Terminy wprowadzenia ewidencjonowania obrotu i kwot należnego podatku przy zastosowaniu kas rejestrujących, przewidziane w ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ oraz przepisach wykonawczych do tej ustawy, są terminami prawa materialnego nie podlegającymi przywróceniu na zasadach przewidzianych w art. 58-60 Kpa.
oddala skargę.
Przedsiębiorstwo Handlowo-Produkcyjno-Usługowe Eksport-Import spółka cywilna Pawła J. i Jana P. zwróciło się 4 listopada 1994 r. z wnioskiem, skierowanym do Urzędu Skarbowego w Ł. o odroczenie do końca roku podatkowego terminu zainstalowania kas rejestrujących. Zgodnie z art. 29 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, jak również w związku z par. 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 maja 1994 r. w sprawie kas rejestrujących /Dz.U. nr 65 poz. 278 ze zm./ Spółka miała obowiązek zainstalowania kas do 31 października 1994 r. Decyzją z 14 listopada 1994 r. Urząd Skarbowy odmówił odroczenia tego terminu.
W odwołaniu od tej decyzji Przedsiębiorstwo podniosło, że niedotrzymanie terminu nie nastąpiło z jego winy, lecz z winy Zakładu Techniki Komputerowej, któremu Przedsiębiorstwo zleciło wykonanie usługi zainstalowania kas, a które nie dotrzymało terminu zakończenia prac wyznaczonego na 15 października 1994 r.
Decyzją z 30 czerwca 1995 r. Izba Skarbowa utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu podniesiono, że pierwotny termin do zainstalowania kas rejestrujących określony został w art. 52 ustawy o podatku od towarów i usług na 1 stycznia 1994 r. Od tego czasu prawodawca już dwukrotnie udzielił czasowego zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot tego podatku za pomocą kas rejestrujących. Zdaniem organu odwoławczego strona dysponowała zatem wystarczająco długim czasem, aby dostosować posiadany system komputerowej ewidencji do użycia kas rejestrujących. W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżąca Spółka wniosła o uchylenie decyzji organu odwoławczego, w uzasadnieniu powtarzając argumenty przedstawione w odwołaniu. W odpowiedzi na skargę Izba Skarbowa w Ł. wniosła o jej oddalenie, podtrzymując swoje stanowisko przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest bezzasadna.
Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym podatnicy świadczący usługi, w tym również w zakresie handlu i gastronomii, na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej, są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Podatnicy naruszający ten obowiązek, do czasu zainstalowania kas rejestrujących, tracą prawo do obniżania podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług /art. 29 ust. 2/.
Termin do zainstalowania kas rejestrujących został określony przez ustawodawcę w art. 52 powołanej wyżej ustawy. Przepis ten stanowił w ust. 1, że od 1 stycznia 1994 r. obowiązek ten dotyczy podatników, których wysokość obrotów, osiąganych z działalności określonej w art. 29, w ciągu trzech kwartałów poprzedniego roku przekraczała 20 mld zł. Jednak, korzystając z delegacji ustawowej, Minister Finansów rozporządzeniem z dnia 23 września 1993 r., w sprawie czasowego zwolnienia niektórych grup podatników z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku od towarów i usług przy zastosowaniu kas rejestrujących /Dz.U. nr 92 poz. 427 ze zm./, przedłużył termin do zainstalowania kas do 30 czerwca 1994 r. Następnie zaś, w par. 4 ust. 1 tabela I pkt 10 rozporządzenia z dnia 27 maja 1994 r. w sprawie kas rejestrujących, Minister Finansów zwolnił do 31 października 1994 r. podmioty prowadzące bieżącą ewidencję sprzedaży na komputerze przy użyciu programu finansowo-księgowego od obowiązku zainstalowania kas. Skarżący, spełniając powyższe warunki wskazane przez ustawę oraz rozporządzenia, mieli obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku od towarów i usług za pomocą kas rejestrujących od 1 listopada 1994 r. Terminu tego jednak nie dotrzymali i złożyli wniosek o jego odroczenie, podnosząc, że naruszenie terminu nastąpiło bez ich winy.