Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t
Tezy

Podatnik nie może przerzucać na Państwo skutków niewywiązywania się kontrahentów z umów cywilnoprawnych.

Uzasadnienie strona 1/3

M.M., A.S. i J.S. podjęli z początkiem 1991 r. działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa handlowego i doradztwa technicznego w formie spółki cywilnej, której przychody opodatkowane były na zasadach ogólnych. 1.6.1991 r. skład wspólników został poszerzony o dwie osoby, a mianowicie M.K. i L.F. Prowadzoną dotychczas działalność spółki cywilnej rozszerzono o handel hurtowy i detaliczny artykułami spożywczymi oraz przemysłowymi.

20.8.1991 r. każdy z pięciu wspólników złożył w Urzędzie Skarbowym odrębną deklarację w sprawie zaliczki na podatek dochodowy za lipiec 1991 r.

Jednocześnie ze złożeniem deklaracji w sprawie zaliczek na podatek dochodowy za lipiec 1991 r. - M.M. powołując się na upoważnienie pozostałych wspólników spółki - zwrócił się do Urzędu Skarbowego o przesunięcie terminu płatności podatku dochodowego za miesiąc lipiec. Uzasadnił swój wniosek tym, iż w lipcu spółka osiągnęła dochód, ale nie może zapłacić podatku, gdyż jest w trakcie ściągania należności od dłużnika. W poprzednich miesiącach spółka nie osiągała dużych dochodów.

Urząd Skarbowy powołując się na przepis art. 22 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ odmówił odroczenia wszystkim wspólnikom spółki terminu płatności zaliczki na podatek dochodowy za miesiąc lipiec 1991 r. Rozstrzygnięcie swe uzasadniał brakiem podstaw, gdyż obowiązujące przepisy podatkowe jednoznacznie nakładają na prowadzących działalność gospodarczą obowiązek odprowadzania do organu podatkowego, w ustalonych terminach, płatności wszystkich zobowiązań podatkowych, bez względu na przejściowe trudności finansowe. Argumenty podniesione przez wspólników nie stanowią - zdaniem organu I instancji - podstawy do udzielenia ulg w spłacie.

W odwołaniu od powyższej decyzji M.M., z upoważnienia pozostałych wspólników, wniósł o jej uchylenie i orzeczenie odroczenia płatności podatku dochodowego do czasu wyegzekwowania należności od dłużnika.

Izba Skarbowa w Sz. pięcioma decyzjami utrzymała w mocy rozstrzygnięcie I instancji w sprawie odmowy odroczenia terminu płatności zaliczki na podatek dochodowy za lipiec 1991 r.

We wspólnej skardze wspólników spółki na 5 powyższych decyzji Izby Skarbowej wnoszą oni o ich uchylenie jako sprzecznych z racjonalną interpretacją obowiązujących aktów normatywnych, tj. z art. 5 pkt 2 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. /Dz.U. 1989 nr 27 poz. 147 ze zm./. Podnoszą oni w szczególności, iż nie uzyskali żadnego dochodu, który mógłby być przedmiotem opodatkowania, gdyż kontrahent z którym dokonano transakcji okazał się oszustem i nie wywiązał się z przyjętego pisemnego zobowiązania wpłacenia należności za pobrany towar do 31.7.1991 r. Wspólnicy podjęli wszystkie możliwe legalne działania do odzyskania należności i w konsekwencji rozliczenia się z budżetem.

Strona 1/3