Zwolnienie od podatku w myśl art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku o akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ - w brzmieniu obowiązującym w 1993 r. - następowało z mocy prawa.
Złożenie przez podatnika oświadczenia wymaganego przez ten przepis przesądzało o działaniu tego zwolnienia.
uchyla decyzję obu instancji podatkowych.
Zaskarżonymi decyzjami Izba Skarbowa po rozpoznaniu odwołania Jana C., utrzymała w mocy decyzje Urzędu Skarbowego w przedmiocie określenia wysokości podatku od towarów i usług za wrzesień 1993 r. w kwocie 20.151.000 zł, za październik 1993 r. w kwocie 22.765.000 zł i za listopad 1993 w kwocie 13.148.000 zł. Jako podstawę prawną decyzji wskazano art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa i art. 27 ust. 4 i ust. 5 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.
W jednobrzmiących uzasadnieniach zaskarżonych decyzji Izba Skarbowa stwierdziła, że w dniu 30 marca 1993 r. Jan C. złożył w Urzędzie Skarbowym zgłoszenie rejestracyjne dla podatników podatku od towarów i usług, otrzymał stosowny numer identyfikacyjny, a na dzień 5 lipca 1993 r. był podatnikiem tego podatku. Za lipiec i sierpień 1993 r. podatnik złożył deklaracje podatkowe VAT, a następnie w dniu 23 sierpnia 1993 r. złożył w Urzędzie Skarbowym oświadczenie o wyborze zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 14 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (...). Izba stwierdza również, że we wrześniu, październiku i listopadzie 1993 r. Jan C. nie prowadził ewidencji wymaganych przepisem art. 27 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług (...) i w związku z tym zasadne było określenie wartości sprzedaży nie zaewidencjonowanej oraz podatku od towarów i usług na podstawie art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (...) Polemizując z zarzutami odwołania, Izba przyznaje, że fakt wystawiania i przyjmowania faktur VAT w lipcu i sierpniu 1993 r. nie stanowił, jak argumentował organ I instancji, okoliczności przesądzającej, iż Jan C. stał się podatnikiem VAT na podstawie art. 33 ustawy o podatku od towarów i usług (...). Zdaniem Izby wybór opodatkowania ma charakter definitywny, nie może być zmieniony do końca roku podatkowego i w związku z tym fakt złożenia w Urzędzie Skarbowym oświadczenia o wyborze zwolnienia w terminie zakreślonym ustawą nie stanowił w tym przypadku podstawy do przyznania takiego zwolnienia na podstawie art. 14 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (...).
W skargach do Naczelnego Sądu Administracyjnego Jan C. wnosił o uchylenie zaskarżonych decyzji jako niezgodnych z prawem. Zdaniem skarżącego art. 33 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie stanowił podstawy do wniosku, że skoro ktoś wystawił faktury VAT to stał się automatycznie podatnikiem VAT do końca roku podatkowego. Skarżący wyjaśnia, że należności wynikające z podatku VAT z okresu, w którym na skutek błędnej informacji wystawiał rachunki wykazując VAT, uregulował w całości. W ocenie skarżącego organy podatkowe rozstrzygając niniejsze sprawy nie wzięły pod uwagę treści art. 46, art. 9 ust. 3 art. 48 i art. 14 ust. 2 cytowanej ustawy o podatku od towarów i usług (...).