Wydatki ponoszone na szkolenie pracowników na studiach podyplomowych są przychodami pracowników podlegającymi doliczeniu do pozostałych przychodów ze stosunku pracy celem ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych /art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.
Skarżąca Leokadia W. w dniu 20 kwietnia 1993 r. złożyła w Urzędzie Skarbowym w T. wniosek o zwrot części podatku dochodowego pobranego przez płatnika od kwoty 14.460.000 zł stanowiącej koszty uczestnictwa w zajęciach Studium Podyplomowego Bankowości, które to koszty zatrudniający skarżącą Bank przekazał bezpośrednio organizatorowi Studium. W swoim wniosku skarżąca zaznaczyła, że stanowi on odwołanie od informacji podatkowej PIT-11 wystawionej przez pracodawcę, w której zwiększono dochód za wynagrodzenie za pracę o kwotę kosztów poniesionych przez zakład pracy na studia podyplomowe. Skarżąca w motywach wniosku wskazała, że na studia skierowana została przez zakład pracy i opłatę za studia również uiścił bezpośrednio pracodawca.
Decyzją z dnia 19 maja 1993 r. Urząd Skarbowy w T. odmówił zwolnienia z opodatkowania kwoty 14.460.000 zł i powołując jako podstawę prawną art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, wyjaśnił, że za przychody ze stosunku pracy uważa się również świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika i w związku z tym płatnik prawidłowo doliczył do dochodów ze stosunku pracy kwotę zapłaconą za studia podyplomowe.
W odwołaniu Leokadia W. zarzuciła, że nie ubiegała się o podjęcie studiów lecz została skierowana przez zakład pracy, który doręczył jej polecenie służbowe ich podjęcia, gdyby zaś była uprzedzona o konieczności poniesienia obciążeń z tego tytułu, nie wyraziłaby zgody na uczestnictwo w zajęciach Studium.
Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa w T. utrzymała w mocy decyzję Urzędu w uzasadnieniu stwierdzając, że dla celów podatkowych zarzuty podniesione w odwołaniu są bez znaczenia, gdyż istotnym jest niekwestionowany fakt sfinansowania przez zakład pracy kształcenia pracownika.
Izba wyjaśniła, że zgodnie z art. 9 ust. 1 w cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podlega dochód stanowiący nadwyżkę przychodów ze stosunku pracy nad kosztami ich uzyskania osiągniętą w r. podatkowym. Ponieważ na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy, przychodem ze stosunku pracy są również świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, więc zakład pracy wykonujący funkcję płatnika zasadnie wykazał kwotę 14.460.000 zł jako przychód ze stosunku pracy.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Leokadia W. wnosi o uchylenie zaskarżonej decyzji i zarzuca dowolną wykładnię art. 12 ust. 1 w. cyt. ustawy przyjętą przez organy podatkowe. Wskazuje jednocześnie, że z załączonej do skargi interpretacji dokonanej przez Izbę Skarbową w K. wynika, że w przypadku skierowania pracownika na studia podyplomowe opłata poniesiona przez zakład pracy nie jest przychodem pracownika. Zdaniem skarżącej rozbieżne stanowiska zajmowane przez organy podatkowe dowodzą braku ochrony podatnika przed samowolą urzędów skarbowych. Dodatkowo wyjaśnia, że opłata za studia podyplomowe przekazana została bezpośrednio przez zakład pracy na rzecz Szkoły Głównej Handlowej w W. organizującej dokształcanie pracowników banków, na wyjazdy celem uczestniczenia w zajęciach skarżąca otrzymywała każdorazowo delegację służbową, narażała się na skrajne niewygody ponosząc wydatki nie rekompensowane przez zakład, a doliczenie opłaty za studia do podstawy opodatkowania spowodowało przekroczenie II przedziału skali podatkowej i konieczność zapłacenia podatku na rzecz urzędu w kwocie 10.442.000 zł.