1. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku obrotowym /Dz.U. nr 53 poz. 338 ze zm./ przewidziany tą ustawą podatek obciąża tylko podmiot /m.in. osobę fizyczną/, który wykonuje działalność zarobkową w rozumieniu przepisów tej ustawy. Brak zatem podstaw do tego, by z tytułu działalności zarobkowej wykonywanej przez jednego z małżonków można było dokonać wymiaru tego podatku na imię obojga małżonków.
2. Zgodnie z art. 4 ust. 2 powyższej ustawy podstawą opodatkowania, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 5-9, jest kwota należna z tytułu świadczeń dokonanych w ramach działalności podlegającej podatkowi obrotowemu, a nie zapłata rzeczywiście otrzymana.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Anny i Stefana małżonków M. na decyzję Wojewody Kieleckiego z dnia 2 kwietnia 1982 r. nr FN-V-Ro 44/80/81 w przedmiocie wymiaru podatku obrotowego i na podstawie art. 207 par. 1 i par. 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Naczelnika Gminy S. z dnia 15 września 1981 r., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody Kieleckiego kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżących.
Anna M. prowadziła w S. w 1980 r. wynajem pokoi gościnnych na rzecz W-skiego Przedsiębiorstwa Robót Drogowych na podstawie umowy zawartej bezpośrednio z tym przedsiębiorstwem, od którego otrzymywała również czynsz za ten wynajem.
Naczelnik Gminy S., decyzją z dnia 15 września 1981 r. nr 3252/1/81, wymierzył jej podatek obrotowy od czynszu należnego za 1980 r. w kwocie 8.100 zł.
W wyniku odwołania Anny i Stefana małżonków M. Podatkowa Komisja Odwoławcza przy Wojewodzie Kieleckim, decyzją z dnia 2 kwietnia 1982 r. nr Fn.V-Ro 44/80/81, zmniejszyła wymiar tego podatku z kwoty 8.100 zł do kwoty 6.750 zł, przyjmując za podstawę opodatkowania /obrót/ czynsz otrzymany przez skarżących w 1980 r., a nie - jak to przyjął organ I instancji - czynsz należny za ten rok. Podatkowa Komisja Odwoławcza natomiast nie uwzględniła argumentu z odwołania skarżących, kwestionującego samą zasadność dokonanego im wymiaru podatku obrotowego od uzyskanego w 1980 r. czynszu za wynajem pokoi gościnnych W-skiemu Przedsiębiorstwu Robót Drogowych. W uzasadnieniu tej decyzji podkreślono, że małżonkowie M. nie mogą być opodatkowani od tych przychodów podatkiem od wynagrodzeń na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 lutego 1975 r. w sprawie opodatkowania niektórych przychodów podatkiem od wynagrodzeń /Dz.U. nr 9 poz. 55 ze zm./, ponieważ nie korzystali przy wynajmie tych pokoi z pośrednictwa Biura Zakwaterowań Spółdzielni Turystycznej "Gromada" Oddział w K., której zasięgiem działania objęta jest miejscowość S. Nie spełnili więc określonych w tym rozporządzeniu warunków niezbędnych dla opodatkowania podatkiem od wynagrodzeń przychodów uzyskiwanych z wynajmu pokoi gościnnych.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego, kwestionując zasadność decyzji wymierzającej im podatek obrotowy od przychodów uzyskanych z wynajmu pokoi gościnnych, Anna i Stefan małżonkowie M. wnieśli o jej uchylenie. Twierdzą oni, że uzyskiwane przez nich przychody podlegały podatkowi od wynagrodzeń, który powinno było potrącać przy każdej wypłacie należności W-skie Przedsiębiorstwo Robót Drogowych jako najemcy tych pokoi.
Wojewoda Kielecki wniósł o oddalenie skargi, podkreślając, że zgodnie z par. 7 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 lutego 1975 r., wobec niezachowania warunków określonych w par. 1-3 tego rozporządzenia, skarżący byli wyłączeni z grupy osób opłacających podatek od wynagrodzeń z tytułu przychodów uzyskiwanych za wynajem pokoi gościnnych.
Obecny na rozprawie sądowej pełnomocnik Wojewody Kieleckiego oświadczył, że wioska S. nie jest objęta działaniem biura zakwaterowań.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest uzasadniona. zaskarżona decyzja, jak też decyzja organu podatkowego I instancji, wydane zostały z istotnym naruszeniem prawa, uzasadniającym uchylenie ich przez Sąd na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa.
Przede wszystkim brak było podstaw do wydawania w tej sprawie decyzji w odniesieniu do Stefana M., skoro wynajmującą pokoje gościnne była, jak wynika z umowy, tylko Anna M. Na niej więc tylko mógł ciążyć obowiązek podatkowy z tytułu przychodów uzyskiwanych z wynajmu pokoi gościnnych. należy podkreślić, że w tym zakresie prawidłowe były ustalenia Naczelnika Gminy S., zamieszczone na arkuszu wymiarowym. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku obrotowym /Dz.U. nr 53 poz. 338 ze zm./. przewidziany tą ustawą podatek obciąża tylko ten podmiot /między innymi osobę fizyczną/, który wykonuje działalność zarobkową w rozumieniu przepisów tej ustawy. ustawa zatem nie daje podstaw do tego, by z tytułu działalności zarobkowej wykonywanej przez jednego z małżonków można było dokonać wymiaru podatku obrotowego na imię obojga małżonków.