Przychodem ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych oraz innych rzeczy, w warunkach określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszonej o koszty sprzedaży.
Dorota S. aktem notarialnym z dnia 8 lutego 1993 r. sprzedała małżonkom Stanisławowi i Mirosławie M. nieruchomość nabytą przez nią w drodze darowizny. Zgodnie z par. 5 tej umowy - strony cenę nieruchomości ustaliły na kwotę 150.000.000 zł, a na podstawie par. 6 tej umowy koszty będą obciążały kupującego. par. 10 umowy zawiera pouczenie sprzedającej przez notariusza o treści art. 10, art. 19 i art. 28 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350/.
Urząd Skarbowy w K. decyzją z dnia 26 lipca 1993 r. wymierzył Dorocie S. z tytułu sprzedaży nieruchomości - działki o powierzchni 00,065 ha zabudowanej pawilonem handlowym - podatek dochodowy w formie ryczałtu w wysokości 10 procent uzyskanego przychodu, tj. 15.000.000 zł. W swym uzasadnieniu organ podaje, że źródłem przychodu podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. "a-c" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jest sprzedaż nieruchomości i praw majątkowych określonych w tym przepisie przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Dochodu ze sprzedaży nieruchomości nie łączy się z dochodami z innych źródeł, podatek ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10 procent uzyskanego przychodu i płatny jest on bez wezwania w terminie 14 dni od dnia dokonania sprzedaży. Decyzję określającą wysokość zobowiązania organ podatkowy wydał na podstawie art. 5 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ w związku z niedopełnieniem przez sprzedającą obowiązku wykonania zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym z tytułu sprzedaży w dniu 8 lutego 1993 r. nieruchomości nabytej w dniu 19 lutego 1991 r.
W odwołaniu od powyższej decyzji - Dorota S. m.in. podnosi, iż z tytułu sprzedaży nieruchomości małżeństwu M. nie otrzymała żadnej gotówki i nie stać jej na zapłacenie 10 procent podatku dochodowego.
Izba Skarbowa w L. decyzją z dnia 9 listopada 1993 r. utrzymała w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie organu podatkowego I instancji. W uzasadnieniu izba stwierdza, że fakt sprzedaży nieruchomości stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. jako dokonany przed upływem 5 lat od końca roku zarówno od przejęcia gruntu, jak i zakończenia na nim budowy. Zgodnie z powołanym wyżej przepisem, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Generalnie, w rozumieniu art. 11 przychodami są wartości pieniężne otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika, z zastrzeżeniem jednakże art. 14-19. W odniesieniu do sprzedaży nieruchomości ustawodawca w art. 19 precyzuje wyraźnie, że przychodem jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży. W przypadku tego rodzaju transakcji nie ma znaczenia fakt, w jaki sposób i na jakich warunkach dokonywane są płatności tj. czy należność została faktycznie uiszczona, czy też został wykupiony skrypt dłużny wobec banku. Oświadczenie woli osób będących stronami umowy dotyczące rzeczy za określoną cenę rodzą bezpośrednio obowiązek podatkowy. Dokonanie transakcji sprzedaży za pośrednictwem firmy zajmującej się obrotem wierzytelnościami i wykorzystanie otrzymanych środków na spłatę zobowiązania wobec banku nie stanowi przesłanki do stwierdzenia, iż należność budżetowa nie występuje. O wynikającym z tytułu sprzedaży nieruchomości obowiązku podatkowym została podatniczka pouczona przez notariusza w par. 10 aktu notarialnego.