Skarga Barbary i Tadeusza małżonków Z. na decyzję Dyrektora Wydziału Planowania Przestrzennego, Budownictwa, Urbanistyki i Architektury Urzędu Wojewódzkiego w L. w przedmiocie ustalenia opłaty z tytułu udziału w kosztach budowy sieci wodociągowej i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także
Tezy

Wobec właściciela nieruchomości, która jest wyposażona w określone urządzenia komunalne, energetyczne lub gazowe i w której sąsiedztwie w czasie późniejszym zostało pobudowane drugie takie samo urządzenie, nie może być ustalona na podstawie art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74 ze zm./ opłata adiacencka związana z kosztami budowy drugiego takiego samego urządzenia.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Barbary i Tadeusza małżonków Z. na decyzję Dyrektora Wydziału Planowania Przestrzennego, Budownictwa, Urbanistyki i Architektury Urzędu Wojewódzkiego w L. z dnia 16 marca 1990 r. w przedmiocie ustalenia opłaty z tytułu udziału w kosztach budowy sieci wodociągowej i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody L-kiego kwotę dwadzieścia dwa tysiące trzysta dziewięćdziesiąt dwa złote tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzję Dyrektora Wydziału Planowania Przestrzennego, Budownictwa, Urbanistyki i Architektury Urzędu Wojewódzkiego w L., z dnia 16 marca 1990 r. nr AB.Gt-2-8223/70/90 została utrzymana w mocy decyzja z dnia 15 grudnia 1989 r., wydana przez Kierownika Wydziału Budownictwa, Urbanistyki, Geodezji i Gospodarki Terenami Urzędu Miejskiego w K., ustalająca Barbarze i Tadeuszowi małżonkom Z. opłatę w wysokości 447.825 zł z tytułu udziału w kosztach budowy wodociągu w ul. Sz. w K., przy której mają oni nieruchomość o powierzchni 1.257 m2, oznaczoną jako działka nr 4/2. W decyzji powołano jako podstawę prawną art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/, par. 2 ust. 2, par. 4 ust. 2 i par. 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 1986 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania wysokości udziału w kosztach budowy urządzeń komunalnych, energetycznych i gazowych /Dz.U. nr 48 poz. 242/. W uzasadnieniu decyzji podano, że na ul. Sz. w K. wybudowana została sieć wodociągowa, którą oddano do użytku w dniu 5 października 1989 r. Przy ulicy tej położona jest nieruchomość małżonków Z., którzy mają możliwość podłączenia jej do sieci i przez to - w świetle powołanych przepisów - zobowiązani są do świadczenia wymienionej opłaty.

W skardze na tę decyzję do Naczelnego Sądu Administracyjnego Barbara i Tadeusz małżonkowie Z. wnoszą o jej uchylenie z tej przyczyny, że w 1982 r. podłączyli swą nieruchomość własnym kosztem do sieci wodociągowej od strony ul. E. w K.; z tej właśnie sieci czerpią wodę, wobec czego nie będą korzystać z wybudowanej sieci wodociągowej w ul. Sz.

W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zaskarżonej decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny, rozpatrując skargę, zważył, co następuje:

Artykuł 48 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74 ze zm./ stanowi, iż właściciele gruntów są obowiązani uczestniczyć w kosztach budowy urządzeń komunalnych, energetycznych i gazowych odpowiednio do wzrostu wartości ich nieruchomości powstałego na skutek wybudowania tych urządzeń. Z treści tego przepisu wynika, że obowiązek uiszczenia opłat spoczywa na właścicielach nieruchomości, które odnoszą korzyść z wybudowania wspomnianych urządzeń przez możliwość podłączenia się do nich, a to powoduje stosowny wzrost wartości nieruchomości. Jeśli jednak nieruchomość została podłączona do takiego urządzenia wybudowanego wcześniej w jej sąsiedztwie i jej właściciel korzysta z niego w chwili oddania do użytku takiego samego urządzenia wybudowanego w jej sąsiedztwie później, lecz w innym miejscu, nie odnosi już korzyści z tego drugiego urządzenia. Dlatego też par. 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 1986 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania wysokości udziału w kosztach budowy urządzeń komunalnych, energetycznych i gazowych /Dz.U. nr 48 poz. 242 ze zm./ stanowi, że wysokość udziału w kosztach budowy takich urządzeń ustala się w stosunku do gruntu /nieruchomości/ "nie wyposażonego" w takie urządzenia.

Prowadzi to do wniosku, że wobec właściciela nieruchomości, która jest wyposażona w określone urządzenie komunalne, energetyczne lub gazowe i w której sąsiedztwie w czasie późniejszym zostało pobudowane drugie takie samo urządzenie, nie może być ustalona na podstawie art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74 ze zm./ opłata adiacencka związana z kosztami budowy drugiego takiego samego urządzenia.

Nie zostało to wzięte pod uwagę przez orzekające organy, które nie poczyniły ponadto ustaleń co do tego, czy nieruchomość skarżących już w 1982 r. została wyposażona w urządzenia wodociągowe z innej sieci, na co - jako na istotną okoliczność - powoływali się oni w toku całego postępowania administracyjnego. Skutkiem tego zaskarżona decyzja narusza cytowane przepisy prawa materialnego, jak również art. 7, art. 75, art. 77 par. 1 i art. 80 Kpa, co uzasadnia jej uchylenie w myśl art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa.

O kosztach postępowania orzeczono zgodnie z art. 208 Kpa.

Strona 1/1