Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t, Podatek dochodowy od osób fizycznych
Tezy

1. Obligatoryjna forma zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej pozostaje w sprzeczności z istotą ryczałtu w prawie podatkowym, który dotychczas był traktowany jako swoisty przywilej podatkowy dla - przede wszystkim drobnych podatników, oparty na zasadzie dobrowolności i wyboru przez samego podatnika tej formy uproszczonego opodatkowania.

2. Stanowisko organów podatkowych uznające, iż fakt utworzenia w trakcie roku podatkowego spółki cywilnej, w ramach której była kontynuowana dotychczas prowadzona samodzielna działalność obu wspólników powoduje obowiązek opłacania zryczałtowanego podatku dochodowego, bez względu na uprzednie prowadzenie przez nich tej samej działalności gospodarczej i wysokość osiągniętych przychodów, nie znajduje dostatecznego uzasadnienia w przepisach art. 30 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. z 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ oraz par. 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych /Dz.U. nr 132 poz. 635 ze zm./.

3. Stosowanie zryczałtowanego podatku dochodowego nie może prowadzić do sprzeczności z zasadami sprawiedliwości i równości opodatkowania oraz konstytucyjną zasadą państwa prawnego.

4. Naruszenie prawa spowodowane niewłaściwą interpretacją niejasno sformułowanych przepisów podatkowych nie stanowią kwalifikowanego naruszenia prawa uzasadniającego stwierdzenie nieważności decyzji.

Uzasadnienie strona 1/4

Urząd Skarbowy w T., po ponownym rozpatrzeniu sprawy wymiaru zobowiązań podatkowych dla Piotra K. za okres od 1 maja do 31 grudnia 1994 r. z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej wspólnie z bratem Leszkiem K. w formie spółki cywilnej "A" /wcześniejsza decyzja urzędu została w wyniku odwołania podatnika uchylona decyzją Izby Skarbowej w P. z 30 grudnia 1994 r. do ponownego rozpatrzenia/, decyzją z 29 kwietnia 1995 r. - wydaną na podstawie przepisów art. 104 Kpa, art. 5 ust. 1 i 3, art. 11 ust. 1, art. 18 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. art. 30 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ oraz par. 1 ust. 1, par. 2 ust. 1 i par. 6 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych /Dz.U. nr 132 poz. 635 ze zm./ - określił dla podatnika wysokość zryczałtowanego podatku dochodowego za poszczególne miesiące rozpatrywanego okresu w ogólnej wysokości 13.383,70 nowych złotych oraz ustalił za okres od sierpnia do grudnia 1994 r. podatek w kwocie 2.543,20 zł, wyliczony od szacunkowo ustalonego przychodu nie zaewidencjonowanego. W uzasadnieniu wydanej decyzji urząd skarbowy, powołując się na wyniki przeprowadzonej w spółce kontroli źródłowej, stwierdził, że w związku z rozpoczęciem przez spółkę "A" działalności gospodarczej od 1 maja 1994 r. przychody wspólników podlegają obowiązkowemu opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r., w związku z czym w spółce powinna być prowadzona przewidziana w par. 6 tego rozporządzenia ewidencja przychodów i zakupów towarów, a nie podatkowa księga przychodów i rozchodów. Ponadto na podstawie analizy zapisów. prowadzonej przez spółkę księgi podatkowej oraz rozliczenia ilościowego surowców i towarów handlowych, urząd stwierdził niezaewidencjonowanie w księdze wielu zdarzeń gospodarczych, związanych z produkcją napojów gazowanych oraz rozlewaniem wina i piwa.

Organ podatkowy, opierając się na zeznanych przez podatników recepturach produkcji napojów gazowanych /w szczególności norm zużycia cukru do produkcji/, ustalili większe niż wykazane w księdze ilości wyprodukowanych i sprzedanych napojów. Natomiast na podstawie wynikających z księgi ilości zakupionego i sprzedanego wina oraz piwa organ stwierdził, że spółka wykazała zaniżone ilości sprzedaży tych towarów. Działalność Spółki w wymienionym zakresie polegała głównie na rozlewaniu do butelek zakupionego luzem wina i piwa oraz dalszej sprzedaży tych napojów w butelkach.

W uzasadnieniu decyzji urzędu skarbowego zostało zawarte dość szczegółowe wyliczenie nie zaewidencjonowanych przychodów, do opodatkowania których została zastosowana stawka 20 procent, określona w art. 30 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do opodatkowania przychodów, wynikających z zapisów księgi podatkowej, zostały zastosowane stawki podatkowe, przewidziane w rozporządzeniu Ministra Finansów o zryczałtowanym podatku dochodowym. W złożonym odwołaniu podatnik zarzucił, że decyzja urzędu skarbowego naruszyła przepisy art. 6, art. 7, art. 10 i art. 156 par. 2 pkt 3 Kpa a także przepisy prawa materialnego, a w szczególności art. 30 ust. 1 pkt 6 lit. "a" i ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 5 ust. 1 i art. 30 ustawy o zobowiązaniach podatkowych. Podatnik powołał się przede wszystkim na fakt, iż w 1993 r. oraz do 1 maja 1994 r. prowadził, podobnie jak jego wspólnik, samodzielną działalność gospodarczą, z której osiągnięte przychody znacznie przekroczyły kwotę pułapu ustanowionego w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r., w związku z czym stwierdził, iż opodatkowanie go zryczałtowanym podatkiem dochodowym było bezpodstawne.

Strona 1/4