1. Decyzja określająca podatek dochodowy od osób prawnych może dotyczyć bądź okresów miesięcznych /w przypadku zaliczek/, bądź roku podatkowego w przypadku podatku należnego za dany rok podatkowy.
2. Ustalenie podatku dochodowego za okres nie przewidziany w ustawie stanowi naruszenie prawa materialnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Ustawa z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /mająca zastosowanie do 1991 r./ przewiduje w art. 5 ust. 2, iż dochodem (...) jest (...) osiągnięta w roku podatkowym.
Także inne przepisy tej ustawy odwołują się do roku podatkowego /art. 5 ust. 4, art. 110 ust. 4/ a art. 16 ust. 1 wprost mówi, że podstawę obliczenia podatku, z zastosowaniem ust. 3 i 4, stanowi dochód osiągnięty w roku podatkowym po odliczeniu od niego (...).
Sam tryb płacenia podatku - zawarty w art. 19 również skorelowany jest z rokiem podatkowym. Podobnie, aczkolwiek z pewnymi modyfikacjami, rzecz została unormowana w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania.
Różnica polega na dopuszczeniu innego czasookresu jako roku podatkowego. Lecz także z brzmienia przepisów zawartych w rozdziale 6 tej ustawy /Pobór podatku/ wynika, że podatek ten płacony jest zaliczkowo w okresach miesięcznych /art. 25/ oraz za rok podatkowy /art. 27/. Oznacza to, że decyzje określające ten podatek za 1992 r. mogą dotyczyć bądź okresów miesięcznych /w przypadku zaliczek/ bądź roku podatkowego w przypadku podatku należnego za dany rok podatkowy.
Zaskarżoną decyzją /wydaną 7.08.1993 r./ utrzymano w mocy decyzję z 11.05.1993 r., którą "ustalono wysokość zobowiązania podatkowego" za okres od 16.12.1991 r. do 31.11.1992 r.
Zatem ustalono podatek dochodowy za okres nie przewidziany w ustawie.
Stanowi to naruszenie prawa materialnego co skutkuje uchylenie zaskarżonej decyzji na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 Kpa.