1. Zaznajomienie strony z dowodami zebranymi w ramach innego postępowania, w tym także postępowania karnego skarbowego, nie zwalnia organu podatkowego od obowiązku wynikającego z art. 10 par. 1 Kpa zapoznania jej z tymi dowodami i materiałami w toku postępowania podatkowego, zmierzającego do wydania na tej podstawie decyzji podatkowej.
2. Na żądanie strony, a w uzasadnionych wypadkach także z urzędu, organ podatkowy, mając na względzie art. 79 par. 2 Kpa, powinien ponowić dowód ze świadków w ramach innego postępowania, jeżeli strona nie miała możliwości brania udziału w ich przesłuchaniu.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Franciszka J. na decyzję Podatkowej Komisji Odwoławczej w Krakowie z dnia 25 marca 1982 r. nr ZO I/9/82 w przedmiocie wyłączenia z grupy osób opłacających podatek dochodowy i obrotowy w formie zryczałtowanej i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Naczelnika Dzielnicy z dnia 8 grudnia 1982 r., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądzić od Prezydenta Miasta Krakowa kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Decyzją Naczelnika Dzielnicy w Krakowie z dnia 8 grudnia 1981 r. nr FN III, wydaną na podstawie par. 23 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 stycznia 1977 r. w sprawie zryczałtowania podatków obrotowego i dochodowego od niektórych grup podatników /Dz.U. nr 5 poz. 24 ze zm./, wyłączono Franciszka J., prowadzącego zakład rzemieślniczy - pracownię szewską przy ul. F. nr 7 w Krakowie, z grupy osób opłacających podatki obrotowy i dochodowy w formie ryczałtu umownego za rok 1981. Wyłączenie to dokonane zostało w związku z przeprowadzonym przeciwko Franciszkowi J. dochodzeniem w sprawie karnej skarbowej przez Okręgowy Zarząd Dochodów Państwa i Kontroli finansowej w Krakowie, który w dniu 1 grudnia 1981 r. wystąpił z odpowiednim wnioskiem do Naczelnika Dzielnicy.
Naczelnik Dzielnicy, opierając się na materiale przedłożonym mu przez Okręgowy Zarząd Dochodów Państwa i Kontroli finansowej w Krakowie, przyjął, że Franciszek J. naruszył powołany wyżej przepis rozporządzenia Ministra Finansów przez to, że zatrudniony u niego w wymiarze połowy etatu Józef Ł. dokonywał na jego rzecz - poza godzinami pracy w tym zakładzie - wyrobu i reperacji obuwia w miejscu swego zamieszkania w S., w zorganizowanym tam zakładzie szewskim, o czym organ podatkowy nie został przez skarżącego powiadomiony.
Podatkowa Komisja Odwoławcza, podtrzymując w pełni stanowisko organu podatkowego I instancji, podniosła w swojej decyzji dodatkowo, że skarżący dopuścił się także naruszenia par. 23 ust. 3 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów przez to, że nie zgłosił w przepisanym terminie faktu zatrudnienia w swym zakładzie rzemieślniczym w charakterze sprzedawcy Danuty F.
Franciszek J. w skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego podniósł, że zarówno zaskarżona decyzja, jak i decyzja organu podatkowego I instancji są niezgodne z przepisami prawa materialnego i procesowego.
Zarzucił on między innymi, że:
1. z naruszeniem art. 10 ust. 1 Kpa nie zapewniono mu udziału w sprawie przed wydaniem decyzji I instancji, przez co nie miał na tym etapie postępowania możliwości ustosunkowania się do zebranych w sprawie materiałów i dowodów, które stały się podstawą rozstrzygnięcia organu podatkowego I instancji,
2. w decyzji organu I instancji oparto się na zeznaniach świadków z prowadzonego przeciwko niemu postępowania karnego skarbowego, mimo że z uwagi na tryb tego postępowania skarżący nie brał udziału przy przesłuchaniu tych świadków /art. 79 Kpa/,
3. zebrany w sprawie materiał dowodowy nie dawał podstawy do wyłączenia go z grupy osób opłacających podatki w formie zryczałtowanej, opartej na podstawie prawnej, powołanej w decyzjach obu instancji,
4. Podatkowa Komisja Odwoławcza w Krakowie w swej decyzji z dnia 25 marca 1982 r. ustosunkowała się tylko do jednego z zarzutów skarżącego, dotyczącego naruszenia art. 10 par. 1 Kpa, nie zajmując stanowiska co do pozostałych zarzutów, podniesionych przez niego w postępowaniu odwoławczym.