Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t, Podatek od nieruchomości, Budżetowe prawo, Działalność gospodarcza
Tezy

1. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r.- Prawo budżetowe /Dz.U. 1993 nr 72 poz. 344/ państwowe jednostki budżetowe pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a uzyskane dochody odprowadzają do budżetu. Nie ustalają więc zysku ani straty. Tym samym nie można przyjąć, iż działają one w celach zarobkowych. Nie prowadzą one działalności na własny rachunek. Działalność ta jest prowadzona na ryzyko Skarbu Państwa, gdyż przejmuje on dochody i pokrywa ich wydatki.

2. Dyrekcja Okręgowa Dróg Publicznych jest jednostką budżetową, a posiadane przez nią place składowe nie stanowią gruntów związanych z działalnością gospodarczą w myśl art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.

Uzasadnienie strona 1/2

Decyzją z dnia 17 maja 1994 r. Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym Województwa N. - po rozpatrzeniu odwołania - utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy w J. z dnia 29 grudnia 1993 r., którą Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w K. wymierzono podatek od nieruchomości za rok 1993 w kwocie 12.187.400 zł.

W uzasadnieniu podano, że skoro podatnik włada gruntami Skarbu Państwa i są to place składowe, to powinien od nich uiszczać podatek według stawek przewidzianych dla gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż rolnicza lub leśna, a nie według stawek przewidzianych dla gruntów pozostałych.

Decyzję drugoinstancyjną podatnik zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego i wniósł o jej uchylenie. W skardze zarzucił naruszenie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, gdyż jest państwową jednostką budżetową. Do jego zakresu działania należy bieżące utrzymanie dróg publicznych. Dlatego na gruntach o powierzchni 1 ha 24 ary położonych we wsi J. składuje materiały i urządzenia. Grunty te nie są związane z działalnością gospodarczą.

W odpowiedzi na skargę organ drugiej instancji wniósł o jej oddalenie i wyjaśnił, że podatnik jest podmiotem gospodarczym.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest uzasadniona. Wprawdzie art. 5 ust. 2 wyżej wymienionej ustawy wśród przykładów gruntów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą wymienia place składowe, lecz chodzi w tym przepisie o place składowe służące prowadzonej działalności gospodarczej. Przez działalność gospodarczą należy, na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./, rozumieć działalność wytwórczą, budowlaną, handlową i usługową prowadzoną w celach zarobkowych i na własny rachunek podmiotu prowadzącego tę działalność /zob. np. uchwałę Sądu Najwyższego - III AZP 5/94 z dnia 27 października 1994 r./. Bieżące utrzymywanie dróg jest działalnością usługową. Aby jednak zakwalifikować działalność usługową do działalności gospodarczej, to konieczne jest spełnienie /łączne/ dwóch dodatkowych warunków. Po pierwsze - ma być ona prowadzona w celach zarobkowych. Przy czym decydujący jest tu subiektywny zamiar podmiotu gospodarczego, aby podejmowane działania przyniosły mu zysk, a nie faktyczną zyskowność jego działalności. W praktyce gospodarczej może się bowiem zdarzyć, że określona działalność nie przyniesie zysku, a nawet spowoduje stratę. Po drugie - "działalnością gospodarczą" w rozumieniu ustawy o działalności gospodarczej może być tylko działalność prowadzona na własny rachunek podmiotu gospodarczego. Określenie na własny rachunek należy uznać za zbieżne z określeniem "na własne ryzyko". Do podmiotu gospodarczego należą więc zyski uzyskiwane z działalności gospodarczej, jak też ten podmiot obciążające straty wynikające z tej działalności.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe - państwowe jednostki budżetowe pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a uzyskane dochody odprowadzają do budżetu. Nie ustalają one więc zysku ani straty. Tym samym nie można przyjąć, iż działają one w celach zarobkowych. Nie prowadzą one działalności na własny rachunek. Działalność ta jest prowadzona na ryzyko Skarbu Państwa, gdyż przejmuje on dochody i pokrywa ich wydatki.

Strona 1/2