1. Nawet w razie ustalenia, że najemca faktycznie lokalu nie zajmuje, zaniechanie skorzystania przez organ administracji z możliwości cofnięcia przydziału lokalu temu najemcy nie jest naruszeniem prawa, a odmienna ocena okoliczności sprawy przez sąd administracyjny nie uzasadnia uchylenia decyzji odmawiającej cofnięcia przydziału lokalu, jeżeli ocena tych okoliczności przez organ administracji państwowej nie była dowolna.
2. Niedopuszczalne jest cofnięcie w trybie administracyjnym przydziału lokalu mieszkalnego jednemu z małżonków, będących najemcami tego lokalu.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Bronisławy i Jerzego F. na decyzję Dyrektora Wydziału Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej Urzędu Wojewódzkiego w Przemyślu z dnia 28 stycznia 1985 r. w przedmiocie odmowy cofnięcia Janowi i Józefie J. przydziału lokalu mieszkalnego.
Decyzją z dnia 16 listopada 1984 r. Naczelnik Miasta i Gminy w R. odmówił cofnięcia przydziału lokalu mieszkalnego, położonego w R. przy ul. M. nr 5/8, dokonanego na rzecz Jana i Józefy J. W uzasadnieniu stwierdził, że brak jest podstaw do cofnięcia przydziału, gdyż nie zachodzą w szczególności przesłanki z art. 46 prawa lokalowego, na które powołują się wnioskodawcy. Jan J. zamieszkuje stale w przedmiotowym lokalu z wyjątkiem przerw na pobyt w szpitalu, natomiast jego żona Józefa, po nieudanej próbie uzyskania mieszkania w P., wiąże swoje potrzeby z przedmiotowym mieszkaniem tym bardziej że organ administracji państwowej w P. nakazał jej opuścić zajmowany bez tytułu prawnego lokal mieszkalny i przenieść się do R.
W odwołaniu Bronisława i Jerzy F. zarzucili naruszenie art. 46 prawa lokalowego, gdyż Jan i Józefa J. faktycznie w lokalu nie zamieszkują, a nadto Józefa J., opuszczając go oświadczyła wnioskodawczyni, że do niego nie wróci i zrzekła się do niego wszelkich roszczeń. Odwołujący żądają cofnięcia przydziału "głównemu najemcy", którym to mianem określają Józefę J.
Po przeprowadzeniu rozprawy Dyrektor Wydziału Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej Urzędu Wojewódzkiego w Przemyślu utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. W uzasadnieniu podzielił i rozwinął motywy organu I instancji.
Skarżąc powyższą decyzję do Naczelnego Sądu Administracyjnego, Bronisława i Jerzy F. zarzucili naruszenie prawa materialnego przez niecofnięcie przydziału Józefie J., mimo ustalenia przez organ, iż faktycznie w lokalu nie mieszka.
W odpowiedzi na skargę organ II instancji podtrzymał swoje stanowisko i wniósł o jej oddalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 46 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ terenowy organ administracji państwowej może wydać decyzję o cofnięciu przydziału w przypadku, gdy najemca faktycznie lokalu nie zajmuje.
Jak wynika z zamieszczonego w tej normie wyrażenia "może", uprawnienie to ma charakter uznaniowy, a decyzja wydana jest w ramach uznania administracyjnego.
Jak to wyjaśnił Sąd Najwyższy w uchwale składu siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 25 października 1984 r. III AZP 9/83, wpisanej do księgi zasad prawnych, ostateczna decyzja wydana przez organ administracji państwowej w granicach przysługującego mu z mocy konkretnego przepisu prawa uznania może być uchylona przez Naczelny Sąd Administracyjny w razie stwierdzenia naruszeń przepisów postępowania, które miały istotny wpływ na wynik sprawy.
Ustawodawca przyjmując w art. 207 par. 2 pkt. 3 Kpa dopuszczalność uchylenia decyzji z powodu naruszenia przepisów postępowania administracyjnego, jednocześnie zastrzegł, że naruszenie to musi mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Zatem nie każde naruszenie przepisów postępowania, ale tylko takie, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, może stanowić podstawę do uchylenia decyzji. Tak uczynione zastrzeżenie daje podstawę do wniosku, że przepis ten powinien być wykładany ściśle. Dlatego też Naczelny Sąd Administracyjny, dokonując oceny decyzji, musi ze szczególną wnikliwością ocenić, czy naruszenie zasad postępowania miało rzeczywiście istotny wpływ na wynik sprawy.