Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t, Podatek dochodowy od osób fizycznych, Samorząd terytorialny
Tezy

Niezarobkowa działalność gospodarcza gminy, polegająca na komunalnym budownictwie mieszkaniowym w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb mieszkańców gminy, a następnie sprzedaż wybudowanych w ten sposób w ramach tej działalności lokali mieszkalnych, nie uprawniają do ulgi podatkowej z art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.

Uzasadnienie strona 1/6

Decyzją z dnia 1 czerwca 1993 r. Urząd Skarbowy w B. ustalił w stosunku do małżonków Iwony i Andrzeja M. - zwanych dalej skarżącymi - podatek dochodowy za 1992 r. w kwocie 10.728.000 zł.

Z uzasadnienia decyzji wynika, że wyłącznym przedmiotem sporu jest fakt, iż w zeznaniu podatkowym wykazano dochód pomniejszony o odliczenie kwoty wydatków poniesionych w 1992 r., na zakup lokalu mieszkalnego od Urzędu Miasta w B. Rzeczowy budynek wznoszony był w latach 1988-1992. Rada Miejska w B. uchwałą z dnia 26 czerwca 1992 r. zezwoliła na sprzedaż lokali mieszkalnych w tymże budynku. Po zapadnięciu powyższej uchwały w budynku tym /i w lokalach mieszkalnych/ w dalszym ciągu prowadzone były prace budowlane do czerwca 1992 r. Sporna co do skutków podatkowych sprzedaż nastąpiła aktem notarialnym w dniu 17 lipca 1992 r.

Zdaniem organu skarbowego przy ustaleniu podstawy obliczenia podatku w sprawie niniejszej wzmiankowane obliczenie wydatków poniesionych na zakup lokalu mieszkalnego nie było możliwe ani też prawnie uzasadnione, albowiem w myśl art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ odliczeniu podlegają wydatki na cele mieszkaniowe podatnika, przeznaczone na zakup budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w takim budynku od osób, które wybudowały ten budynek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Z pism Burmistrza Miasta B. Urząd Skarbowy powołał się na zawarte w nich informacje, że: gmina nie prowadziła działalności gospodarczej, nie zgłaszała z tego tytułu obowiązku podatkowego, budynek przy ul. Ż. 2 został wzniesiony w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych a nie w celach zarobkowych.

Analogiczne stanowisko faktyczne i prawne zajęła Izba Skarbowa w S. - zarówno w decyzji z dnia 7 października 1993 r. utrzymującej streszczoną powyżej co do istotny decyzję Urzędu Skarbowego w mocy - jak i w późniejszej odpowiedzi na skargę.

Skarżący tak w odwołaniu jak i w skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniesionej od powołanej w zdaniu poprzedzającym decyzji Izby Skarbowej, wywodzili, że budynek i mieszczące się w nim lokale powstały w wyniku działalności gospodarczej gminy, gmina takową działalność ewidentnie prowadziła, a więc zastosowanie cytowanego art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jest w pełni uzasadnione.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Podniesiony w sprawie problem prawny /ale i faktyczny/ jest niewątpliwie istotny, a to z uwagi na:

a/ potrzebę wykładni terminu "prowadzenie działalności gospodarczej" użytego w omawianym art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d" przywoływanej już wielokrotnie ustawy, a także związaną z powyższym niejednolitość orzecznictwa - zarówno co do Prawa materialnego jak i procesowego /np. wyroki NSA: z dnia 10 marca 1993 r. - III SA 2111-2112/92, z dnia 4 grudnia 1992 r. - SA/Po 1765/92, SN - z dnia 23 grudnia 1993 r. - III ARN 41/93/,

Strona 1/6