Skarga Józefa B. oraz Mariana i Grażyny małżonków B. na uchwałę Rady Gminy w W. w przedmiocie ustalenia granic gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne i na podstawie art. 216a par. 1 Kpa i art. 94 ust. 2 ustawy o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ stwierdził niezgodność z prawem zaskarżonej uchwały, a także
Tezy

Wybór rady uczestników scalenia, w której osoby nie będące właścicielami ani użytkownikami wieczystymi nieruchomości dysponują liczbą głosów umożliwiającą przegłosowanie stanowiska pozostałych członków rady, rażąco narusza zasadę określoną w art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./. Wadliwości tej nie można konwalidować przez późniejsze uzyskanie przez te osoby pełnomocnictw /wstecznych/ do reprezentowania właścicieli.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Józefa B. oraz Mariana i Grażyny małżonków B. na uchwałę Rady Gminy w W. z dnia 20 listopada 1993 r. w przedmiocie ustalenia granic gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne i na podstawie art. 216a par. 1 Kpa i art. 94 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ stwierdził niezgodność z prawem zaskarżonej uchwały, a także - w myśl art. 208 Kpa - zasądził od Gminy W. trzydzieści złotych na rzecz Józefa B. i trzydzieści złotych na rzecz małżonków B. tytułem zwrotu uiszczonych wpisów sądowych.

Uzasadnienie strona 1/3

Józef B. oraz Marian i Grażyna małżonkowie B. zaskarżyli w trybie przewidzianym w art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm.; w skardze mylnie podano art. 101 Kpa/ uchwałę Rady Miasta i Gminy W. nr (...) z dnia 20 listopada 1993 r., twierdząc, że uchwała ta naruszyła ich interes prawny, podjęta bowiem została z naruszeniem wielu przepisów ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości, a w jej wyniku zostali pozbawieni części działki nr 191/3 i dojazdu. W skardze zarzucili naruszenie w toku postępowania scaleniowego przepisów art. 14 ust. 2 i 5 oraz art. 15 ust. 4, 5 i 6 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127/ oraz przepisów par. 6 i 7 pkt 5 oraz par. 9 pkt 4 i par. 11 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie zasad i trybu ustalania granic gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne, scalania i podziału nieruchomości na działki budowlane oraz kosztów i opłat z tym związanych /Dz.U. nr 72 poz. 312/. W uzasadnieniu skargi, oprócz zarzutów dotyczących trybu zawiadomienia o zebraniu informacyjnym oraz zatajenia na nim kwestii opłat adiacenckich i ich wysokości /co, zdaniem skarżących, mogło mieć wpływ na stanowisko zebranych/, podniesiono, że spośród 5 członków rady scalenia 3 osoby nie były właścicielami gruntów ani ich użytkownikami. Skarżący twierdzili, że projekt uchwały nie zawierał informacji o rodzaju urządzeń technicznych planowanych do budowy, terminów i źródeł finansowania, informacji o wysokości odszkodowań za grunty, które przeszły na własność gminy, informacji o wysokości opłat adiacenckich obciążających poszczególne działki budowlane /takiej informacji, zdaniem skarżących, nie ma do dziś/. Projektu uchwały nie wyłożono do wglądu; była tylko mapka podziału. Do chwili wniesienia skargi skarżący nie zostali zawiadomieni o sposobie rozstrzygnięcia zgłoszonych przez nich uwag i zastrzeżeń. Niezgodne z prawem było także objęcie scaleniem nieruchomości zabudowanej oraz naruszające zasadę równości przejęcie pasa gruntu na poszerzenie drogi tylko od niektórych właścicieli. Radę Gminy wzywali do usunięcia naruszeń, ale ich uwagi i zastrzeżenia nie zostały uwzględnione do chwili wniesienia skargi.

W odpowiedzi na skargę przewodniczący Zarządu w imieniu Rady Gminy W. wniósł o oddalenie skargi, stwierdzając, że uchwałą nr XXXV/272/93 z dnia 20 listopada 1993 r. w sprawie ustalenia granic gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne w W. w klinie ul. S. i K. nie zostały naruszone niczyje interesy prawne, a tym samym brak było podstaw do zaskarżenia uchwały w trybie art. 101 ustawy o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./. Gmina spełniła warunek określony w art. 14 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ i uchwałą nr XXIII/165/92 Rada Gminy wszczęła postępowanie w sprawie ustalenia granic gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne w W. (...), gmina bowiem była właścicielką 2,5702 ha z ogólnej powierzchni 6,2152 ha. Przed podjęciem postępowania Rada Gminy przeprowadziła, zgodnie z par. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie zasad i trybu ustalania granic gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne, scalania i podziału nieruchomości na działki budowlane oraz kosztów i opłat z tym związanych /Dz.U. nr 72 poz. 312/, analizę warunków uzasadniających podjęcie postępowania. Zarząd Gminy ustalił termin zebrania informacyjnego na dzień 4 sierpnia 1992 r. i pismem z dnia 16 lipca 1992 r. zawiadomił o nim właścicieli i użytkowników wieczystych. Na zebraniu wybrana została rada uczestników scalenia w liczbie 5 osób, Zarząd zaś powiadomił o podjętym postępowaniu, sposobie jego prowadzenia i o podziale nieruchomości, a tym samym nie zostały naruszone przepisy par. 6 i 7 powyższego rozporządzenia.

Strona 1/3