Zawiadomienie organu ewidencyjnego o zaprzestaniu działalności gospodarczej przez spółkę cywilną, o którym mowa w art. 19 art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./, wymaga uchwały wspólników.
Burmistrz miasta Ł. decyzją z dnia 22 maja 1995 r., powołując się na przepis art. 19 ust. 1, pkt 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej, orzekł o wykreśleniu z ewidencji działalności gospodarczej z dniem 19 maja 1995 r. wpisu, dotyczącego działalności prowadzonej pod firmą: Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowo-Usługowe "Fiskus", a zgłoszonej przez Annę L. i Andrzeja S. w dniu 2 października 1992 r. W treści uzasadnienia podał, iż podstawą faktyczną orzeczenia jest pismo Anny L. o wykreślenie z ewidencji działalności gospodarczej. Po rozpatrzeniu odwołania Andrzeja S., decyzją z dnia 14 lipca 1995 r.
Wojewoda S. utrzymał w mocy orzeczenie organu I instancji. Organ odwoławczy podał, iż podstawą faktyczną wykreślenia wpisu dotyczącego firmy "Fiskus" był fakt rozwiązania z dniem 9 maja 1995 r. spółki. Wprawdzie spółka cywilna nie ma osobowości prawnej, jednak podmiotem nie są wspólnicy jako osoby fizyczne, lecz spółka jako jednostka organizacyjna, której przedmiot działalności obejmuje prowadzenie określonej działalności gospodarczej /art. 2 ust. 2 powołanej ustawy o działalności gospodarczej/. W przypadku gdy z dwuosobowej spółki cywilnej, a taką była firma "Fiskus", występuje jeden ze wspólników, spółka cywilna przestaje istnieć. Oznacza to, że dany podmiot zaprzestał działalności gospodarczej. Odpowiada to warunkowi zawartemu w art. 19 ust. 1, pkt 1 ustawy o działalności gospodarczej. Wniosek Anny L. jednoznacznie określał status spółki.
Wynikało z niego także, iż wypowiedziała ona swój udział w spółce, co należało uznać za jej wystąpienie.
Tym samym spółka zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej. Odrębną kwestią są rozliczenia finansowe wspólników.
Następuje to w odrębnym postępowaniu zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego.
Na powyższą decyzję, skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego złożył Andrzej S., wnosząc o jej uchylenie. Podniósł on zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego, tj. art. 19 ustawy o działalności gospodarczej oraz art. 875 Kc i innych przez błędną ich interpretację, a także przepisów art. 7, art. 8, art. 9, art. 10 i art. 107 Kpa przez nie wyjaśnienie wszystkich istotnych okoliczności sprawy.
Zdaniem skarżącego jednostronne oświadczenie jednego ze wspólników dwuosobowej spółki o jego wystąpieniu ze spółki, nie oznacza jeszcze jej rozwiązania. Działanie takie nie może być uznane za zgodne z przepisami. Godzi ono nie tylko w drugiego wspólnika, ale podważa dobre imię całej spółki oraz narusza interesy jej klientów. Okoliczności powyższe nie były w ogóle przedmiotem rozważań organów orzekających w sprawie. W ocenie skarżącego nie było podstaw prawnych i faktycznych do przyjęcia wniosku jednego ze wspólników o wyrejestrowanie podmiotu gospodarczego. Kwestionowane decyzje wyrażają interesy tylko jednego ze wspólników, z pominięciem interesów drugiego, jak i interesu spółki, jako podmiotu gospodarczego.