skargę Leokadii i Ryszarda małżonków P. na decyzję Głównego Architekta Wojewódzkiego w Chełmie w przedmiocie nakazania remontu budynku mieszkalnego.
Tezy

Wyczerpanie toku instancji, jako warunek dopuszczalności skargi do sądu administracyjnego /art. 198 Kpa/, zachodzi także wówczas, gdy odwołanie od decyzji organu I instancji - w sprawie dotyczącej nakazu naprawy budynku stanowiącego współwłasność - złożył tylko jeden współwłaściciel, skargę do sądu administracyjnego natomiast skierował inny współwłaściciel, który się nie odwoływał.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Leokadii i Ryszarda małżonków P. na decyzję Głównego Architekta Wojewódzkiego w Chełmie z dnia 15 sierpnia 1984 r. w przedmiocie nakazania remontu budynku mieszkalnego.

Uzasadnienie strona 1/2

Prezydent Miasta Ch. decyzją z dnia 24 kwietnia 1984 r. nakazał Helenie C. oraz Leokadii i Ryszardowi małżonkom P. wykonanie remontu zabezpieczającego budynku mieszkalnego nr 14 przy ul. Cz. K. w Ch., polegającego na naprawie pokrycia dachowego, wymianie spróchniałych elementów ścian zewnętrznych w części pod oknami i podstemplowaniu ugiętych belek stropowych. Jako podstawę prawną decyzji wskazał art. 43, 46 i 54 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229/ oraz par. 34 i 35 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego /Dz.U. nr 8 poz. 48/. W uzasadnieniu decyzji podano, że oględziny budynku wykazały jego zły stan techniczny i w celu uchronienia go przed dalszym niszczeniem oraz poprawy warunków mieszkaniowych należało orzec, jak w osnowie.

W odwołaniu od tej decyzji Helena C. podała, że swój udział we współwłasności budynku chce sprzedać w obecnym stanie budynku, w związku z czym nie jest zainteresowana w przeprowadzeniu jego remontu dla wygody mieszkających w nim lokatorów, którzy od ponad 30 lat nie opłacają czynszu. w konkluzji wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji.

Główny Architekt Wojewódzki w Chełmie decyzją nr UAN-600/NI/26/4/84 z dnia 15 sierpnia 1984 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji, podnosząc w uzasadnieniu, że stwierdzono stan techniczny budynku powoduje konieczność nakazania jego remontu w celu uchronienia go przed zniszczeniem i wyeliminowania niebezpieczeństwa dla ludzi i mienia. W świetle art. 43 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229/ obowiązek wykonania remontu budynku ciąży na jego właścicielu lub zarządcy i w związku z tym, zgodnie z art. 46 tej ustawy, organ I instancji miał obowiązek wydania zaskarżonej decyzji.

W skardze na decyzję ostateczną do Naczelnego Sądu Administracyjnego Leokadia i Ryszard małżonkowie P. podali, że są współwłaścicielami budynku w 1/4 części i posiadana przez nich część jest w dobrym stanie technicznym i nie wymaga remontu, a zatem zobowiązanie ich do przeprowadzenia remontu pozostałej części tego budynku jest bezzasadne i sprzeczne z art. 344 par. 1 Kc. Ponadto w toku postępowania złożyli wniosek o dokonanie remontu tego budynku ze środków państwowych i obciążenie kosztami całej nieruchomości, co jednak nie zostało uwzględnione. Zaskarżona decyzja zmusza ich do zrobienia prezentu finansowego pozostałym współwłaścicielom, jest niewykonalna, a więc wnoszą o jej uchylenie.

Główny Architekt Wojewódzki w Chełmie nie uznał zarzutów skargi i w odpowiedzi na nią podtrzymał argumentację zaskarżonej decyzji, wnosząc o oddalenie skargi.

Naczelny sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Przy ocenie zarzutów skargi przede wszystkim trzeba rozstrzygnąć kwestię jej dopuszczalności. Skarżący bowiem nie składali odwołania od decyzji organu I instancji, a uczyniła to jedynie Helena C. Zgodnie z art. 198 Kpa skargę na decyzję organu administracji państwowej można wnieść do sądu po wyczerpaniu toku instancji w postępowaniu administracyjnym. Przepis ten nie precyzuje, czy tok instancji musi być wyczerpany przez stronę skarżącą, czy też zachodzi dopuszczalność skargi, gdy tok instancji został wyczerpany na skutek wniesionego odwołania przez inną stronę.

Strona 1/2