Wniosek o zaliczenie dodatniej różnicy między podatkiem naliczonym a podatkiem należnym na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych nie jest dopuszczalny.
oddala skargę.
Wspólniczki spółki cywilnej sprzedały 5 listopada 1993 r. prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo spółce z ograniczoną odpowiedzialnością o tej samej nazwie siedzibie. Następnie spółka cywilna złożyła deklarację podatkową za listopad 1993 r., w której wykazała podatek naliczony w wysokości 151.178.000 zł i w związku z niewystąpieniem podatku należnego wniosła o zarachowanie części tej kwoty na podatek należny za listopad 1993 r. od podmiotu, który nabył przedsiębiorstwo oraz o przekazaniu reszty tej kwoty na jego rachunek.
Urząd skarbowy 2 lutego 1994 r. wydał decyzję odmowną uzasadniając tym, że w listopadzie 1993 r. spółka nie wykonała czynności opodatkowanej. Jako dowód urząd wskazał deklarację podatkową za ten miesiąc /z datą wpływu 4 stycznia 1994 r./. Powołał się przy tym na art. 19 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/, według którego jeżeli w okresie, w którym podatnik otrzymał rachunek /fakturę/ nie wykonał czynności opodatkowanej, podatek naliczony za ten okres podlega rozliczeniu w okresie, w którym te czynności zostaną wykonane.
W odwołaniu od tej decyzji byłe wspólniczki spółki cywilnej podniosły, iż na skutek nabycia przedsiębiorstwa spółka z o.o. stała się następcą prawnym spółki cywilnej. Następstwo to obejmowało również prawo do zwrotu podatku naliczonego związanego z zakupami towarów i usług dla tego przedsiębiorstwa. Spółka cywilna nie mogła natomiast skorzystać z dyspozycji art. 19 ust. 4 wyżej wymienionej ustawy o VAT, gdyż z momentem zbycia przedsiębiorstwa zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej. Gdyby jednak nie można było przyjąć, iż spółka z o.o. przyjęła prawo do zwrotu podatku naliczonego, to zwrot ten powinien nastąpić w takiej sytuacji na rzecz spółki cywilnej, gdyż miała ona to prawo za październik 1993 r. W tym bowiem miesiącu wykonywała czynności opodatkowane według stawki niższej niż 22 procent, a według art. 21 ust. 1 ustawy o VAT, jeżeli kwota podatku naliczonego jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, różnica podlega zwrotowi przez urząd skarbowy.
Izba skarbowa utrzymała w mocy decyzje organu I instancji.
Ustosunkowując się do zarzutów odwołania wyjaśniła, iż brak jest przepisu prawnego, który stanowiłby o przejściu prawa do zwrotu podatku naliczonego za sprzedającego przedsiębiorstwo na kupującego.
Z kolei zwrot podatku naliczonego jest związany z okresem rozliczeniowym, w którym podatnik otrzymał rachunki /faktury/ na zakup towarów i usług zawierające ten podatek. Czynności opodatkowane według stawki niższej niż 22 procent również muszą wystąpić w tym okresie. Rację ma więc urząd skarbowy, odmawiając zwrotu podatku naliczonego za listopad 1993 r. skoro w tym miesiącu spółka nie wykonała wymaganych czynności. Dodatkowym argumentem przemawiającym za słusznością stanowiska przyjętego przez urząd jest to, iż w oparciu o zawiadomienie spółki cywilnej o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu odrębną decyzją wykreślił ją z rejestru podatników oraz unieważnił nadany jej numer identyfikacyjny z dniem zaprzestania wykonywania tych czynności, tj. 2 listopada 1993 r. Stosownie zaś do art. 25 ust. 3 wyżej wymienionej ustawy o VAT obniżenie podatku lub zwrot różnicy podatku nie przysługuje podatnikowi, który został wykreślony z rejestru podatników.