W świetle przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ brak jest podstawy prawnej do wydania decyzji o zwolnieniu od podatku od towarów i usług lub o odmowie takiego zwolnienia.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Haliny K. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 30 grudnia 1993 r. w przedmiocie odmowy udzielenia zwolnienia od podatku od towarów i usług za 1993 r. i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Urzędu Skarbowego w Ł., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Izby Skarbowej sto tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.
W podaniu złożonym w Urzędzie Skarbowym w Ł. w dniu 1 września 1993 r. Halina K., powołując się na art. 48 i 14 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/, wniosła o zwolnienie od podatku od towarów i usług. Uzasadniając podanie, wnioskodawczyni podała, że w 1992 r. obroty jej firmy wyniosły 479 069 700 zł, że w dniu 1 lipca 1993 r. dokonała zgłoszenia rejestracyjnego, a w lipcu i sierpniu 1993 r. złożyła deklarację podatkową do podatku od towarów i usług. Wobec tego, że odbiorcy towarów produkowanych przez podatniczkę nie są płatnikami podatku od towarów i usług, obecnie odmawiają współpracy, co wywiera negatywne skutki w sferze działalności gospodarczej jej firmy.
Decyzją z dnia 30 września 1993 r. Urząd Skarbowy w Ł. odmówił Halinie K. udzielenia zwolnienia od podatku od towarów i usług za 1993 r. W uzasadnieniu decyzji zaakcentowano, że stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym wnioskodawczyni była obligatoryjnie zwolniona od podatku VAT. Wystawiając rachunki VAT i składając deklarację podatkową do podatku od towarów i usług, stała się dobrowolnie podatnikiem VAT zgodnie z art. 33 cytowanej ustawy. Obecnie nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 48 ustawy.
W odwołaniu od powyższej decyzji Halina K. podniosła, że skoro dobrowolnie mogła stać się płatnikiem podatku od towarów i usług, to powinna także skorzystać z prawa do zwolnienia od podatku.
Decyzją z dnia 30 grudnia 1993 r. Izba Skarbowa w (...) nie uwzględniła odwołania, podkreślając, że oświadczenie o wyborze zwolnienia stosuje się tylko do podatników, którzy na podstawie art. 14 ust. 2 mogli dokonać wyboru, to znaczy podatników, u których wartość sprzedaży towarów w poprzednim roku podatkowym wynosiła przeszło 600 mln do 4 mld zł.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Halina K. utrzymywała, że korzysta z ustawowego zwolnienia od podatku od towarów i usług z mocy art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
W odpowiedzi na skargę Izba Skarbowa w (...) wniosła o jej oddalenie, podtrzymując argumenty zawarte w zaskarżonej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 206 Kpa Sąd nie jest związany granicami skargi i władny jest uwzględnić skargę także ze względu na inne uchybienia aniżeli przytoczone w skardze.
W świetle przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ brak jest podstawy prawnej do wydania decyzji o zwolnieniu od podatku od towarów i usług lub o odmowie takiego zwolnienia.