Wydając decyzję w sprawie zabezpieczenia należności podatkowych, organ podatkowy ma obowiązek w uzasadnieniu swej decyzji wskazać wyraźnie przyczyny, dla których ustanawia takie zabezpieczenie i wskazać konkretne dowody na oparcie swych stwierdzeń /art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./.
Urząd Skarbowy w W. decyzją z dnia 3.01.1994 r. wydaną na podstawie art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ dokonał zabezpieczenia ustalonych zobowiązań w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1990 r. i 1992 r. opłaty skarbowej oraz odsetek za zwłokę należnych od tych zobowiązań łącznie na około 550.000.000 zł na majątku Stefana O.
Zabezpieczenie należności podatkowych uzasadnia się tym, iż w toku kontroli przeprowadzonym w zakładzie stolarskim Stefana O. w W. przez Urząd Kontroli w P. ustalono że zobowiązania podatkowe zobowiązanego za lata 1990-1992 wraz z należnymi odsetkami za zwłokę wynoszą około 550.000 zł. Wobec zachodzącego prawdopodobieństwa wyzbycia się majątku oraz nie zapłacenia w terminie ustalonych zobowiązań i odsetek postanowiono o zabezpieczeniu majątkowym.
W odwołaniu od powyższej decyzji - Stefan O. wnosi o uchylenie decyzji dotyczącej wysokości podatku i opłaty skarbowej oraz o ustalenie tych zobowiązań, jak w jego zeznaniach podatkowych.
Izba Skarbowa w P. decyzją z dnia 21.03.1994 r. utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję Urzędu Skarbowego w W. z dnia 3.01.1994 r. orzekającą o zabezpieczeniu pieniężnym na majątku podatnika. W uzasadnieniu izba wyjaśnia, iż w myśl art. 21 ustawy o zobowiązaniach podatkowych zobowiązanie podatkowe może być zabezpieczone na majątku podatnika przed terminem płatności podatku oraz przed ustaleniem zobowiązania podatkowego, jeżeli istnieje uzasadniona obawa, że nie zostanie ono wykonane. Ocena, czy istnieje uzasadniona obawa, że podatnik nie zostanie w terminie zapłacony, należy do organu.
Decyzję orzekającą zabezpieczenie przyszłych należności podatkowych wydano z uwagi na fakt, że istnieje prawdopodobieństwo wyzbycia się majątku i niezapłacenia w terminie ustalonych wielkości zobowiązań. W myśl art. 160 ustawy z dnia 19 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - zabezpieczenie nie prowadzi do wykonania przez zobowiązanego obowiązku, jedynie stwarza pewne gwarancje, że w przyszłości dojdzie do wykonania obowiązku uregulowania należności. Dokonane zabezpieczenie - w myśl art. 21 ust. 4 ustawy o zobowiązaniach podatkowych - jest skuteczne do czasu wydania decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego - Stefan O. wniósł o uchylenie obu powyższych decyzji organów podatkowych jako niezgodnych z prawem. W uzasadnieniu podnosi, że zobowiązania podatkowe, którego zajęcie i wszczęcie dotyczy, nie istnieje. Określenie egzekwowanego obowiązku stanowi naruszenie art. 9 i art. 10 Kpa; zastosowano przy tym najbardziej kosztowny i uciążliwy środek egzekucyjny, naruszając art. 42 i art. 46 kodeksu rodzinnego. Istnieje również błąd co do osoby zobowiązanego. Zgodnie też z art. 160 par. 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym - zabezpieczenie nie może zmierzać do wykonania obowiązku.
Izba Skarbowa w P. w odpowiedzi na skargę wnosi o jej oddalenie, podkreślając, iż zabezpieczenie na majątku podatnika przed wydaniem decyzji wymiarowej ustalono dlatego, iż miano obawę, że zobowiązanie to nie zostanie wykonane, bowiem podatnik nosi się z zamiarem wyzbycia się majątku. Podnoszone w skardze zarzuty w punkcie 1 i 4 zostaną wyjaśnione w drodze postępowania wyjaśniającego, a dotyczącego postępowania podatkowego.