Pracownik izby skarbowej, który brał udział w postępowaniu dotyczącym działalności podatnika, będącej przedmiotem opodatkowania, nie może wchodzić w skład podatkowej komisji odwoławczej, która ma rozpatrzyć odwołanie podatnika w tej samej sprawie /par. 3 ust. 1, par. 6 ust. 1 i 2, par. 8 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 września 1982 r. w sprawie zakresu działania, składu osobowego, trybu powoływania oraz organizacji podatkowych komisji odwoławczych - Dz.U. nr 30 poz. 212 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Jana W. na decyzję Podatkowej Komisji Odwoławczej przy Izbie Skarbowej w Tarnowie z dnia 5 marca 1985 r. w przedmiocie wymiaru podatku dochodowego za 1983 r. i na podstawie art. 207 par. 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Izby Skarbowej w Tarnowie kwotę złotych szesnaście tysięcy tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Podatkowa Komisja Odwoławcza przy Izbie Skarbowej w Tarnowie decyzją z dnia 3 marca 1985 r. nr PKO-821/z.o.40/85 zmieniła w części decyzję Urzędu Skarbowego w T. z dnia 20 listopada 1984 r. i obniżyła Janowi W. podatek dochodowy za 1983 r. do wysokości 1.543.488 zł. Podatek ten wymierzono Janowi W. od dochodu uzyskanego z prowadzonej w formie spółki z Piotrem W. piekarni w T. Dochód z tej piekarni ustalono w drodze szacunkowej, przy zastosowaniu 17 procent normy zysku netto od obrotu 26.121.000 zł, którego podatnik nie kwestionował.
W skardze na decyzję Podatkowej Komisji Odwoławczej Jan W. zarzucił, że z piekarni prowadzonej w formie spółki ustalono dochód zbyt wysoki w stosunku do dochodu możliwego do osiągnięcia, nie uwzględniono bowiem wszystkich ponoszonych kosztów.
Izba Skarbowa w Tarnowie wniosła o oddalenie skargi, stojąc na stanowisku, że zaskarżona decyzja nie narusza prawa. Podniesiono, że w dniu 8 października 1984 r. Jan W. wyraził zgodę na ustalenie dochodu za 1983 r. z prowadzonej piekarni przy zastosowaniu 17 procent wskaźnika zyskowności netto.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z par. 3 ust. 1, a także par. 6 ust. 1 i 2 i par. 8 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 września 1982 r. w sprawie zakresu działania, składu osobowego, trybu powoływania oraz organizacji podatkowych komisji odwoławczych /Dz.U. nr 30 poz. 212 ze zm./ osoba, która brała udział w postępowaniu dotyczącym działalności podatnika, będącej przedmiotem opodatkowania, nie może wchodzić w skład podatkowej komisji odwoławczej, która ma rozpatrzyć jego odwołanie w sprawie opodatkowania tej działalności. Udział takiej osoby w składzie podatkowej komisji odwoławczej powoduje nieważność decyzji wydanej przez tę komisję.
W rozpatrywanej sprawie Przewodniczący Podatkowej Komisji Odwoławczej przy Izbie Skarbowej w T. - Karol W. przewodniczył składowi tej Komisji w dniu 5 marca 1985 r. przy rozpatrywaniu odwołania Jana W., mimo że jako referent był autorem wniosku Izby Skarbowej na posiedzeniu tej komisji w sprawie załatwienia tego odwołania. Sentencja decyzji Podatkowej Komisji Odwoławczej jest identyczna z tym wnioskiem.
Karol W. nie powinien wchodzić w skład Podatkowej Komisji Odwoławczej, rozpatrującej odwołanie Jana W. Jego udział w tym składzie spowodował, że decyzja tej komisji została wydana z rażącym naruszeniem par. 3 ust. 1, par. 6 ust. 1 i 2 i par. 8 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 września 1982 r. /Dz.U. nr 30 poz. 212 ze zm./.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 207 par. 3 w związku z art. 156 par. 1 pkt 2 oraz art. 208 Kpa, Sąd orzekł jak w sentencji.