mieszkaniowej nie są budynkami związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 5 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, a w konsekwencji grunty zabudowane tymi obiektami nie służą prowadzonej działalności gospodarczej.
2. Przepisy regulujące obowiązki podatkowe muszą być interpretowane ściśle.
Jeżeli zatem ustawodawca postanowił, że określonej stawce podatkowej podlegają budynki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą /art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy/, to należy przyjąć, że chodzi o budynki, w których prowadzona jest działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy z 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ oraz budynki służące tej działalności.
W tym kontekście istotne jest w jaki sposób przedmiot opodatkowania jest wykorzystany lub na jaki cel przeznaczony.
uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji.
Zaskarżoną decyzją Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym Województwa S., na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa, art. 2 pkt 1 i 4 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ oraz par. 1 pkt 2 i 5 lit. "a" uchwały Rady Miejskiej w sprawie ustalenia wysokości stawek podatku od nieruchomości, utrzymało w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta S., wymierzającą Spółdzielni Mieszkaniowej podatek od nieruchomości za lata 1991 i 1992.
Podstawą powyższego rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia faktyczne i wnioski prawne: zgodnie z art. 2 pkt 1 i 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych obowiązek podatkowy ciąży między innymi na osobach prawnych, które są:
- właścicielami lub samoistnymi posiadaczami nieruchomości lub obiektów budowlanych nie złączonych trwale z gruntem,
- są użytkownikami wieczystymi nieruchomości.
Spółdzielnia Mieszkaniowa jest właścicielką nieruchomości - budynków mieszkalnych i budynków związanych z działalnością gospodarczą, położonych na gruntach przekazanych jej w wieczyste użytkowanie przez Skarb Państwa. Z tytułu posiadanych nieruchomości Spółdzielnia składa roczne deklaracje na podatek od nieruchomości. Kontrola przeprowadzona przez Urząd Kontroli Skarbowej wykazała, że Spółdzielnia zastosowała niewłaściwą stawkę podatkową w stosunku do wolnostojących garaży i gruntów pod garażami - stosując stawkę jak dla "pozostałych" budynków i gruntów, podczas gdy winna zastosować stawkę jak dla budynków i gruntów związanych z działalnością gospodarczą. Organ I instancji prawidłowo więc wydał decyzję uzupełniającą wymiar podatku od nieruchomości w zakresie przedmiotowych garaży i gruntów, znajdujących się pod garażami za lata 1991 i 1992, stosując stawki jak za budynki i grunty związane z działalnością gospodarczą, zgodnie z podjętymi uchwałami Rady Miejskiej. W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ - działalnością gospodarczą, w rozumieniu ustawy, jest działalność wytwórcza, budowlana, handlowa i usługowa prowadzona w celach zarobkowych i na własny rachunek podmiotu prowadzącego taką działalność. Z definicji tej wynika, że wszystkie nieruchomości, z wyjątkiem budynków mieszkalnych, są związane z działalnością gospodarczą, jeżeli nieruchomości te są we władaniu podmiotu utworzonego w celu prowadzenia działalności gospodarczej i bez względu na to, w jaki sposób są wykorzystywane lub jakim celom służą te nieruchomości. Spółdzielnia Mieszkaniowa prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budowlanym i usługowym, a wobec tego wszystkie budynki i grunty, poza mieszkalnymi, będące własnością Spółdzielni, wiążą się z działalnością gospodarczą prowadzoną przez spółdzielnię. Zatem w stosunku do przedmiotowych garaży i gruntów pod nimi obowiązują stawki podatku od nieruchomości przewidziane dla budynków i gruntów związanych z działalnością gospodarczą. Skargę na powyższą decyzję wniosła do Naczelnego Sądu Administracyjnego Spółdzielnia Mieszkaniowa domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji. Skarżąca zarzuciła jej naruszenie prawa, tj.: