Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega import towarów wprowadzonych na polski obszar celny na czas oznaczony, niezależnie od sposobu wprowadzenia na ten obszar.
oddala skargę.
Urząd skarbowy ustalił dla spółki z o.o. należny podatek od towarów i usług od sprowadzonych z Niemiec towarów. Przedmiotem przewozu na polski obszar celny było oprzyrządowanie do spawania, przeznaczone do produkcji podwozi wagonów kolejowych z przesuwanymi ścianami. Odprawy celnej przywozowej dokonano na czas oznaczony i termin pierwotnego wywozu określono na 31 grudnia 1994 r. Podatek ustalono według stawki 22 proc. zgodnie z art. 18 ustawy od podstawy opodatkowania określonej przez spółkę we wniosku o dokonanie odprawy czasowej w przywozie, co według organu I instancji jest zgodne z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.
Izba skarbowa utrzymała w mocy decyzję urzędu skarbowego. Organ II instancji ustalił, że przedmiotem przywozu na polski obszar celny na czas oznaczony były towary /oprzyrządowanie/ wydzierżawione w celu prowadzenia działalności. Od tych towarów /co jest niesporne/ nie został uiszczony na granicy podatek, chociaż powstał obowiązek jego uiszczenia w związku z importem towarów w rozumieniu art. 4 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług.
Towary te zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 2 prawa celnego stanowią środki produkcji i jako takie w myśl par. 3 pkt 1 lit. "f" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 1993 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie podatku akcyzowego /Dz.U. nr 59 poz. 273/ nie zostały objęte zwolnieniem od VAT.
Oprzyrządowanie jest według izby skarbowej urządzeniem będącym rzeczą /towarem/. Usługa jest natomiast pojęciem czynnościowym i miałaby miejsce wówczas, gdyby nawet za pomocą tych samych urządzeń wykonana była przez firmę zagraniczną, albo gdy zapłata dla podmiotu zagranicznego obejmowała całość usługi. Importem usług w rozumieniu art. 4 pkt 5 ustawy może być umowa dzierżawy zawarta z kontrahentem zagranicznym. Nie jest to jednak według izby skarbowej przedmiotem niniejszej sprawy.
Przedmiotem przewozu na czas oznaczony były środki produkcji wydzierżawione w celu prowadzenia działalności. W tej sytuacji izba skarbowa uznała, iż wnioski strony są bezprzedmiotowe z wyjątkiem wniosku o zaniechanie ustalania i poboru podatku, który podlega rozpatrzeniu przez urząd skarbowy. W skardze do NSA strona skarżąca twierdzi, że sprowadzone z Niemiec i wydzierżawione oprzyrządowanie w celu wykonania usługi nie jest importem towarów w rozumieniu art. 4 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, lecz importem usług na podstawie art. 4 pkt 5 ustawy, gdyż przedmiotem przewozu były rzeczy ruchome /oprzyrządowanie/ będące przedmiotem usługi wykonanej na terytorium Polski, za których wykonanie należność jest przekazywana jednostce mającej siedzibę za granicą. Podstawą opodatkowania może być według strony skarżącej art. 15 ust. 5 ustawy, a nie art. 15 ust. 4.