1. W przypadku ustalenia przez urząd skarbowy, że opłata skarbowa została ustalona w wysokości niższej od należnej wskutek błędnego ustalenia podstawy obliczenia tej opłaty lub zastosowania niewłaściwej stawki procentowej, organ podatkowy obowiązany jest w terminie 7 dni od daty otrzymania umowy zwrócić ją stronie z adnotacją i decyzją ustalającą prawidłową wysokość opłaty skarbowej oraz określającą kwotę opłaty po potrąceniu kwoty już wpłaconej.
2. Użyte w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23/ określenie "wartość świadczeń ponoszonych na rzecz wydzierżawiającego" należy odnosić do wszelkich świadczeń ponoszonych przez dzierżawcę na rzecz wydzierżawiającego, o ile ten ma roszczenie cywilnoprawne w stosunku do dzierżawcy.
3. Błędna interpretacja przepisów organu podatkowego, do której strona zastosowała się nie może powodować dla niej ujemnych z tego powodu skutków prawnych.
oddala skargi.
Kombinat Budownictwa Ogólnego /jako wydzierżawiający/ oraz I. G. /jako dzierżawca/ zawarli 26.6.1989 r. umowę dzierżawy, w wyniku której przyjęto w dzierżawę na okres 10 lat wytwórnię prefabrykatów.
par. 9 ust. 1 zawartej umowy dzierżawy stanowi, iż dzierżawca zobowiązuje się zapłacić wydzierżawiającemu opłatę dzierżawną w wysokości 7,5 procent od wartości sprzedaży wyrobów i usług wydzierżawionego zakładu, a załącznik Nr 1 do tej umowy w pkt 1 ustala, iż czynsz dzierżawny w relacji do planowanej sprzedaży na 1989 r. wyniesie 46.200 tys. zł. Ponadto w par. 10 ust. 2 umowy dzierżawy strony ustaliły, iż dzierżawca zobowiązany jest zwracać wydzierżawiającemu koszty i opłaty ponoszone przez niego, a wynikające z tytułu własności /amortyzacja, dywidenda, podatki od nieruchomości, ubezpieczenia majątkowe/. Zasady oraz wielkość tych należności zwracanych wydzierżawiającemu określa również załącznik do umowy Nr 1 pkt 2, gdzie przyjęto dla 1989 r. kwotę łączną 108.998.000 zł.
Urząd Skarbowy decyzją z 21.12.1989 r. obciążył solidarnie strony umowy kwotą opłaty skarbowej w wysokości 23.100.000 zł, biorąc pod uwagę jedynie 7,5 procent czynszu dzierżawnego od planowanej 10-letniej sprzedaży i stosując 5 procent stawkę opłaty. Decyzja ta zawiera ponadto pouczenie dla stron, iż przy wzroście, w latach następnych, planowanej sprzedaży będzie wzrastała podstawa obciążenia opłatą skarbową. O zmianach umowy w tym zakresie należy powiadomić w ciągu 14 dni urząd skarbowy, w celu wydania decyzji uzupełniającej.
W dniu 22.4.1991 r. Urząd Skarbowy wydaje uzupełniającą decyzję ustalając opłatę skarbową od zawartej przez strony umowy dzierżawy w kwocie 1.204.501.000 zł.
Nowy wymiar opłaty skarbowej organ podatkowy uzasadnia tym, iż 25.5.1990 r. strony sporządziły aneks do zawartej umowy dzierżawy, podwyższając od 1.1.1990 r. wysokość dotychczasowych świadczeń dzierżawy na rzecz wydzierżawiającego. Zgodnie z zapisami par. 1 pkt 2 i 3 tego aneksu, ustalono, iż opłata dzierżawna na 1990 r. będzie wynosiła 750 mln zł. Ponadto dzierżawca zobowiązuje się zwrócić wydzierżawiającemu koszty i opłaty ponoszone przez wydzierżawiającego i wynikające z tytułu własności /amortyzacja, dywidenda, podatki od nieruchomości, ubezpieczenia majątkowe/ w wysokości 1.831.991.000 zł w 1990 r.
W myśl przepisów art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23/ opłacie skarbowej podlegają zmiany umów cywilnoprawnych, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy obliczenia tej opłaty. Natomiast przepisy art. 10 ust. 6 ustawy o opłacie skarbowej stanowią, że w razie zmiany w umowie polegającej na podwyższeniu wartości świadczeń, podstawę obliczenia opłaty skarbowej stanowi różnica wartości tych świadczeń. Dlatego też urząd skarbowy pomniejszył w tej decyzji wartość podwyższonych od 1.1.1990 r. rocznych świadczeń dzierżawcy na rzecz wydzierżawiającego w kwocie 258.199.100 zł o kwotę 46.200.000 zł stanowiącą wartość świadczeń przyjętych za podstawę obliczenia opłaty skarbowej w swej decyzji z 21.12.1989 r. Obliczona w ten sposób różnica wartości świadczeń w kwocie 2.535.791.000 zł pomnożona przez 9,5 roku stanowi nową podstawę obliczenia opłaty skarbowej według 5 procent stawki.