Zaniechanie przez podatnika korzystającego z ryczałtu umownego zgłoszenia właściwemu organowi danych faktycznych dotyczących prowadzonej przez niego działalności tylko wtedy stanowi podstawę do wyłączenia go ze zryczałtowanej formy opodatkowania na podstawie par. 31 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 lutego 1982 r. w sprawie zryczałtowania podatków obrotowego i dochodowego od niektórych grup podatników oraz w sprawie opłaty skarbowej z tytułu wykonywania rzemiosła /Dz.U. nr 6 poz. 47 ze zm./, gdy ich uwzględnienie spowodowałoby ustalenie zryczałtowanego podatku w kwocie wyższej od ustalonej lub nie dawałoby podatnikowi prawa korzystania z tej formy opodatkowania.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Marii D. na decyzję Izby Skarbowej w T. z dnia 30 kwietnia 1983 r. w przedmiocie cofnięcia uprawnień do opłacania podatków obrotowego i dochodowego w formie zryczałtowanej i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję.
Izba Skarbowa w Tarnowie, decyzją z dnia 30 kwietnia 1983 r. nr PO.II-3252-z.o.12/83, utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w T. z dnia 14 marca 1983 r. nr PO.I.3262/850/83, orzekającą o wyłączeniu Marii D., prowadzącej w T. działalność handlową, z grupy osób opłacających podatki obrotowy i dochodowy w 1982 r. w formie ryczałtu umownego. Powodem wyłączenia Marii z ryczałtu umownego za 1982 r. było zaniechanie przez nią zgłoszenia organowi podatkowemu faktu posiadania w miejscu zamieszkania magazynu, który służył jej do przechowywania towarów stanowiących przedmiot jej działalności handlowej, co miało wpływ na ustalenie wysokości podstawy opodatkowania.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego, podobnie jak wcześniej w odwołaniu, skarżąca kwestionowała uznanie piwnicy jej mieszkania, w której przechowywała część towarów, za magazyn wymagający zgłoszenia organowi podatkowemu. Podnosiła ponadto, że część artykułów spożywczych stanowiły normalne zapasy dla jej rodziny. Wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji jako wydanej z naruszeniem prawa.
Izba Skarbowa wniosła z kolei o oddalenie skargi, dowodząc, że zaskarżona decyzja nie narusza prawa. zaniechanie zgłoszenia posiadanego magazynu dało - zdaniem tej Izby - podstawę do cofnięcia uprawnień do opłacania podatków obrotowego i dochodowego w 1982 r. w formie ryczałtu umownego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Jakkolwiek zarzut skarżącej, że piwnica jej mieszkania, w której przechowywała niektóre towary będące przedmiotem jej działalności handlowej, nie mogła być uznana za pomieszczenia magazynowe służące prowadzonej przez nią działalności handlowej, jest chybiony, to jednak skarga jest uzasadniona, ponieważ organy podatkowe nie dowiodły w swych decyzjach, że wykorzystanie tej piwnicy przez skarżącą jako magazynu, gdyby było zgłoszone organowi, spowodowałoby zwiększenie kwoty ustalonego na 1982 r. ryczałtu umownego. Ogólne stwierdzenie w uzasadnieniu decyzji organu podatkowego I instancji, że niezgłoszenie przez skarżącą magazynu miało wpływ na ustalenie wysokości podstawy opodatkowania, jest niewystarczające. Organ II instancji w ogóle nie ustosunkował się do tej kwestii, istotnej dla rozstrzygnięcia sprawy.
Zaniechanie przez podatnika korzystającego z ryczałtu umownego zgłoszenia danych faktycznych dotyczących prowadzonej przez niego działalności tylko wtedy daje podstawę do wyłączenia go ze zryczałtowanej formy opodatkowania w myśl par. 31 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 lutego 1982 r. w sprawie zryczałtowania podatków obrotowego i dochodowego od niektórych grup podatników oraz w sprawie opłaty skarbowej z tytułu wykonywania rzemiosła /Dz.U. nr 6 poz. 47 ze zm./, gdy ich uwzględnienie spowodowałoby ustalenie zryczałtowanego podatku w kwocie wyższej od ustalonej, bądź też nie dawałoby podatnikowi prawa do korzystania z tej formy opodatkowania.
Organy podatkowe nie poczyniły w tym zakresie niezbędnych ustaleń.
Z materiału dowodowego sprawy wynika, że wysokość ryczałtu umownego została ustalona przy uwzględnieniu deklaracji skarżącej o wielkości i częstotliwości zakupów /uzupełnienia/ przez nią towarów. Ta ostatnia okoliczność zdaje się wskazywać, że korzystanie przez skarżącą z piwnicy jej mieszkania jako podręcznego magazynu nie miało wpływu na wysokość ustalonego jej ryczałtu umownego.
W tym stanie rzeczy, skoro w sprawie nastąpiły istotne uchybienia proceduralne mające wpływ na wynik sprawy /naruszenie art. 7, art. 8, art. 77 i art. 107 Kpa/, Sąd na zasadzie art. 207 par. 1 i 2 pkt 3 Kpa orzekł, jak w sentencji.