1. Analiza postanowień art. 24 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. 75 poz. 446 ze zm./ oraz zestawienie jego treści z postanowieniami art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 46 poz. 201/ wskazują, że na gruncie obowiązywania art. 24 ustawy o zatrudnieniu nie ma podstaw do przyjęcia, iż w drodze decyzji administracyjnej może następować orzekanie o zwrocie kosztów przyznanych zakładowi pracy na organizację miejsca pracy dla skierowanego do pracy inwalidy, wynagrodzenia wypłaconego inwalidzie oraz składki na jego ubezpieczenie społeczne, w sytuacjach kiedy zakład pracy nie dotrzymał warunków określonych w art. 24 ust. 2 ustawy o zatrudnieniu lub też wyłudzał od organu zatrudnienia niewypłacone wynagrodzenia lub niewpłaconą składkę na ubezpieczenie społeczne.
2. Orzekanie o zaprzestaniu refundowania wydatków związanych z zatrudnieniem skierowanego do pracy inwalidy następuje natomiast w drodze decyzji administracyjnej na podstawie art. 24 ust. 2 powołanej ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu w zw. z art. 42 ust. 2 powołanej ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Małgorzaty M. na decyzję Wojewody w K. z dnia 18 grudnia 1991 r. nr WBP-VI-9115-11/91/92 w przedmiocie refundacji kosztów wyposażenia stanowiska pracy oraz zwrotu kwoty nadpłaconego wynagrodzenia i składki ZUS;
I. stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz decyzji organu I instancji, obu w częściach orzekających o zwrocie kosztów związanych z wyposażeniem stanowiska pracy dla osoby niepełnosprawnej oraz o zwrocie kwoty nadpłaconego wynagrodzenia i składki ZUS;
II. w pozostałej części skargę oddalił.
Decyzją z dnia 4 listopada 1991 r. nr RBP.V-9126/5/90-91 Kierownik Urzędu Rejonowego w J. na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446/ w związku z art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnieniu i rehabilitacji osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 46 poz. 201/ i art. 37 ust. 1 pkt 9 ustawy o zatrudnieniu w nawiązaniu do par. 7 porozumienia zawartego między M.M., właścicielką sklepu "E." w J. przy ul. M. 13, i Zastępcą Kierownika Urzędu Rejonowego w J. postanowił:
1/ zaprzestać z dniem 15 listopada 1991 r. refundacji M.M. wydatków związanych z zatrudnieniem inwalidów skierowanych do pracy przez Rejonowe Biuro Pracy w J.;
2/ zażądać od M.M. zwrotu kwoty 59.215.000 zł poniesionej przez to Biuro jako koszty związane z organizacją dwóch stanowisk pracy dla skierowanych tu inwalidów;
3/ zażądać od M.M. zwrotu kwoty nadpłaconego wynagrodzenia i składki ZUS w łącznej wysokości 16.670.100 zł.
W uzasadnieniu decyzji organ administracyjny stwierdził, że na podstawie decyzji Urzędu Rejonowego w J. z dnia 29 listopada i 10 grudnia 1990 r. znak RBP.V-9126/5/90 oraz Urzędu Wojewódzkiego w K. z dnia 17 lipca 1991 r. znak WBP.VI.9126-4/91 Rejonowe Biuro Pracy w J. zrefundowało M.M. wydatki poniesione na zorganizowanie dwóch stanowisk pracy w sklepie "E." w celu zatrudnienia bezrobotnych inwalidów, tj. M.W. i M.P. Łączna kwota refundacji przekazana M.M. wynosiła 59.215.000 zł.
W toku kontroli przeprowadzonej w dniu 9 września 1991 r. stwierdzono brak części sprzętu, w który miało być wyposażone stanowisko pracy dla inwalidy. Ponadto M.M. otrzymała z tytułu zrefundowania wynagrodzenia zatrudnionych inwalidów i składki na ich ubezpieczenie społeczne łączną kwotę 35.850.100 zł. M.M. wypłacała inwalidom kwoty niższe niż te, o których refundację się zwracała. Różnica z tego tytułu wynosiła 11.890.000 zł. Po wypłaceniu M.W. z tytułu nie dopłaconego wyrównania kwoty 6.000.000 zł różnica ta wynosi 5.890.000 zł. Wreszcie na podstawie informacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - Oddział w J. ustalono, że M.M. nie ubezpieczała zatrudnionych inwalidów; z tego tytułu otrzymała z Rejonowego Biura Pracy jako refundację składki ubezpieczenia społecznego kwotę 10.780.100 zł.
W związku z powyższymi ustaleniami Kierownik Urzędu Rejonowego w J., stosownie do postanowień par. 7 zawartego porozumienia, pismem z dnia 31 października 1991 r. rozwiązał porozumienie. Konsekwencją rozwiązania porozumienia jest zaprzestanie - na mocy niniejszej decyzji - z dniem 15 listopada 1991 r. refundacji wydatków związanych z zatrudnieniem skierowanych do pracy inwalidów.
W odwołaniu od powyższej decyzji M.M. zarzuciła, że jest ona całkowicie bezzasadna, i zażądała jej uchylenia. Jej zdaniem wypowiedzenie porozumienia nie rodzi skutków prawnych. Trwa ono nadal i może być rozwiązane jedynie przez sąd. W tej sytuacji decyzja jest wadliwa, ponieważ przyjmuje rozwiązanie porozumienia.
Decyzją z dnia 18 grudnia 1991 r. nr WBP.VI.9115-11/91/92 Wojewoda w K. na podstawie art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 9 maja 1991 o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 46 poz. 201/ oraz art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej zwrotu 59.215.000 zł i zobowiązał M.M. do zwrotu kwoty 41.121.000 zł, a w pozostałej części utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.