1. W świetle art. 17 ust. 1 i 2 w związku z art. 8 ust. 8 i 9 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /Dz.U. nr 53 poz. 339 ze zm./ dla ustalenia dochodu pochodzącego z nie ujawnionych źródeł przychodów niedopuszczalna jest kumulacja w jedną podstawę opodatkowania wydatków dokonanych przez daną osobę w okresie wykraczającym poza rok kalendarzowy, będący rokiem podatkowym w podatku dochodowym.
2. Posiadane przez obywatela zasoby krajowych środków pieniężnych zarówno w formie gotówki, jak i w formie wkładu oszczędnościowego na rachunku bankowym nie mogą być uznawane za jego wydatki, o jakich mowa w art. 8 ust. 9 wskazanej ustawy.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Jana B. na decyzję Podatkowej Komisji Odwoławczej przy Prezydencie Miasta Krakowa z dnia 13 lipca 1982 r. w przedmiocie wymiaru podatku dochodowego za 1980 r. i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Dzielnicy z lutego 1982 r., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Prezydenta Miasta Krakowa kwotę złotych pięć tysięcy dwieście dwadzieścia tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
W ramach prowadzonego przez Komendę Dzielnicową MO w Krakowie dochodzenia przeciwko Janowi B. o przestępstwo z art. 266 par. 1-4 Kk dokonano przeszukania jego mieszkania, w czasie którego stwierdzono, że posiada on między innymi:
1/ zasoby krajowych środków pieniężnych ulokowane na dwóch książeczkach oszczędnościowych PKO /jedna wystawiona na nazwisko matki - Stanisławy B./,
2/ zagraniczne środki płatnicze na bankowym rachunku dewizowym,
3/ wyroby ze złota,
4/ inne przedmioty majątkowe znacznej wartości, między innymi meble i dwa samochody osobowe /jeden z nich Fiat 125p zarejestrowany na nazwisko matki/.
Z uwagi na podejrzenie, że Jan B. dokonywał zakupu zagranicznych środków płatniczych bez wymaganego zezwolenia i prowadził działalność handlową niektórymi towarami bez zgłoszenia obowiązku podatkowego, Komenda Dzielnicowa MO wyłączyła część materiałów z prowadzonego przez siebie dochodzenia i przekazała je Okręgowemu Zarządowi Dochodów Państwa i Kontroli finansowej w Krakowie. Zarząd ten, po przeprowadzeniu dodatkowego postępowania, podjął jednak w dniu 29 kwietnia 1981 r. postanowienie o umorzeniu prowadzonego przeciwko Janowi B. dochodzenia o przestępstwo z art. 47 par. 1 oraz art. 86 par. 1 u.k.s., przy czym postanowienie to zostało zatwierdzone przez prokuratora w dniu 5 maja 1981 r.
Okręgowy Zarząd Dochodów Państwa i Kontroli Finansowej w Krakowie, powołując się na wyniki dochodzeń prowadzonych przez siebie oraz przez Komendę Dzielnicową MO, w tym samym dniu wystąpił do Naczelnika Dzielnicy w Krakowie o dokonanie Janowi B. wymiaru podatku dochodowego w trybie art. 131 dekretu z dnia 16 maja 1946 r. o postępowaniu podatkowym /Dz.U. 1963 nr 11 poz. 60 ze zm./ w związku z uzyskaniem przez niego w latach 1973-1980 dochodami z nie ujawnionych źródeł przychodów. Podstawą wymiaru tego podatku miała być różnica między wydatkami skarżącego na utrzymanie rodziny i zakup stwierdzonych u niego przedmiotów majątkowych łącznie z lokatą krajowych środków pieniężnych na książeczkach oszczędnościowych PKO a osiągniętymi przez niego i żonę Krystynę B. przychodami z ujawnionych źródeł przychodów. Zestawienie wydatków z przychodami za lata 1973-1980 wykazało nadwyżkę wydatków w kwocie 320.000 zł, od której to kwoty, jako dochodu ze źródła nie ujawnionego, powinien być wymierzony podatek dochodowy w wysokości 180.300 zł.
Naczelnik Dzielnicy, dokonując analizy przekazanego mu materiału we własnym zakresie, po odebraniu dodatkowych wyjaśnień od Jana B. w sprawie zakupu biżuterii ze złota /protokół z dnia 23 listopada 1981 r./, decyzją z lutego 1982 r. nr rej. 1/82 wymierzył Janowi B. podatek dochodowy za rok 1980 w kwocie 75.600 zł od nie ujawnionego przez niego dochodu w wysokości 174.000 zł, stanowiącego nadwyżkę dokonanych przez niego wydatków nad przychodami z ujawnionych źródeł w latach 1973-1980.