Skarga Rady Miejskiej w T. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody T-kiego orzekające nieważność uchwały Rady Miejskiej w T. o odmowie wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym i na zasadzie art. 207 par. 2 pkt 1 w związku z art. 216a par. 1 Kpa uchylił zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze.
Tezy

1. Orzeczenie wojewody o stwierdzeniu nieważności uchwały organu gminy /art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95/ ma charakter deklaratoryjny i działa ex tunc.

2. Wyrażenie zgody na rozwiązanie z radnym stosunku pracy lub jej odmowa /art. 25 ust. 2 zdanie pierwsze powyższej ustawy/ pozostawione jest uznaniu rady gminy, a okoliczności rozwiązania tego stosunku, wskazane w piśmie pracodawcy, podlegają jej ocenie.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Rady Miejskiej w T. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody T-kiego z dnia 4 lipca 1990 r. orzekające nieważność uchwały Rady Miejskiej w T. o odmowie wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym i na zasadzie art. 207 par. 2 pkt 1 w związku z art. 216a par. 1 Kpa uchylił zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze.

Uzasadnienie strona 1/2

Pismem z dnia 13 czerwca 1990 r. Wojewoda T-ki wystąpił do Rady Miejskiej w T. o wyrażenie zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym tej Rady lek. med. Antonim N., dyrektorem Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w T., zamierza go bowiem odwołać z tego stanowiska i rozwiązać z nim stosunek pracy ze względu na jego nieprzydatność na tym stanowisku.

Rada Miejska w T. uchwałą nr II/10/90 z dnia 20 czerwca 1990 r., podjętą na podstawie art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95/, nie wyraziła zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym Antonim N.

Rozstrzygnięciem nadzorczym nr 29/90 z dnia 4 lipca 1990 r., wydanym na podstawie art. 91 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95/ Wojewoda T-ki stwierdził nieważność powyższej uchwały jako sprzecznej z prawem. Według uzasadnienia tego rozstrzygnięcia, rada gminy - stosownie do art. 25 ust. 2 powołanej ustawy - odmówi zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym, jeżeli podstawą rozwiązania tego stosunku są zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu. Nie odnosi się to do radnego Antoniego N., któremu zarzucono nienależyte wykonywanie obowiązków dyrektora Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w T. Oznacza to, że uchwała Rady Miejskiej w T. nr II/10/90 z dnia 20 czerwca 1990 r. pozostaje w sprzeczności z art. 25 ust. 2 cytowanej ustawy o samorządzie terytorialnym.

Rada Miasta w T., działająca przez Zarząd tego miasta, wniosła o uchylenie powyższego rozstrzygnięcia, jako naruszającego art. 25 ust. 2 omawianej ustawy. W ocenie skarżącego, błędny jest pogląd Wojewody, że w świetle art. 25 ust. 2 ustawy o samorządzie terytorialnym rada nie może odmówić zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym, jeżeli podstawą rozwiązania nie są zdarzenia związane z wykonywaniem mandatu radnego. Pogląd ten pozostaje w sprzeczności z treścią zdania pierwszego w art. 25 ust. 2 tej ustawy, które wymaga zgody rady gminy na rozwiązanie stosunku pracy z radnym z każdej przyczyny. Każdy więc pracodawca, zatrudniający radnego, powinien przed rozwiązaniem z nim stosunku pracy uzyskać na to zgodę rady, której jest on członkiem. Wskazanego przepisu nie można interpretować w taki sposób, że rada musi wyrazić zgodę na rozwiązanie stosunku pracy z radnym, jeżeli pracodawca nie stawia mu zarzutów związanych z wykonywaniem mandatu radnego, bo zdanie drugie w art. 25 ust. 2 omawianej ustawy określa bezwzględną ochronę radnego w razie zamiaru rozwiązania z nim stosunku pracy przez pracodawcę z powodu zdarzeń związanych z wykonywaniem mandatu radnego.

Wojewoda T-ki w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie, zajmując stanowisko, że jeśli podstawą rozwiązania stosunku pracy z radnym nie są zdarzenia związane z wykonywaniem przez niego mandatu radnego, rada nie może odmówić zgody na rozwiązanie z nim stosunku pracy. W wypadku takim odmowna uchwała rady jest nieważna, jako sprzeczna z treścią powołanego przepisu.

Strona 1/2