1. Zobowiązanie z tytułu podatku obrotowego od towarów sprowadzonych lub nadesłanych z zagranicy /tzw. "podatek graniczny" lub "importowy"/ powstaje w sposób wskazany w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./.
2. Decyzja korygująca, wydana w trybie art. 175 par. 1 Kpa nie jest decyzją ustalającą zobowiązanie podatkowe w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych i w związku z tym jej wydanie nie rodzi skutków, o których mowa w art. 29 ust. 2 tejże ustawy.
skargę oddala.
J.K., właściciel Przedsiębiorstwa, we wniosku z 3.11.1993 r. skierowanym do Urzędu Skarbowego wystąpił o zwrot kwoty 161.125.000 zł z tytułu odsetek od nienależnie pobranych kwot podatku obrotowego "granicznego".
Powołując się na treść art. 29 ust. 2 ustawy o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./, wnioskodawca wyjaśnił, że nadpłata podatku pobranego przez Urząd Celny została zwrócona w dniach 13 i 22.10.1993 r. przez Urząd Skarbowy, jednakże bez odsetek, które liczone być powinny od dnia pobrania podatku.
Urząd Skarbowy odmówił zwrotu żądanej kwoty odsetek, zaś w uzasadnieniu decyzji argumentował, że obowiązek zapłaty oprocentowania na podstawie art. 29 ust. 2 ustawy o zobowiązaniach podatkowych powstaje jedynie wówczas, gdy nadpłata powstała w związku w uchyleniem lub zmianą decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego, a więc uchyleniem decyzji wydanej w trybie art. 5 ust. 1. Oprocentowanie nadpłat podatku nie jest, zdaniem urzędu, możliwe w sytuacji nadpłaty powstałej w wyniku decyzji korygującej obliczenie podatku przez płatnika, wydanych na podstawie art. 175 Kpa, a w tym trybie wydane zostały decyzje Urzędu na rzecz Przedsiębiorstwa z 6, 7 i 20.10.1993 r. i na ich podstawie dokonano zwrot podatku nadpłaconego.
W odwołaniu J.K., polemizując z argumentacją decyzji Urzędu Skarbowego, wywodził, iż decyzje dotyczące wysokości podatku "granicznego" zawarte są w jednolitych dokumentach SAD i są one decyzjami ustalającymi wysokość zobowiązania podatkowego, gdyż Urząd Skarbowy jako organ podatkowy nie wydaje żadnej innej decyzji w sprawie podatku granicznego, jeżeli decyzja zawarta w dokumencie SAD jest prawidłowa.
Zdaniem odwołującego się odmienne wnioskowanie prowadziłoby do konkluzji, że w sprawie brak było decyzji w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, a to by znaczyło, iż zobowiązanie podatkowe nie powstało, co jest wnioskiem nielogicznym. W związku z tym, a także uwzględniając okoliczność, że decyzje zawarte w dokumentach SAD zostały zmienione, Urząd Skarbowy powinien zwrócić nadpłatę podatku wraz z odsetkami.
Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego z następującym uzasadnieniem:
Z chwilą sprowadzenia z zagranicy towaru przez Przedsiębiorstwo J.K., powstało w stosunku do tego podmiotu zobowiązanie podatkowe wynikające z art. 1 ust. 5 i 6 oraz art. 2 ustawy o podatku obrotowym /Dz.U. 1983 nr 43 poz. 191 ze zm./. Urząd Celny, działający jako płatnik na podstawie art. 11 ustawy o podatku obrotowym, zobowiązany był do obliczenia i pobrania podatku i wpłacenia na rachunek właściwego Urzędu Skarbowego.
Zgodnie z art. 3 ust. 4 ustawy o zobowiązaniach podatkowych płatnik nie jest organem podatkowym w znaczeniu art. 1 Kpa a czynności przez niego wykonywane mają charakter czynności materialno-technicznych, nie wszczynają więc postępowania podatkowego. Decyzje korygujące wydane w trybie art. 175 Kpa nie są decyzjami ustalającymi zobowiązanie podatkowe w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, stąd nie można tych decyzji uznać za decyzję, o których mowa w art. 29 ust. 2 ustawy o zobowiązaniach podatkowych.