Pięćdziesięcioprocentowa obniżka podatku od nieruchomości przysługująca podatnikom, których wyłącznym źródłem utrzymania jest emerytura lub renta /art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. nr 12 poz. 50/ dotyczy także podatku od obiektów mieszkalnych i użytkowych nie złączonych trwale z gruntem, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Janiny S. i Ireny R. na decyzję Dyrektora Wydziału Finansowego Urzędu Miasta Krakowa z dnia 16 czerwca 1986 r. w przedmiocie wymiaru łącznego zobowiązania pieniężnego i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Dyrektora Wydziału Finansowego Urzędu Miasta Krakowa na rzecz Janiny S. i Ireny R. kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Dyrektor Wydziału Finansowego Urzędu Miasta Krakowa decyzją z dnia 16 czerwca 1986 nr Fn. III-3252/2/RO-11/86 utrzymał w mocy decyzję Kierownika Wydziału Finansowego Urzędu Dzielnicowego z dnia 28 stycznia 1986 r., którą w ramach łącznego zobowiązania pieniężnego na 1986 r. w wysokości 3717 zł wymierzono Janinie S. I Irenie R. podatek od nieruchomości w wysokości 2250 zł, racji posiadania przez nie garażu blaszanego przy ul. O.
Decyzję Dyrektora Wydziału Finansowego Urzędu Miasta Krakowa Irena R. i Janina S. zaskarżyły do Naczelnego Sądu Administracyjnego, wnosząc o jej uchylenie w części ustalającej im łączne zobowiązania pieniężne za 1986 r. powyżej 2592 zł. Twierdziły, że od posiadanego przez nie garażu należało ustalić podatek od nieruchomości w wysokości 1125 zł, a nie 2250 zł, jako przyjęto w zaskarżonej decyzji, ponieważ głównym źródłem ich utrzymania są emerytury i przysługuje im, na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 12 poz. 50/. 50 procent obniżka podatku od nieruchomości. należnego od garażu. Obniżki tej organ podatkowy nie zastosował.
Dyrektor Wydziału Finansowego Urzędu Miasta Krakowa wniósł o oddalenie skargi, stojąc na stanowisku, że zaskarżona decyzja nie narusza prawa. Jego zdaniem zniżka podatku, o której mowa w powołanym wyżej przepisie ustawy z dnia 14 marca 1985 r., dotyczy tylko budynków i gruntów, a nie obiektów budowlanych użytkowych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest uzasadniona, gdyż zaskarżona decyzja została wydana z istotnym naruszeniem art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 12 poz. 50/.
Przewidziana w art. 6 ust. 4 tej ustawy 50 procent obniżka podatku od nieruchomości, przysługująca podatnikom, których wyłącznym źródłem utrzymania są emerytury lub renty, dotyczy także obiektów mieszkalnych i użytkowych nie złączonych trwale z gruntem, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy.
Ze względu na krąg podmiotów, którym przysługuje obniżka podatku od nieruchomości na podstawie art. 6 ust. 4 powyższej ustawy /osoby, których głównym źródłem utrzymania jest emerytura lub renta/, trudno byłoby przyjąć, że intencją ustawodawcy było ograniczenie tej ulgi podatkowej tylko do budynków trwale złączonych z gruntem, a wyłączenie z niej budynków nie złączonych trwale z gruntem.
Jakkolwiek w art. 3 omawianej ustawy o podatkach i opłatach lokalnych jest mowa o budynkach /ust. 1 pkt 1/ i o obiektach mieszkalnych i użytkowych /ust. 2/, w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 25 lipca 1985 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz poboru świadczeń pieniężnych dotyczących nieruchomości w formie łącznego zobowiązania pieniężnego /Dz.U. nr 44 poz. 215/, w którym ustalono obowiązujące stawki podatku od nieruchomości, jest mowa tylko o budynkach.
Skoro więc w rozpatrywanej sprawie obliczono podatek na podstawie stawek przewidzianych dla budynków, to należało zastosować obniżkę tego podatku, przysługującą skarżącym na podstawie art. 6 ust. 4 powyższej ustawy.
W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 oraz art. 208 Kpa orzekł, jak w sentencji.