Skarga Janiny S. na decyzję Wojewody Kieleckiego w przedmiocie łącznego opodatkowania gruntów i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Naczelnika Gminy w Sz. wraz z nakazem płatniczym na zobowiązanie pieniężne za rok 1981 /bez daty/, a także, zgodnie z art. 208 Kpa, zasądził od Wojewody Kieleckiego kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.
Tezy

1. Okoliczność, że właściciel jednego gospodarstwa rolnego wykonuje pewne prace na gruncie innego gospodarstwa rolnego, stanowiącego własność rolnika czasowo nieobecnego /np. w związku z odbywaniem zasadniczej służby wojskowej/, nie stwarza podstaw do kumulacji gruntów tych gospodarstw dla celów podatkowych. Pomoc tego rodzaju, w warunkach prowadzenia każdego z tych gospodarstw na własny rachunek przez ich właścicieli, nie stanowi bowiem wspólnej gospodarki w rozumieniu art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 26 października 1971 r. o podatku gruntowym /Dz.U. nr 27 poz. 254 ze zm./.

2. Ustalając wspólność lub odrębność prowadzenia dwóch lub więcej gospodarstw rolnych organ administracji nie mógł kierować się przesłankami zawartymi w par. 2 ust. 1 in fine zarządzenia Ministra Finansów z dnia 9 maja 1967 r. w sprawie trybu postępowania przy uznawaniu gospodarstw rolnych za wspólnie lub odrębnie prowadzone dla celów wymiaru podatku gruntowego /M.P. nr 36 poz. 170 ze zm./, ponieważ ich treść wykraczała poza zakres upoważnienia zawartego w art. 2 ust. 3 pkt 1 dekretu z dnia 16 maja 1946 r. o postępowaniu podatkowym /t.j. Dz.U. 1963 nr 11 poz. 60 ze zm./, przyjętego za podstawę prawną tego zarządzenia i nie obowiązującego już w czasie orzekania w sprawie przez organ II instancji, a także pozostawała w sprzeczności z hipotezą art. 1 ust. 3 późniejszej ustawy o podatku gruntowym.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Janiny S. na decyzję Wojewody Kieleckiego z dnia 29 maja 1981 r. w przedmiocie łącznego opodatkowania gruntów i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Naczelnika Gminy w Sz. z dnia 19 grudnia 1980 r. wraz z nakazem płatniczym na zobowiązanie pieniężne za rok 1981 /bez daty/, a także, zgodnie z art. 208 Kpa, zasądził od Wojewody Kieleckiego kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.

Uzasadnienie strona 1/3

Jak wynika z wypisów z rejestru gruntów, w posiadaniu Janiny S. znajduje się 3,91 ha gruntu, w posiadaniu zaś jej syna Wiktora S. - 2,81 ha w miejscowości Sz. Grunty te od 1980 r. były opodatkowane podatkiem gruntowym jako dwa oddzielne gospodarstwa rolne /jednostki podatkowe/. W związku z powołaniem w jesieni 1980 r. Wiktora S. do odbycia zasadniczej służby wojskowej, Naczelnik Gminy Sz., powołując się na zarządzenie Ministra Finansów z dnia 9 maja 1967 r. w sprawie trybu postępowania przy uznawaniu gospodarstw rolnych za wspólne lub odrębnie prowadzone dla celów wymiaru podatku gruntowego /M.P. nr 36 poz. 170 ze zm./, decyzją z dnia 19 grudnia 1980 r. - bez numeru - orzekł, że wymienione wyżej grunty należy opodatkować za 1981 r. razem, uznając je tym samym, dla celów podatku gruntowego, za jedno gospodarstwo rolne. W decyzji tej przyjęto, że w związku z odbywaniem przez Wiktora S. służby wojskowej gospodarka rolna na gruntach tych prowadzona jest przez jego matkę Janinę S. , przy czym w aktach sprawy brak jest na to jakichkolwiek dowodów, pochodzących sprzed dnia wydania decyzji.

Po otrzymaniu nakazu płatniczego, określającego zobowiązanie pieniężne za rok 1981 łącznie od obu gospodarstw /decyzja Naczelnika Gminy Sz., bez daty, nr 1354/, Janina S. w dniu 16 lutego 1981 r. oświadczyła, że gruntu swego syna nie użytkuje i użytkować nie będzie, składając równocześnie w formie oświadczenia do protokołu odwołanie od tej decyzji.

W dniu 6 kwietnia 1981 r. skarżąca wystąpiła z ponagleniem załatwienia jej odwołania. Organy dopiero to pismo potraktowały jako odwołanie.

Decyzją z dnia 29 maja 1981 r., nr Fn.V-3250 D-148/81 Wojewoda Kielecki nie uwzględnił motywów odwołania, utrzymując w mocy zaskarżoną decyzję. Opierając się na oświadczeniach miejscowych rolników i pracowników służby rolnej Wojewoda Kielecki przyjął za udowodnione, że skarżąca użytkuje grunt swego syna od chwili powołania go do odbycia służby wojskowej, co stanowi przesłankę, aby na podstawie art. 1 ustawy z dnia 26 października 1971 r. o podatku gruntowym /Dz.U. nr 27 poz. 254 ze zm./ grunty skarżącej i jej syna Wiktora S. , opodatkować łącznie.

Janina S. zaskarżyła decyzję Wojewody Kieleckiego do Naczelnego Sądu Administracyjnego, uznając ją za niesłuszną i wnosząc o jej uchylenie. W skardze akcentuje ona, że gruntu syna nie użytkuje. Grunt pozostaje nadal w użytkowaniu syna, który sam go uprawia, korzystając z urlopów otrzymywanych z wojska. Sytuację ma on w tym przypadku ułatwioną, gdyż służbę wojskową odbywa w Kielcach.

Wojewoda Kielecki w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie, nawiązując do motywów zawartych w swej decyzji.

Obecny na rozprawie jako pełnomocnik skarżącej jej mąż Eugeniusz S. wyjaśnił, że czasami sam pomaga synowi w uprawianiu jego gruntu, ale podstawowe prace wykonuje syn osobiście, zarządzając gruntem i pobierając wszystkie z niego pożytki. Dowodem, że Wiktor S. wykonuje prace na swym gruncie mimo odbywania służby wojskowej może być okoliczność, że w tym czasie, tj. w dniu 8 kwietnia 1981 r., przejął na podstawie umowy zawartej z Naczelnikiem Gminy Sz. do zagospodarowania na okres 10 lat 0,69 ha gruntu, który dotychczas stał odłogiem.

Strona 1/3